Pag-ibig Serye #3: Tadhana

TADHANA KABANATA 29

[Kabanata 29 - Tanging Siya]

"A-ANO?" Nabibiglang tanong ko sa kanya matapos marinig ang kanyang kasagutan sa aking katanungang nagbibigay na ng masakit na kasagutan, nakatingin ako ngayon ng diretso sa kanyang mga mata at pilit na binabasa ang isinisigaw ng kanyang mga mata.

Habang nakatingin din ng diretso sa aking mga mata ay napatigil sya at mukhang napagtanto ang kanyang diretsong mga salita, sobrang bilis ng pagkabog ng aking puso habang pinagmamasdan ang kanyang maamong mukha na hindi ko kailanman pagsasawaang pagmasdan.

Nakita ko ang paggalaw ng kanyang lalamunan at napaatras ng kaonti dahil ang lapit pala namin sa isa't isa, maging ako ay hindi namalayan iyon sapagkat ang aking mga mata ay tanging nasa kanya lamang.

Binasa nya ang kanyang labi at napaiwas ng tingin. "Hindi bilang kaibigan o ano man. Mahalaga ka sa akin," saad nya na ikinagulo ng aking isipan, hindi ko maunawaan ang nais nyang iparating. Hindi bilang kaibigan at hindi rin bilang iniibig?

Magsasalita na muli sana ako upang tanungin sya ngunit napatigil ako nang mula sa likod ni Khalil ay bumungad doon si Aurora na tinaasan ako ng kilay, nang lingunin sya ni Khalil ay agad nyang ibinalik ang kanyang mayuming ngiti.

Hindi naman sya binigyan ng reaksyon ni Khalil na kung kanina ay ibinibigay nya sa akin. "Ano ang inyong ginagawa rito?" Usisa ni Aurora at sinulyapan ako na nasa likuran ngayon ni Khalil.

"Ako'y maghahanap sana ng maiinom," sagot ni Khalil, nagsisinungaling. Dahil ang katotohanan ay nagtungo sya rito upang humingi ng tawad, mga bagay na tanging kaming dalawa lang ang nakakaalam.

"Ganoon ba, sige! Bibigyan kita ngunit sa ngayon ay magtungo muna tayo sa sala sapagkat napakadilim dito," tugon ni Aurora sa palusot ni Khalil, muli akong nilingon ng taong tanging isinisigaw ng aking puso.

Nginitian ko sya ng kaonti, umaasa na maintindihan nyang pinapatawad ko na sya. Tinanguhan nya ako bago maglakad paalis sa cocina, agad syang sinundan ni Aurora na tila isang hibang ngunit bago iyon ay matalim nya akong tinignan at tuluyan nang sinundan si Khalil.

Nang tuluyan silang mawala sa aking paningin ay napasandal na lamang ako sa lamesa at napahawak sa tapat ng aking puso, napapikit ang aking mga mata habang patuloy na nararamdaman ang pagkabog ng aking pusong patuloy syang isinisigaw.

MAINGAT at walang ingay akong humakbang papunta sa salas kung saan doon ay may naririnig akong nag-uusap, alam kong si Aurora at Khalil iyon. Nang makalapit ay mabilis akong sumandal sa malaking pader na syang nagtatago sa akin ngayon, ilang sandali pa ay lihim ko silang sinilip.

Natagpuan ko si Khalil na nakaupo sa kanape at nakaharap sa aking direksyon, habang si Aurora naman ay nasa mahabang kanape at malapit kay Khalil. Naririto rin ngayon si Oriana ngunit malayo sya sa dalawa. Ako'y napatitig na lang kay Khalil na tila walang kagana-gana ngayon at nakasandal sa upuan.

Sinimulan kong pakinggan ang kanilang pag-uusap. "Heneral Leviano, ano ba ang iyong nais hilingin?" Abot langit ang ngiting tanong ni Aurora, namumula pa rin ngayon ang kanyang pisngi habang titig na titig kay Khalil.

Napahinga naman ng malalim si Khalil habang ang mga mata ay wala kay Aurora, laking gulat ko nang biglang dumapo ang mga mata nya sa akin. Nanlaki ang mga mata ko at agad napaalis ng tingin sa kanya, napasandal ako sa pader at napahawak sa aking bibig.

May narinig muli akong nagsalita at sa aking gunita ay kay Khalil iyon dahil sa malalim nitong boses ngunit hindi malinaw sa akin ang kanyang sinaad sapagkat napasandal ako sa pader. Napapikit na lang ako at muli silang sinilip.