သခင်လည်းတစ်နေ့တစ်နေ့ငေးငေးငိုငိုင်နဲ့သာဖြတ်သန်းမိနေသည်။သူ့ကိုအနိုင်ပိုင်းပြီးထွက်လာခဲ့ပေမဲ့ပျော်ရွှင်မှုတစ်စက်ကလေးမှမရခဲ့ပါ။
သူငယ်ချင်းကိုပြောပြမိတော့ သူ့ကိုချစ်နေတာနေမှာပေါ့တဲ့။မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား။သခင်ကသူ့ကိုသိပ်ကိုမုန်းနေတာလေ။သခင့်မေမေကိုသေစေခဲ့တဲ့သူလေ။သခင့်ကိုငယ်ငယ်လေးကတည်းကအမေခေါ်စရာမရှိအောင်လုပ်ခဲ့တဲ့သူ။သူ့ကိုချစ်မိတယ်ဆိုရင် ကိုယ်ဟာရူးနေလို့ပဲဖြစ်မှာပေါ့။
"လွန်း"
"ဟဲ့ လွန်း"
"ဘာလဲ ဆောင်း..ဘာလို့အတင်းခေါ်နေရတာလဲ"
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်မို့ဆောင်းရဲ့ခပ်စူးစူးအော်သံကြောင့်လန့်သွားမိ၏။
"နင်ကမှငါခေါ်တာမကြားတာဟ"
"ဘာလဲ"
"ထမင်းစားရအောင် ..ငါခူးပြီးပြီ"
"ငါမစားတော့ဘူး"
"မစားလို့ရမလားဟ..နင်အခုတလောအစားအသောက်ပုံမမှန်ဘူးနော်"
"ငါစားချင်စိတ်မရှိလို့ပါ"
"နင်လွမ်းနာကျနေမလား..ပြောလိုက်ရင်ကျဝန်မခံချင်ဘူး"
"တော်စမ်းပါဆောင်းရယ်..ငါကဘာကိစ္စသူ့ကိုလွမ်းရမှာလဲ"
"ဒါတော့လွမ်းမလွမ်းဆိုတာ နင်အသိဆုံးဖြစ်မှာပေါ့"
"ပေါက်ကရတွေ တော်စမ်းဆောင်း"
ဆောင်းကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်၏။ဘာမှန်းမသိဘဲ ဇွတ်ကိုထိုကလေးဆီတွန်းပို့တတ်သည်။
"အေးပါဟယ်..မပြောတော့ပါဘူး...ဒါနဲ့လေ..ဟိုနေ့ကသူ့ကိုကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့တွေ့လိုက်တယ်ဟ"
"ဘယ်မှာလဲ"
သေစမ်း။ဆောင်းရဲ့မချိုမချဉ်အပြုံးကြောင့်မေးမိတာမှားသွားပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ကိုယ်လည်း ယောင်ပြီးထွက်သွားခဲ့တာပါ။
"စိတ်မဝင်စားဘူး စိတ်မဝင်စားဘူးနဲ့..သူပဲ"
"တော်တော့ နင်မပြောချင်မပြောနဲ့ ငါကဒီအတိုင်းယောင်ပြီးမေးလိုက်မိတာ"
YOU ARE READING
သခင် (Completed)
Romanceသခင်... ရက်စက်တဲ့သခင်... ဒဏ်ရာတွေပေးတဲ့သခင်... အမုန်းတွေသာပေးခဲ့တဲ့သခင်.... နှလုံးသားရဲ့သခင်...
