"သမီးလေး"
'ဒါငါ့အဖေလား...ငါ့ကိုသမီးလို့ခေါ်နေတာဆိုတော့...ဘာတစ်ခုမှကိုအမှတ်မရတော့ဘူး...ငါ့နာမည်ကရော ဘာလဲ'
"ကျွန်မအဖေလား"
ကိုယ့်ရဲ့အဖေလို့ထင်ရတဲ့လူကြီးကိုမေးလိုက်၏။
"ဟုတ်တယ်လေ သမီးလေးရဲ့..ဖေဖေကသမီးဖေဖေလေ"
"ဪ...တောင်းပန်ပါတယ်ဖေဖေ..ကျွန်မဘာမှမမှတ်မိတော့လို့...ကျွန်မနာမည်ကအစမမှတ်မိတော့တာ"
"လူနာရှင်တွေ အပြင်ခဏထွက်ပေးပါ....လူနာကိုစမ်းသပ်စရာလေးတွေရှိလို့ပါ"
အနားမှာ အလင်းဖေဖေတစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့သည်။သခင်နဲ့အတူ လူနာလာမေးကြတဲ့သူတွေအားလုံးအပြင်ခဏထွက်ပေးကြရသည်။
အပြင်ဘက်ကနေလှမ်းကြည့်နေတာတော့ အလင်းကို ဘာတွေမေးနေကြသလဲမသိပါ။ အလင်းကလည်း ဘာမေးမေး ခေါင်းပဲရမ်းနေသည်။သူဘာမှမမှတ်မိတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။
"မလွန်း....ရောင်စဉ်က ကျွန်မတို့ကိုမေ့သွားပြီထင်တယ်နော်"
"နောက်ကျရင်တော့ ပြန်ကောင်းလာမှာပါ...သူအကုန်လုံးကို မရက်စက်လောက်ပါဘူး"
ဟုတ်ပါရဲ့။ဒီကလေးက ရက်စက်တတ်တဲ့ကလေးမှမဟုတ်တာ။အခုလိုပုံစံနဲ့တော့ တစ်သက်လုံးချန်ထားခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။
"သနားပါတယ်..လင်းလေးက စိတ်ထားကောင်းတဲ့ကလေး"
"ဟုတ်တယ်..အလင်းက စိတ်ထားကောင်းတဲ့ကလေးပါ..ကျွန်မကသာရက်စက်ခဲ့တာ..တစ်ခုတွေးမိတယ် သူသာအခုအတိတ်မမေ့ဘူးဆိုရင် ကျွန်မကိုမုန်းနေမလားမသိဘူး..သူ့အပေါ်စိတ်ဒဏ်ရာပေးခဲ့တာက မနင်းမနောပဲ..သူခွင့်မလွှတ်လောက်ဘူး"
"သူ့အကြောင်းကို လွန်းညကအသိဆုံးဖြစ်မှာပါ...သူ့မှာဘယ်သူ့ကိုခွင့်မလွှတ်ဘူးဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးရှိမှာမဟုတ်ပါဘူး"
ဆရာဝန်တွေထွက်သွားကြတော့ သခင်တို့အားလုံးပြန်ဝင်လိုက်ကြသည်။
"အလင်း မမကိုမှတ်မိလားဟင်"
"ဘယ်သူလဲမသိဘူး..ကျွန်မ မမှတ်မိဘူး"
"သခင့်ကိုရောသိလား"
သခင်။သခင်။ဒီနာမည်ကို နားထဲမှာပံ့တင်ထပ်လာသည်။သခင်ဆိုတဲ့အသံကိုကြောက်သည်။ဒီနာမည်ကို စိတ်ထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ်ရေရွတ်မိသလိုခံစားနေရသည်။အား..ခေါင်းတွေမူးလာလိုက်တာ။သခင်ဆိုတာ ကိုယ့်အတွက်ဘယ်လိုဖြစ်တည်မှုလည်းမသိပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာအရမ်းကိုတုန်လှုပ်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
သခင် (Completed)
Romanceသခင်... ရက်စက်တဲ့သခင်... ဒဏ်ရာတွေပေးတဲ့သခင်... အမုန်းတွေသာပေးခဲ့တဲ့သခင်.... နှလုံးသားရဲ့သခင်...
