Part 7 ( Z + U )

18.3K 896 52
                                    

Zawgyi

"ဒီဝန္ထမ္းကို အလုပ္ထုတ္လိုက္ပါ"

"ရွင္!!"

"ဟာ! မမ"

အလုပ္ထုတ္လိုက္ပါဆိုေသာအမိန္႔သံေၾကာင့္ ေ႐ႊ တစ္ေယာက္ ေခါင္းေမာ့ကာမဝံ့မရဲၾကည့္မိေလသည္။

အန္တီပါ။ ေ႐ႊ သိပ္သတိရေနခဲ့သည့္ အန္တီ ။ အန္တီက ကြၽန္မကို မ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္စိုက္ၾကည့္လို႔ေနသည္။

ထိုမ်က္ဝန္းေတြကိုကြၽန္မေၾကာက္သည္။သူ႔ဆန္စားမိမွေတာ့သူ႔အမိန္႔ကို နာခံရမွာေပါ့။

သူမထြက္သြားေသာျမင္ကြင္းအား ဘရဏီတစ္ေယာက္ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနသည္ကိုေတာ့ ေပါက္စေလး မသိခဲ့ေပ။

ေလးလံေနေသာေျခလွမ္းေတြျဖင့္ ထိုအလုပ္မွတစ္သတ္စာစြန္႔ခြါခဲ့ရသည္။

မိဘမရွိတစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေနသည့္ သူမ အဖို႔ ျပန္စရာအိမ္္ရွိ မွီခိုစရာရင္ခြင္မရွိ ငိုေႂကြးဖို႔အတြက္မ်က္ရည္ပင္မရွိေတာ့ပါ။

ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမရွိသည့္သူမဘဝဖို႔ေရွ႕ဆက္ဖို႔ရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ကြၽန္မေျခဦးတည့္ရာလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း တံတားတစ္ခုေပၚသို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္။

ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ေတြလြတ္ေျမာက္ရာေနရာေလးပါ။႐ြာခ်လာေသာမိုးဖြဲဖြဲေလးၾကားမွာ မ်က္ရည္မ်ားတို႔လဲ မ်က္ဝန္းအိမ္မွာတိုးထြက္လာေတာ့သည္။

ကြၽန္မ မ်က္ဝန္းေတြမွိတ္ခ်လိုက္တဲ့အခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကြၽန္မလက္ကို လွမ္းဆြဲခဲ့ေလသည္။

"ဟင္! အန္....အန္တီ"

"ဘာလဲ တို႔ကမင္းကိုအလုပ္ထုတ္လိုက္လို႔သတ္ေသမလို႔လား"

"မ မဟုတ္ပါဘူး"

"ဒါဆို ဘာလုပ္ေနတာလဲ"

"ဒီအတိုင္း စိတ္ညစ္လို႔ပါ"

"လာ တို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့"

"ဘယ္ကိုလဲဟင္ အန္တီ"

"တို႔ အိမ္ကို"

ေ႐ႊ တစ္ေယာက္ ဘရဏီဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ ပါသြားေလေတာ့သည္။

"အိမ္ကိုေမာင္း လေရာင္"

"ဟုတ္ကဲ့ မမ"

ကားေပၚတြင္ သုံးေယာက္သားအေတာ္ၾကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္မႈကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္သူမွာ ေ႐ႊသုႏၵရီပင္။

မေဘရဏီရဲ့ရွှေသုန္ဒရီ (Completed)Where stories live. Discover now