បម្រើបេះដូង VIP ( Completely✓ )

ភាគទី11: ដាំបាយអត់ដាក់ទឹក

+ភូមិគ្រឹះឆាវ..

សម្លេងតន្ត្រីពិរោះរណ្តំអន្លង់អន្លោចនៅក្នុងពិធីជុបលាងឆ្លងឆ្នាំកំណើតរបស់អ្នកស្រីជេន ដែលត្រូវជាភរិយាលោកឆាវ អ្នកផលិតភាពយន្តដ៏ល្បី និងជាមហាសេដ្ឋីលំដាប់ប្រទេស បានប្រារព្ធឡើងយ៉ាងអធិកអធម ស្ថិតក្នុងភូមិគ្រឹះឆាវផ្ទាល់ មានភ្ញៀវអ្នកខ្ពង់ខ្ពស់ជាច្រើនអញ្ជើញមកចូលរួមយ៉ាងច្រើនកុះករ។

" រីករាយថ្ងៃកំណើតលោកជំទាវ ជូនពរឲ្យសម្រស់នៅតែក្មេងជាងវ័យរហូតណា៎ "
" ចាស៎! អរគុណលោកស្រីយានច្រើនហើយ នៅមានកាដូរផ្ញើរទៀត " សម្លេងស្ត្រីពីរនាក់សន្ទនាគ្នា ដែលម្នាក់ជាម្ចាស់កម្មវិធី ចំណែកម្នាក់ទៀត ជាភ្ញៀវ ក៏ជាអ្នកស្គាល់គ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។
" អ្នកមានធ្វើខួបកំណើតធំយ៉ាងនេះ ខ្ជះខ្ជាយលុយពេកហើយ " កាយតូចដើរមើលក្នុងពិធីនាយប់នេះ និយាយខ្សឹបៗម្នាក់ឯង ក្នុងចិត្តលួចស្ដាយលុយណាស់ ពិធីធ្វើធំចង់ស្មើរពិធីរៀបការមួយទៅហើយ គេមានលុយធ្វើអ្វីក៏សម មិនដូចខ្លួនមានប៉ាម៉ាក់ជាអ្នករកស៊ីធម្មតា ទោះជាមានឈ្មោះជាអ្នកមាន ប៉ុន្តែ ក៏គ្មានលុយវាល់លានដូចគេនោះដែរ។
" ចុះចង់បានអ្នកមានធ្វើប្ដីឬអត់? "
" ច្បាស់ជាចង់.. ហាស៎..?? " ដោយភ្លេចខ្លួនក៏មិនដឹងថាអ្នកណាសួរក្បែរត្រចៀក បបូរមាត់ស្ដើងស្រាប់តែច្រឡំមាត់ឆ្លើយជាមួយ តែក៏ភ្ញាក់ខ្លួន ងាកក្រោយរកអ្នកសួរមុននេះទាំងស្លន់ ខណៈនោះក៏..
