Part 8 ( Z + U )

17.9K 852 32
                                    

Zawgyi

လေရာင္တစ္ေယာက္ ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ အိပ္ယာမွႏိုးထလာသည္။ ဒီေန႔ မွ စိတ္ေတြေတာ္ေတာ္ေလးေနသည္။ သူမ ရင္ဘတ္အား လက္ႏွင့္ဖိရင္း

"ဘုရား ဘုရား ရင္ထဲဘယ္လိုႀကီးျဖစ္ေနပါလိမ့္ ေနရတာတစ္မ်ိဳးဘဲ"

အေတြးတို႔အားေဖ်ာက္ရင္း ဘရဏီအိမ္သို႔ ကားေမာင္း၍ ထြက္လာေလေတာ့သည္။

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္။

"ကေလး ႏိုးၿပီလား"

"ဟုတ္ ႏိုးၿပီအန္တီ"

ဘရဏီ တစ္ေယာက္တံခါးအားဖြင့္ကာဝင္လိုက္သည္။ အသံသာၾကားၿပီးလူေပ်ာက္ေနေလရဲ႕။ေဟာ..ေတြ႕ပါၿပီ ေစာင္ေတြၾကားထဲမွာေပ်ာက္ေနတဲ့ ေပါက္စေလး။ထိုပုံစံကို ဘရဏီ အသည္းယားပါသည္။

"ထေတာ့ေလ ကေလး"

"ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ"

"ေရခ်ိဳးၿပီး ဆင္းခဲ့ကြယ္ အန္တီ ေအာက္္မွာေစာင့္ေနမယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ"

ဘရဏီေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာသည္ႏွင့္ လေရာင္ ေရာက္ေနသည္။ သူမအိမ္ေရာက္တာနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ၿပီး လွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ေနတာ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အ႐ြယ္တဲ့ေလ ေခါင္းေခါက္ခ်င္စရာပါ။

သို႔ေပမယ့္ အျပစ္မျမင္ရက္ လေရာင္တစ္ေယာက္ အရင္ပုံစံအတိုင္းျပန္ျဖစ္လာဖို႔ကို ဘရဏီ အေတာ္ေလးႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။

"ဒီမွာသာေျပာင္းေနလိုက္ပါေတာ့လား လေရာင္ရယ္"

လေရာင္မွႏႈတ္ခမ္းေလးဆူရင္း

"ဟင့္အင္း မေနပါဘူးနားခ်ိန္ေတာင္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး ခိုင္းစားေနမွာ"

ထမင္းစားခန္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္သားမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခဏအၾကာ ေ႐ႊ တစ္ေယာက္ ဆင္းလာေတာ့သည္။

"ဟယ္ ပုလုံးေလး!!"

ဤသည္မွာလေရာင္၏ေခၚသံပင္။ ဘရဏီတစ္ေယာက္ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာၾကည့္ေနၿပီး ေ႐ႊသုႏၵရီကေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္

"ကေလးကို ပုလုံးေလး မေခၚစမ္းနဲ႔!"

"မမကလဲ ပုပုလုံးလုံးေလးမို႔ ပုလုံးေလးလို႔ေခၚတာေပါ့"

မေဘရဏီရဲ့ရွှေသုန္ဒရီ (Completed)Where stories live. Discover now