ဒီနေ့တော့ မနက်ပိုင်းအစောကိုမှ ချိန်းထားသည်ထက် စောအောင်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ထဲဝင်တော့ အလုပ်မသွားမှီမနက်စာ စားနေသည့် အန်တီနွေနှင့်ဆုံသည်။
"သားလှိုင်း အစောကြီးပါလား။ မနက်စာရောစားပြီးပြီလား"
"ပြီးခဲ့ပါပြီ အန်တီနွေ။ ဒီတိုင်းစောစော ထွက်လာခဲ့လိုက်တာ။ သူရှိတယ်မလား"
"ဒီလိုအချိန်တော့ အပြင်ကိုသွားခိုင်းတောင်မသွားဘူး။ နိုးသေးရဲ့လားတောင်မသိဘူး။ အန်တီသွားနှိုးပေးမယ်"
"နေပါဗျ။ သားပဲသွားလိုက်ပါ့မယ်"
အချိန်ကတော့ ကိုးနာရီ။ အင်းပေါ့ သူ့လိုလူ မနိုးသေးတာဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"
"မာန်ရိပ်သွေး မင်းနိုးနေလား။"
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"
တံခါးဆက်ခေါက်နေသော်လည်း အထဲကတုံ့ပြန်မှု မရှိ။ ဖွင့်ဖို့လုပ်ကြည့်တော့ လော့မချထားပေ။
"ငါဝင်လာပြီးနော် မာန်ရိပ်သွေး"
ပြန်ပြောမလာ၍ မနိုးသေးဘူးအထင်နဲ့ အခန်းထဲဝင်လာရာမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် လူမှာရှော့ရသွားသည်။
"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ အဲ့ဒါ"
"ဂွင်းထုနေတာလေ။ ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး အထူးအဆန်းလာမေးနေတယ်"
"မင်း...မင်းတော့"
အိပ်ယာထက် ဖုန်းကြည့်ကာ နားကြပ်တပ်လို့ သူ့ပစ္စည်းကိုအရှင်းသားထုတ်၍ အထက်အောက်ပွတ်တိုက်နေသောသူ။ အမြန်မျက်နှာလွှဲလို့ အခန်းပြင်ကိုသာအမြန်ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်ပြီး ပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။
"လှိုင်းလေးဘာလို့လဲ။ သူမနိုးသေးလို့လား"
"ဟို နိုးနေပါပြီဗျ။"
"ဒါနဲ့လေ အန်တီနွေ သားတောင်းဆိုချင်တာလေးရှိလို့"
"ဘာများလဲသားရဲ့"
"စာသင်တာကိုလေ သူ့အခန်းထဲမဟုတ်ဘဲ တခြားသီးသန့်အခန်းဖြစ်ဖြစ်။ဟိုလေ သားဂျီးများတာမဟုတ်ဘူးနော်အန်တီနွေ သားက"