" ហ្អឹម!! " កញ្ចឹង.កតូចត្រូវបានដៃមាំចាប់ជាប់ទម្លាក់បបូរមាត់ក្រាស់ទៅប៊ឺតជញ្ជក់ បបូរមាត់ស្ដើងយ៉ាងប្រហើន ដោយមិនខ្លាចអ្នកណាឃើញ តែក៏សំណាងព្រោះកន្លែងដែលពួកគេឈរនៅ ក្បែរភូមិគ្រឹះមិនមែននៅក្នុងកម្មវិធីពេញលេញ។
" លោក.. មនុស្សគំរួក បឹប.. " គ្រាន់នាយព្រលែងបបូរមាត់ខ្លួនឲ្យមានសេរីភាពភ្លាម គេក៏ហើបមាត់ ជេរនាយភ្លែតលើកដៃបម្រុងចង់ទះនាយតាមចិត្តខឹង តែក៏ត្រូវនាយចាប់ទាញចង្កេះមកកៀកអឹបជាប់ទ្រូង បោះសំនួរមួយឃ្លាឲ្យរាងតូចរឹងខ្លួនដូចទឹកកកនៅ តំបន់ប៉ូល÷
" នឹកយើងទេ? " សំនួរច្រឡើសបើស ធ្វើឲ្យរាងតូចអៀនក្រហមមុខភ្លាមមួយរំពេច។
" នឹក-នឹកស្អី? ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់លោកទេ " ថេយ៉ុង ប្រកែកញ័រមាត់ ធ្វើជាមិនស្គាល់នាយក្រាស់ តែកុំគិតថាធ្វើបែបនេះហើយ អាចរួចផុតពីកន្ដាប់ដៃនាយឲ្យសោះ។
" ចង់ឲ្យយើងរំឮកដែរទេ? " ស្រមជាមួយសម្ដី នាយចាប់អូសដៃតូចចេញពីកន្លែងនេះទៅយ៉ាងលឿន សម្ដៅក្រោយភូមិគ្រឹះ ឲ្យរាងតូចមានការភិតភ័យ ក៏មិនដឹងថានាយមានបំណងអាក្រក់អ្វីមកលើខ្លួននោះដែរ។
" រំឮកស្អីលោក? លែងខ្ញុំភ្លាម "
" រំឮកពេលឯងស្រាតសម្លៀកបំពាក់ នៅពីមុខយើងនោះអី ខ្សឺតត!! " ជុងហ្គុក រុញកាយតូចផ្អឹបនឹងជញ្ជាំងផ្ទះនៅក្រោយភូមិគ្រឹះ ដែល ងងឹតស្ងាត់ មិនមានមនុស្សមករំខានពួកគេ។ ដៃមាំចាប់ដៃតូចទាំងសងខាងផ្គួបលើជញ្ជាំង ផុតក្បាល ពិតខ្លួនជាប់ជាមួយកាយតូច សម្ដីនាយមួយម៉ាត់ៗ បង្ករជាភាពអៀនព្រានដល់ថ្ពាល់ក្រពុំ ហាមឃាត់មិនឲ្យក្រហមមិនបាន។
" ឆ្កួ~ឆ្កួត~ ខ្ញុំមិនដែលធ្វើរឿង.. អឹម.. " មិនបាច់បដិសេដ ព្រោះនាយចាំច្បាស់ពីរូបភាពទាំងនោះ។ បបូរមាត់ក្រាស់ឱនទៅគ្រប់គ្រង បបូរមាត់ស្ដើងជាថ្មី រសជាតិដ៏ផ្អែម បបូរមាត់ដ៏ទន់ ដែលនាយគេងនឹក គុំគួនទាំងយប់ទាំងថ្ងៃនៅមិនស្ងប់ ពេលនេះត្រូវបាននាយគ្រប់គ្រងបញ្ចេញកំហឹងតាមចិត្តចង់។
" អ្ហឹម!! " ថេយ៉ុង ប្រឹងរើប្រកែកជាមួយអណ្ដាតក្តៅរលាស់របស់នាយ តែថាកាន់តែប្រកែក កាន់តែទោលទន់ កាន់តែឈ្លក់វង្វេង រហូតដល់គ្រប់គ្រង់សតិខ្លួនឯងមិនបាន តបស្នងទៅនាយវិញទាំងមិនដឹងខ្លួន។
