DEEP WITHIN YOU (Into the Darkness Series Book 1) Published in Paperback

Chapter 4.2

"Esti foarte fruomasa," madamdaming wika nito habang unti-unti nitong inilalapit ang sariling mukha sa kanya. Titig na titig pa rin sa kanya.

"Ano namang ibig sabihin noon?" mahina niyang tanong.

"You are very beautiful, lubirea mea." Lalo nitong inilapit ang mukha sa kaniya. Naramdaman niya ang mainit na hininga nito sa kanyang pisngi.

Hindi siya naïve. Alam niya ang sunod na gagawin ni Draven ngunit wala siyang lakas na tutulan ito. Ang tangi niyang nagawa ay pumikit upang hintaying lumapat ang mga labi nito sa labi niya.

Nang lumapat sa mga labi niya ang mga labi ni Draven ay mas lalo siyang napapikit nang mariin. Iyon ang kanyang unang halik. At masasabi niyang walang kasing-tamis iyon.

Bahagya pa niyang ibinuka ang mga labi upang lalong malasahan ang halik ng lalaki. At hindi siya nagkamali na mas masarap nga pala kapag nararamdaman mo ang dila ng ng iyong kapareha at nalalasahan ang laway noon. Hanggang maramdam niyang walang inhibisyon na tinutugon na niya ang kapanghasang iyon ni Draven.

Palalim nang palalim ang halik. Pahigpit nang pahigpit ang mga yakap. Hanggang maramdaman na lang ni Arabella na naglalakbay na ang mga kamay ng lalaki sa iba't ibang parte ng kanyang katawan. Humihimas ang mga iyon at pumipisil sa mga ukab at umbok ng kanyang katawan.

"Napakaganda mo at napakainit, Arabela. Ang katulad mo ang gusto ko. May kakayahan kang buhayin ang bawat himaymay ng aking laman at sindihan ang natutulog na apoy sa loob ng aking katawan. Dumnezeule! Kailangan kita, lubirea mea. Nais kang angkinin ka ngayon kung iyong mamarapatin."

Sukat sa huling narinig ay parang biglang natauhan si Arabella. "Hindi! Huwag!" sigaw niya. Pinilit niyang humulagpos mula sa pagkakayakap ng lalaki kung kaya nabitiwan siya nito. Tumakbo siya papasok sa loob ng mansyon.

"Arabella?" Tinig ni Aurea iyon. Nakita niyang papalapit ang babae. Kinakabahang nilingon niya si Draven sa takot na makita ito ni Aurea. Ngunit wala na roon ang lalaki. "Ano ba ang nangyayari sa iyong bata ka? Bakit narito ka pa at bakit ka sumisigaw?" Sunod-sunod na tanong ng babae.

"Aurea..." Hindi niya malaman kung sasabihin sa tagapag-alaga niya ang mga nangyari.

"Putlang–putla ka at pinagpapawisan. Ano ba'ng nangyayari sa iyo? May sakit ka ba?" Dinama ni Aurea ng likod ng sariling kamay ang noo niya.

"W-walang ano man ito, Aurea. S-sige, babalik na ako sa aking silid." Pagkasabi noon ay mabilis siyang humakbang patungo sa kanyang kuwarto. Naiwan si Aurea na nagtataka pa rin.

Mabilis na humiga sa kanyang kama si Arabella upang makatulog na at malimutan niya ang kakatwang karanasan ngayon gabi. Ngunit sa oras na ipipikit niya ang kanyang mga mata ay itsura ni Draven ang kanyang nakikita. Agad naman siyang didilat upang iwaksi ang anyo nito sa kanyang diwa.

Ngunit bigo pa rin siya. Sa bawat pagpikit at pagdilat ng kanyang mga mata ay ang anyo ng lalaki ang kanyang nakikita hanggang sa hindi na niya maunawaan kung ano ang nangyayari sa kanya ngayon.

Ginayuma kaya ako ng lalaking iyon? Tanong niya sa sarili.

Wala sa loob na dinama niya ng mga daliri ang mga labing hinalikan ni Draven kanina. Damang-dama pa rin niya ang init na iniwan ng lalaki roon. Maging ang mabangong amoy na nanuot yata sa kaloob-looban ng kanyang ilong.

