Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 34

"Is dit alles?" "Ik denk het." Ik kijk wat rond en knik tevreden. "Het ziet er goed uit."
Ik kijk naar David die ook tevreden rondkijkt. "Hoe laat is het." Ik haal mijn schouders op en kijk op mijn telefoon. "Het is al laat ik ga Amy halen." "Ja wij moeten ook maar eens gaan." Ik kijk naar Adam die zijn spullen al bij elkaar zoekt.
"Nog bedankt." "Ja geen probleem." "Wacht, nee dit meen je niet?" We kijken allemaal nu naar Nathan die er een beetje teleurgesteld bij staat.

"Ik bedoel ik wou de rest eigenlijk nog een keer zien." "Zeker nu er een baby op komst is." "Je kan hier wel blijven slapen." "Echt?!" "Ja, zolang je geen troep maakt." "Uhm... Amy wordt toch de bazige moeder niet jij?" Ik moet lachen.
"Er is toch ruimte zat." "ik vind het prima." "Same." Ik kijk naar David die zich op de bank laat vallen. "Oké." "Slaap maar op d bank." "Ik stuur morge een berichtje zodra ik vertrek." "Zet je geluid dus wel aan!"

"En echt als jullie iets kapot maken of er een troep van maken." "Dat doen we toch niet." "Dan verpesten we ons werk." Ik kijk naar David die grijnzend onderuit is gaan liggen. "Oké." "En geen geflikflooi in mijn nieuwe huis." Ik kijk nu voornamelijk naar Adam en Nathan. "Tyler!" Ik grijns en loop naar buiten."

Als ik terug op het internaat ben loop ik zo zacht mogelijk naar mijn kamer. "Tyler?" Ik kijk richting mijn bed en zie Amy liggen. "Hé." "Sorry ik wou niet wakker maken."

Amy

Ik hoor geluiden waar ik wakker van wordt. "Tyler?" Ik kijk op en zie Tyler in de deur opening staan.
"Hé." "Sorry ik wilde je niet wakker maken." "Waar was je?" "Moest even een Laar dingetjes regelen." "Zoals?"
"Uhm... gewoon dingen." "Truste." Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en komt naast me liggen. Waarom vertelt hij me niet gewoon waar hij was. Ik vraag het hem morgen wel.

"Wakker worden." Ik open mijn ogen en Tyler hangt boven mijn gezicht. "Hoe laat is het?" "Negen uur." Ik sla de dekens samen met Tyler van me af en loop naar mijn bureau. Ik zucht gefrustreerd. "Hé wat is er?" "Niks het is gewoon." "Je weet waarom Brent en ik naar het internaat moesten toch?" "Ja." "Mijn ouders zijn nog niet terug en ik moet met Brent bij mijn oom en tante gaan intrekken maar ik kan hun niet uitstaan." "En we hebben nog maar een week voordat we hier weg meoten zijn." "Het komt wel goed." Zegt hij terwijl hij me in een knuffel trekt."

"Waar ga jij eigenlijk wonen?" "Ik ga op kamers." "Aangezien mijn familie niks van me moet weten." "Geweldig."
"Komt wel goed." "Ik heb trouwens nog die verrassing voor je." "Misschien vrolijkt dat je nog wat op." "Kom."

Ik kijk hem wantrouwend aan maar volg hem dan toch." "Hier." Hij steekt zijn hand uit met een doek." "Doe om."
"Yes sir." Hij moet lachen tenminste dat is het laatste wat ik zie." "Ga je me kidnappen of zo." "Soort van."
"Het is dat je mijn blik nu niet kan zien maar ik kijk je nu niet vertrouwend aan." "Goed om te weten."

"Kom." Laat me niet ergens tegen aanlopen alsjeblieft." "Ik zou je nooit pijn doen." "Dat weet je toch." "Aww..." "nee bijna vergeten."

"Hier stap in." "Je kan wel hier zeggen maar ik zie niks." "O ja." Hij helpt me om in de auto te komen en we rijden weg. "Wanneer mag die af?" "Zometeen."

Na ik weet niet hoelang in de auto te hebben gezeten zijn we er eindelijk. "Oké." "Doe maar af." Ik doe wat hij zegt en haal de doek van voor mijn ogen. "Wat is dit?" Vraag ik verbaasd. Hij doet de deur open en ik loop achter hem aan naar binnen. "Dit..... is ons nieuwe huis." Ik kijk hem ongelovig aan. "Wat?" "Heb je dit..." Ik gil van blijdschap en spring hem om de hals. Hij geeft me een zoen en ik ga er in mee. Tot dat we gekuch horen.

"Hey, ben je ons soms vergeten?" "Uhm wie is dit?" "Dit, dit is David." Hij laat me los en loopt richting de jonge genaamd David. " "Nee David ik ben je niet vergeten hoor kom hier jij." Hij loopt richting 'David en wilt hem een voor de grap een kus geven." "WoW dude rustig aan." "Gadverdamme." "Wie zijn dat?" Ik loop naar de kast en trek hem open. "Adam?" "Nathan?" "Jongens jullie kunnen nu wel uit de kast komen hoor!" Ik kijk naar Tyler die van uit de woonkamer naar ons staat te roepen." "Check en check."

"Hier." Tyler pakt mijn hand en trekt me naar een andere kamer. "Eerlijk zeggen wat je er van vind oké?" Ik knik en hij duwt de klink omlaag. Ik loop naar binnen en kijk rond. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Heb jij dit gedaan?" "Ja, maar wel met wat hulp." Ik kijk naar David, Adam en Nathan en trek ze in een knuffel. "Dank je." Ik loop wat rond in de babykamer. "Dank je." Ik geef hem een kus en hij glimlacht. "Je weet toch dat ik alles voor je doe." Ik knik en glimlach. "

"Willen jullie hier anders vanavond blijven?" "Dan kunnen we het vieren." "Oke, maar... kan de rest misschien ook komen?" Vraagt Nathan. "Ik kijk naar Tyler." "Ga je Brent uitnodigen?" Uhm.....

Hey peeps,
Ik ga in het vervolg alleen in het weekend publiceren en misschien soms door de week een keer een extra hoofdstukje. Ik hoop dat jullie het nog een leuk boek vinden.

-Xx me🌺💋