Pag-ibig Serye #3: Tadhana

TADHANA KABANATA 20

[Kabanata 20 - Ang Nalalapit]

ILANG sandali pa ay bumagal na ang pag-andar ng bangka, ito ang naging dahilan upang makatayo si Cresensia at tabihan ako. Nagtataka ko syang tinignan dahil sa kanyang ginawa, sya na ngayon ang nasa gitna namin ni Khalil.

Kumapit sya sa aking braso. "Sa totoo lang, Ate Taciang, nais na kitang maging kapamilya!" Nakangiting saad nya na ikinataka ko lalo ngunit napangiti rin.

"Tayo ay magkapamilya naman talaga, ah?" Nakangiting tanong ko, sa totoo lang ay nagtataka nga ako kung bakit ako ang isinama nila rito gayong hindi naman ako ang magiging bago nilang pamilya.

"Bakit nga pala hindi ang mapapangasawa ni Khalil ang isinama nyo rito?" Tanong ko muli, mukhang narinig ni Khalil ang aking tinanong dahil napalingon sya sa akin. Napakamot naman sya sa kanyang ulo at napailing.

"Nakakatakot kasi sya. Iyon bang susubukan ko pa lang syang lapitan ngunit ang kanyang matalim na mga mata ay agad dadapo sa akin, para syang galit palagi. Ipinaglihi kaya sya sa sama ng loob?" Tanong ni Cresensia, agad naman namin syang sinuway ni Khalil.

"Basta. Ikaw ay nais ko nang maging kapamilya," paglalaban ni Cresensia sa kanyang gusto, natawa at napangiti na lang ako ngunit dahan-dahan iyong naglaho nang tignan nya si Sergio na hindi nagsawa sa katititig sa akin hanggang ngayon.

Nais nyang ipahiwatig na aking pakasalan na ang kanyang kuya Sergio nang sa gayon ay tuluyan na talaga kaming maging magkapamilya. Sinubukan ko na lang ngumiti upang hindi sya mapahiya, hindi na lang ako nagsalita pa.

"Mga Doña, Don, Binibini, at Ginoo. Naririto na ho tayo sa ikalawang pamilihan ng Santa Prinsesa," ilang sandali pa ay pag-aanunsyo ng taga-sagwan na kasing edad lang ni Cresensia, nakahinga na ako ng maluwag dahil ligtas na kaming nakarating sa kabilang pamilihan ng bayan.

Isa-isa nang nagbabaan ang lahat at unti-unti na ring gumaan ang bangka, ako ay nagpahuli na sapagkat hindi ko nais makipagsiksikan sa kanila. Mukhang ganoon din ang nais ni Khalil dahil katabi ko pa rin sya ngayon, sandali ko syang nilingon bago tumayo.

Kami ay hinihintay na nina Sergio na bumaba rin ng bangka, dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kanila. Sa sobrang bagal kong maglakad ay naunahan na ako ni Khalil, bago sya tuluyang bumaba ay nagulat ako nang ako'y lingunin nya.

Hahakbang sana sya papalapit sa akin ngunit agad nyang napigilan ang kanyang sarili, napahinga sya ng malalim bago tapunan ng tingin si Sergio. Alam ko ang nais nyang mangyari kung kaya't bago pa mangyari iyon ay mabigat sa loob na akong bumaba sa bangka.

Tila bigla kong nakalimutan ang aking takot dahil tila nawala ang aking gana. "Tayo na," saad ni Doña Cecilia at nauna na sa paglalakad, susundan ko na sana sya ngunit napatigil ako nang sa ibang direksyon pumunta si Cresensia.

Tatawagin ko na sana sya ngunit laking gulat ko nang hawakan ni Khalil at Sergio ang magkabila kong pulso, susundan sana ni Sergio ang kanyang Ina habang si Khalil naman ay ang kanyang kapatid ngunit sabay silang napatigil at maging ako nang sabay din nilang hawakan ang aking pulso.

Napatikhim si Khalil at agad bumitaw sa aking pulso, nauna na rin sya sa paglalakad. Naiwan kaming dalawa ni Sergio sa tapat ng bangka, ang aking mga mata ay nanatili kay Khalil na hanggang ngayon ay iniiwasan pa rin ako. Umihip ang malamig na hangin na syang dumadagdag sa panlalamig ng aking pusong nag-iisa.

Napatingin ako kay Sergio nang dahan-dahan nyang bitawan ang aking pulso, naguguluhan ko syang tinignan. Sinubukan nya akong ngitian. "T-tayo na," mapait na saad nya at tinanguhan ako bago mauna rin sa paglalakad.