Napapikit siya nang mariin. Nararamdaman niya ang kakatwang init na kanina pa bumabangon sa loob ng kanyang katawan. Nagmumula ito sa sugpungan ng kanyang dalawang hita.

Draven...

Sino ba talaga ang mahiwagang lalaking iyon na basta na lang sumulpot mula sa kadiliman ng gabi? At bakit sa halip na katakutan ay tila hinahangad pa niya ito? Isang uri ng paghahangad na hindi pa niya naramdaman sa ibang lalaki.

Muling niyang dinama ang mga labi. Alam niyang sa edad na labing pito ay gising na gising na ang sekswal niyang pangangailangan ngunit naman puwedeng basta na lamang niya ibigay kung kaninong lalaki ang kanyang kabirhenan. Alam niyang isang araw ay darating din ang isang karapat-dapat na lalaki na siyang magpaparanas ng lahat ng gusto niyang maranasan sa pakikipagtalik. At nakahanda siyang maghintay kung kailan iyon magaganap. At hindi naman siguro kalabisan kung haangarin niya na sana si Draven na ang lalaking iyon.

Si Draven...

Naiidlip na siya nang bigla siyang mapamulat. Ibinulong na naman ng hangin sa tenga niya ang tinig na iyon. Sunod-sunod ang pagbigkas sa kanyang pangalan. Ngunit hindi siya tinatawag. Parang idinadaing lang ito o iniuungol. Alam niyang wala sa paligid ng mansyon ngayon ang mahiwagang lalaki, ngunit dinadala ng hangin ang pangangailangan nito sa kanya.

"Arabella...ooohhh...Arabella..."

Halos mapugto ang hininga ni Draven sa matagal na pagdama sa kanyang ikatlong kasukdulan. Umuuga ang kanyang kama dahil sa laki at bigat niya. Napuno ang silid niya ng sariling ungol at daing. Kanina pa niya ito ginagawa at tila ayaw pa niyang tigilan.

Iba ang bango ni Arabella. Hanggang ngayon ay naaamoy pa niya ito. Gayon din ang lambot at kinis ng balat nito. At higit sa lahat ay ang kakatwang init na isinisingaw nang maalindog nitong katawan sapat upang umalpas ang lahat niyang pagtitimpi.

"Can't wait to be inside you, Arabella..." tiim ang bagang na ungol niya. Nagngangalit ang bawat himaymay ng kanyang laman. Naglilitawan ang kanyang mga ugat sa noo at bisig. Naninigas ang kanyang mga binti sa pag-abot sa inaasam na muling kasukdulan. "I want to fuck you...fuck you real hard...hmmmm...Arabella... lubirea mea..."

Maya-maya ay biglang pumulandit ang malapot niyang katas. Kumalat ang iba nito sa kanyang sariling kamay, puson, hita at bed sheet. May panghihinayang na pinanood niya ito.

"Shit, Arabella! Kung hindi mo ako tinanggihan kanina, sana'y sa loob ng iyong magandang katawan ko isinumpit ang lahat ng ito. Punong-puno sana ang puson mo ngayon. Pero hindi bale, marami pang araw, pasasaan ba at bibigay ka rin at makikiusap na dalhin kita sa ikapitong langit. Wala pang babae ang nakatanggi kay Draven Gualtieri kundi ikaw pa lamang. Kapag natikman mo na ako, siguradong makikiusap ka upang ulit-ulitin ko iyon sa iyo. Pero sa ngayon ay magkakasya na muna ako na pantasyahin ka. Iipunin ko ang lahat ng init at pagkatapos ay isasagad ko sa oras na inangkin na kita. Magiging akin ka, sa ayaw o sa gusto mo."

Muling ipinikit ni Draven ang mga mata upang damhin ang papatapos na kalubusan. Sa malikot na imahinasyon niya ay kitang-kita niya ang maalindog na babae na walang malay na naliligo sa ilog habang pinagsasawa niya ang mga mata sa panonood dito. Nakita niya rito ang lahat. Ang lahat-lahat. Iyon din ang babaeng kani-kanina lamang ay mahigpit na nakakulong sa kanyang mga braso habang walang alinlangang tinanggap ng buong puso ang inihandog niyang mga halik.

At iyon ay walang iba kundi si Arabella. Ang kaakit-akit na si Arabella...