Two Hours More

Two Hours More - Two

Jam’s POV

“Ikaw nagsasayang ka ng talent. Dapat hindi na lang sa’yo binigay ‘yang talent na ‘yan e, ‘di mo naman ginagamit.”

“Hiro naman e, ayoko ngang sumali d’yan! Matatalo lang ako no. Tapos malulungkot lang ako. Masaya na ‘kong marunong lang ako tumugtog.”

“Naku naman. Ang kulit. Sumali ka na kasi.”

“Ayoko nga. Ikaw ang makulit. Naiinis na ko sa’yo.”

“’Wag ka namang mainis sa’kin. Sorry na. Kasi naman sumali ka na.”

“Ayoko nga. Tama na.”

“Mananalo ka do’n, promise.”

Hindi na ‘ko sumagot. Bakit naman kasi pinipilit pa ‘ko nito na sumali sa piano contest? Wala naman akong pag-asa do’n. Matatalo lang ako.

“Alam mo, ang pagiging musician kasali na dun ‘yong dapat napaparinig mo naman sa iba ‘yong music mo. Mas fulfilling kaya ‘yon. Music is meant to be shared. As you share your music, you also share gladness, happiness, and many other kinds of emotions! Kaya sige na, matapos kong mag-speech dito, sumali ka na.”

“Pag sumali ba ‘ko, anong mangyayari sa’yo ha?”

“Ang taray naman nito. E, ‘di magiging masaya ko para sa’yo. Mabubura ko na rin sa isipan mo na “frustrated pianist” ka. Walang mangyayari sa’kin, pero sa’yo meron. Dapat kasi hindi ganon. Positive dapat lagi sa mga pangarap. Ang galling-galing mo kaya. Ikaw lang ang nagsasabing hindi.”

“Wala naman akong pag-asa do’n.”

“‘Yan ba ang turo ni Lord? Mawalan ng pag-asa?”

“Syempre hindi. Pero---“

“O, hindi naman pala e. Anong problema?  So pa’no? Alam mo naman kung sa’n tong contest ‘di ba? Susunod na lang ako pagkagaling ko sa review. Pasensya na ha. Nataon na weekdays ‘yong contest kaya may review ako no’n. Sana naging weekend na lang ‘yan.”

“E, Hiro…”

“Kaya mo ‘yan! Kung ako nga naniniwala sa’yo dapat ikaw din para sa sarili mo. Okay?”

“Ganon?”

Sasali ba ‘ko o hindi? Sige na nga, minsan lang naman humiling sa’kin ‘tong si Hiro.

“Sige. Basta pagpe-pray mo ko ha.”

Napatawa naman s’ya.

“Kailangan pa bang i-request ‘yan? Oo naman!”