The Daughter Of The Queen of Vampire

Chapter 56

=Heilly Pov=

"NILE!!!!"

"Heilly! Are you okay?"

Nabaling ang tingin ko sa lalaking nakahawak sa kamay ko at marahang pinipisil ito na parang sa ginagawa niyang 'yun ay pinapakalma niya ako.

"K-klein?"

"Are you okay? Do you need anything? Tell m--"

"I'm fine, Klein." Pagpuputol ko sa sasabihin ni Klein.

Ngumiti pa ako sa kaniya para sabihin sa kaniyang hindi niya na kailangang mag-alala sa'kin.

"Fine. I'm just want to know if your okay. And now that your finally awake, i think i need to calm my self now."

"Whatever Klein. Feeling ko tuloy may nakain kang hindi puwede sayo at ganiyan ka na lang kung mag alala sa'kin."

Natatawang sambit ko pero sumimangot lang ito na siyang kinatawa ko.

"Stop laughing Heilly. And move your ass now in my bed and where going in the dining area."

At ngayon ko lang din napansin na nasa kuwarto pala ako ni Klein.

Hindi mo aakalain na isang lalaki ang natutulog dito dahil napakalinis ng kwarto at ang mga gamit ay talagang naka organize ng maayos.

Dinaig pa nito ang kwarto ko na kapag may gana lang ako ay saka ko palang maiisipan na linisan ang kwarto ko.

Psh. edi siya na.

*****

Simula ng magising ako sa kwuarto ni Klein ay hindi na niya ako nilubayan.

Ang sarap nga niyang suntukin ng mawalan ng malay at ng makaalis na ako sa palasyo nila.

"Klein, uuwi na ako. Kaya bitawan mo na ako."

"No." Aniya at mas hinigpitan pa ang yakap sa bewang ko. At ang mukha niya naman ay nakasiksik sa leeg ko.

Kanina pang ganito ang posisyon namin at hanggang ngayon ay ayaw parin talaga ni Klein na bitiwan ako.

"O sige ganito na lang. Uuwi lang ako saglit sa palasyo then babalik agad ako dito."

Mahinahon kong sabi. Inalis niya naman ang mukha niya sa leeg ko at saka ako tinignan.

"Promise?"-- Parang bata nitong sabi.

"yup."

"Then, okay. Ihaha--"

"No. I can handle myself Klein. So don't bother."

Mag re-react pa sana siya ng bigla akong naglaho sa harapan niya.

Bahala siya do'n sa buhay niya.

Pag dating ko sa kuwarto ko ay agad akong naligo. After that, ay humilata lang ako sa kuwarto ko at pinakatitigan ang kisame.

Ilang sandali pa ay umupo ako sa kama ko saka ako nakipag communicate kila Ella.

Kanina ko pa sila tinatawag sa isip ko pero wala man lang sumasagot ni isa sa kanila.

Impossibleng busy sila. Dahil kahit na marami silang ginagawa ay agad silang sumasagot sa tawag ko kapag naririnig nila ako sa isipan nila.

Hindi kaya...

Shit! Sana mali ako ng hinala.

              *Someone Pov*

"Prince, hanggang ngayon ay wala parin sa kanila ang nagsasalita." Rinig kong ulat ng kanang kamay ko.

"Ipagpatuloy niyo lang ang ginagawa niyo at kung wala parin sa kanila ang nag sasalita ay alam niyo ang gagawin."--Sambit ko. Tumango naman ito saka umalis na sa harapan ko.

Mag hintay ka lang ama at maipaghihiganti narin kita.

At aalamin ko kung sino ang pumatay sayo at gagawin ko rin ang bagay na ginawa niya sayo.

Magsisisi siyang ikaw pa ang pinatay niya. Dahil hindi ako titigil hanggat hindi ko siya napapatay.