NUMARA 12

59.BÖLÜM - Seven bir kadın 100 kaplan gücündedir!

Hepinize yorum ve voteler için teşekkür ederim :) 23 Nisan şerefine bugün bir bölüm paylaşayım dedim. Çocukların hep kahkahalarla güldüğü nice güzel 23 Nisan'lara.. Umarım beğenirsiniz :) İyi okumalar.. 

İsteyenler bölümü okurken multimedyadaki şarkıyı dinleyebilirler.

Bu bölümü okuyan herkese ithaf ediyorum :)

Ne kadar olduğunu bilmediğim bir süre Kerem’le birbirimize bakmaya devam ediyoruz. Ne o bir şey söylüyor, ne de ben.. Sanki ikimiz de sessizlikten zevk alıyor gibi konuşmadan duruyoruz öylece. Hala kucak kucağa olmamız da işi bir hayli ilginçleştiriyor doğrusu.

“Zeynep?” diyor Kerem en sonunda aramızda oluşan garip sessizliği bozarak. Gözlerimiz bir an bile birbirinden ayrılmıyor.

“Efendim?”

“Sanırım sen de beni yanlış anladın.” diyor boğazını temizleyerek bana bakarken. “Benim sana olan kırgınlığım asla bunun için değildi. Yani benimle birlikte olman için. Sana bu şekilde hissettirdiğim için asıl ben özür dilerim.”

“Hayır, hayır.” diyorum hemen kafamı hemen iki yana sallarken. “Özür dilemeni gerektirecek bir şey yok ortada. Zaten senin ona kızmadığını biliyorum ben.”

“O zaman neden kendini böyle bir şeye mecbur hissettin?” diye soruyor ciddi bir ifadeyle. Daha sonra da yanağımı okşuyor. “Benim yüzümden.. Çok özür dilerim.”

“Kerem ben kendimi hiçbir şeye mecbur hissetmiyorum.” dedim kesin bir tonda cevap verirken. “Eğer sen benden benim istemediğim bir şey isteseydin buna hemen tepki gösterirdim. Hiçbir şekilde de beni ikna edemezdin. İstediğim zaman ne kadar inatçı olduğumu biliyorsun.”

“Biliyorum.”

“Bu yüzden de sakın bana mecbur hissettiğimi söyleyip, bu şekilde hakaret etme. Ben o kadar zayıf bir kadın mıyım ki, sen bana kızma diye senin her istediğini yapayım?”

“Değilsin.”

“Değilim.” diyorum kafamı sallayarak onaylarken. Belki de ilk kez bu kadar ciddi bir şekilde konuşuyoruz Kerem’le. “Ve asla da öyle bir kadın olmayacağım. İstemediğim hiçbir şeyi sırf sen ya da bir başkası istiyor diye yapmayacağım. Belki bana kızacaksın ama ben böyleyim.”

“Zaten öyle bir şey yapacak olursan ilk önce ben sana kızarım.” diyor hafifçe gülümseyerek gözlerimin içine bakarken. “Çünkü o zaman sen Zeynep olmazsın.”

“Olmam.” diyorum bir kez daha onu onaylayarak. “O zaman bana senin karşında senin her türlü isteğini ses çıkarmadan kabul eden, güçsüz biri varmış gibi davranmayı kes lütfen. Çünkü bu sinirlerimi bozuyor.”

“Haklısın. Üzgünüm.”

“Üzgün olmalısın çünkü beni deli ediyorsun.” diyorum tek kaşımı kaldırırken. “Peki neden biliyor musun?”

“Neden?” diye fısıldıyor şaşkınca gözlerini kırpıştırarak fısıldarken. Aynı kararlı ifadeyle konuşmaya devam ediyorum.

“Ben senin tek bir bakışından ne demek istediğini anlarım. Bir bakışla da bana neden kızdığını ya da neden mutlu olduğunu hemen anlayabilirim.” diyorum kendime fazlasıyla güvenen bir şekilde. “Çünkü seni çok iyi tanıyorum. Senin benden ne istediğini, ne istemediğini her şeyini çok iyi biliyorum. Neden kızdığını da..”