"Partnerini almamda bir sakınca var mı?"
Gülümseyerek başını salladıktan sonra yavaşça Oktay'ın kollarının arasından çıktı. Ezel'le - Nazenin Hanım'ın ortanca kızıydı - Oktay'a dans etmeleri için daha fazla alan bırakmak için geriye doğru bir adım a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Senin her kirpiğinde bir dervişin ahı var Muhteris aynaların eskidiği yerdesin
Yüzünde en çaresiz devlerin günahı var Zamanı sonsuzluğa bağlayan mahşerdesin
Nurullah Genç
***
Kartal'ın ofisine geldiğinde adımlarını durdurdu. Terleyen avuçlarını üzerindeki pantolonun kumaşına silerken derin bir nefes alarak adamı izlemeye başladı. Bütün dikkatiyle önündeki kâğıtlara bakıyordu. Takım elbisesinin ceketini çıkarmış, gömleğinin kollarını kıvırarak katlamıştı. Uçlara doğru sarıya dönen kahverengi saçlarını ince bir tokayla ensesinde toplamıştı. Buna rağmen parmaklarını saçlarının arasına atıp onları yavaşça karıştırdı. Batmakta olan güneş ışıkları yan taraftaki pencereden girerek yüzüne vuruyor, Nilüfer'e seyirlik bir manzara sunuyordu. Kirpiklerinin ucuna vuracak kadar incelen ışık onların yanağına gölge düşürmesine neden oluyordu ve kız bunun, benliğinde neden bu kadar derin bir etkiye sebep olduğunu anlamaya çalışıyordu.
Beklemediği bir şekilde Kartal'la göz göze geldiğinde hızlıca gözlerini kapatarak başını önüne eğdi. Yakalanmıştı. Umursamamaya çalışarak derin bir alıp omuzlarını kaldırdı. Onun ne suçu vardı? Adam, gün batımına yakın bu saatlerde adeta bir sanat eserine dönüşüyordu. Sarıdan kahverengiye dalgalanan saçları, açık kumral teni ve gözlerinin cam kırıklarına benzeyen açık rengiyle öyle güzel görünüyordu ki seyredilmeyi talep ediyordu. O böyle eşsiz bir tabloyu andırırken, kapılıp gittiği için Nilüfer mi suçlu olacaktı? Bu düşüncelerle kendini ikna ederken omuzlarını geriye iterek kapıyı yavaşça itekledi. İçeri girdiğini görerek ayaklanan adamın kendisine doğru geldiğini fark ettiğinde nefesini tutarak olduğu yerde tedirgince sallandı kız. Az önce düşüncelerinin yerinde yeller esiyordu.
Kartal'ın sesinin "Nil," derken sahip olduğu tını içinin çekilmesine neden olurken gürültüyle yutkundu. "Bütün gün neredeydin?"
Kuruyan dudaklarını takatsizce ıslatırken güçlükle nefes alarak bakışlarını Kartal'a kaldırdı. Herkesin içinde onu öperken aklından ne geçirdiğini gerçekten çok merak ediyordu. Çünkü insanlar konuşuyordu ve Nilüfer onların manidar bakışları altında çalışmakta bugün o kadar zorlanmıştı ki kendini dosyaların içine atmış, bütün gün onlarla ilgilenmişti. Herkes onun Kartal'ı ayarttığını düşünüyordu. Bu düşünce kaşlarını çatmasına neden olurken hislerini gizlemeye çalışarak başını yere eğdi. "Buralardaydım."
Kartal kızın bu tavırlarından ne anlaması gerektiğini bilemeden elini düşünceli bir biçimde ensesine attı. Masasındaki dosyalara üstünkörü bir bakış gönderdikten sonra ceketini alarak hızlıca giyindi. "Haydi," dedi ardından elini yavaşça Nilüfer'in kolu boyunca hareket ettirirken. Dokunuşunun yumuşaklığı kızın aklını başından alırken "Gidelim," diye devam etti.