" អ្ហា៎..! " បបូរមាត់ស្ដើងបញ្ចេញសម្លេងថ្ងូរតិចៗខាំមាត់បិទភ្នែករវើរវាយ អណ្ដាតក្ដៅបង្អូសពីបបូរមាត់ផ្កាឈូក ធ្លាក់មកដល់សាច់.កសខ្ចីប៊ឺត ជញ្ជួក ខាំតិចៗ ដៃទម្លាក់ពីលើមកដល់ដើមទ្រូងសាច់ពើត ចាប់ច្របាច់ពីលើអាវខ្លាំងៗ ឲ្យរាងកាយតូចស្រៀវស្រាញរមួល ស្រវាចាប់ខ្ញាំស្មាមាំជាប់មិនរបេះ។
" អាស៎!! " បបូរមាត់ស្ដើងភ្លាត់សម្លេងខ្លាំងបន្តិច ក្រោយត្រូវនាយក្រាស់លូកដៃចូលក្នុងខោ សាច់ក្រណាត់ ចាប់ច្របាច់ស្ទាបអង្អែលកូនបិសាចរបស់ខ្លួនដាស់ឲ្យភ្ញាក់ពីដំណេក។
<< ហេតុអីក៏បែបនេះ? ហេតុអីខ្ញុំមិនប្របែក? ថេយ៉ុង ឯងនិយាយទៅ ស្រែកទៅ ហៅឲ្យគេជួយ ឯងប្រកែកទៅថាមិនចង់ធ្វើវាជាមួយគេ ហេតុអីក៏គ្រលាស់អណ្ដាតមិនចេញ? ហេតុអីខ្ញុំនៅស្ងៀម? ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើវាទេ >>
" អ្ហាស៎.. " សម្ដីគិតនៅក្នុងចិត្ត ព្យាយាមដាស់សតិខ្លួនឯងឲ្យបដិសេធជាមួយនាយ មិនឲ្យប្រព្រឹត្តបន្តធ្វើរឿងនេះ តែថាគ្រលាស់អណ្ដាតមិនចេញវាចារឡើយ ចេញតែសម្លេងថ្ងូរស្រើបស្រាល លង់ខ្លួនជ្រៅទៅៗ មិនអាចហាមាត់ប្រកែកបាន។
" ផឹប! អ្ហាស៎.. "
" ស៊ឺត~អា៎~ " ត្រឹមមួយពព្រិចភ្នែកនាយក៏ចូលទៅដល់ក្នុងល្អាងស្នេហ៍សំងាត់របស់រាងតូច ខោកាត់តម្លៃថ្លៃរបស់រាងតូចត្រូវនាយសម្រាតទៅដល់.កជើង ដៃមាំចាប់លើកភ្លៅតូចមួយចំហៀងឲ្យខ្ពស់ ផ្ដើមធ្វើចលនាអុកពីក្រោម ដោយដៃម្ខាងក្ដោបចង្កេះតូចជាប់ជាលំនឹង។
" អ្ហឺស៎.. ជុង. ជុងហ្គុក តិចៗទៅ អ្ហាស៎ៗ.. "
" ស៊ឺតត.. អ្ហា៎.. ទីបំផុតឯងហៅឈ្មោះរបស់យើងហើយ " បបូរមាត់ក្រាស់ញញឹមគ្របួចរីករាយនិងសម្ដីរាងតូចដែលបានហៅឈ្មោះខ្លួនមុននេះ កាន់តែបន្ថែមកម្លាំងឲ្យមានថាមពលប្រយុទ្ធ មិនបានបន្ថយដូចអ្វីដែលគេស្នើសុំ។
" អ្ហាស៎ៗ!! លឿនៗទៅ ប្រយ័ត្នមានគេមកឃើញ " ដៃស្រឡូនឱបស្មានាយជាប់ ញ័ររង្គើរខ្លួនតាមចលនាបោកខ្ទប់ពីក្រោមរបស់នាយ បើមិនថ្នមក៏ធ្វើឲ្យលឿនទៅ ព្រោះអីភ្នែកគេពេលនេះនៅលើចិញ្ចើមហើយ ភ័យខ្លាចមានមនុស្សមកឃើញច្បាស់ជាកើតរឿងធំមិនខាន។
" ល្អ! " នាយយល់ស្រប មិនបង្អង់រង់ចាំឱកាសជាយូរ ចង្កេះបាវខ្សាច់បន្តចលនា អុកសម្រុក រុញពីក្រោមពេញដោយថាមពល និងកម្លាំងចិត្តដែលទទួលបានក្ដីសុខពីរាងតូច មិនខ្លាចឡើយពុះពារលើវាលខ្សាច់ នរកភ្នំភ្លើង ត្រូវតែជំនះឲ្យដល់គោលដៅត្រើយនៃឋានសួគ៌ទាំងពីរនាក់។
" អឺស៎~អ្ហឺស៎ា~ អ្ហា៎~អ្ហាស៎ៗ.. "