SON

3.6K 120 42
                                    


En büyük hatamız, her şeyi gerektiğinden çok daha fazla yapıyor olmamızdı aslında; gereğinden daha fazla seviyor, gereğinden daha fazla korkuyor, gereğinden daha fazla üzülüyor, gereğinden daha fazla önemsiyor ve en kötüsü de gerektiğinden çok daha fazla güveniyorduk. En çokta burada kaybediyorduk zaten. Birisine güvenip, ona bizi öldürme fırsatını asla tanımamalıydık. Yanlış ellere düşen sevgimizin, yanlış insanlar için atan kalbimizin en tehlikeli cinayet silahı olduğunu hiçbir zaman unutmamalıydık ama ben unutmuştum adına aşk denilen bu tehlikeli oyunun gözlerime indirdiği perdeyi fark edememiş; adeta kör olmuştum.

Oysa ben,insanların kendi çıkarları için ne kadar ileri gidebileceklerini, nasıl korkunç şeyler yapabileceklerini işin ustasından öğrenmiştim; kendimden. Gözüme inen aşk perdesi insanların ne kadar kötü olduklarını unutturmuş olmalıydı bana; yoksa böylesine bir çirkinliği nasıl fark edemezdim? Edememiştim onu kaybetmekten, kendi hatalarımın keşfedilmesinden öylesine korkmuştum ki, onun bana yaptıklarının farkına bile varamamıştım.

Onu severek, ona güvenerek yaptığım hatanın bedelini; bir daha asla güvenemeyeceğim bir adamın yanında uyuyarak, beni çırılçıplak görmesine izin vererek ödeyecektim... Onu ikna edebilmemin tek yolu buydu, üzerimde ona karşı kullanabileceğim hiçbir silah olmadığına emin olmalıydı. Benden aldığı şeyin bedelini bir gün ödeyecekti buna emindim, ona bu bedeli ödetecek olan kişi bendim. Çeyrek asırlık hayatımın bir çok ilkini onda yaşamıştım. İlk defa gerçekten aşık olmuş, ilk defa birisine bu denli güvenmiştim. Benden çaldığı bu ilklerin bedelini ödemek zorundaydı. İçimden sessizce ettiğim intikam yemini resmileştiren imzayı,dudaklarına kondurduğum bir öpücükle imzaladıktan sonra kulağına uzanıp fısıldıyorum; ''Lanet olsun... Tüm yaptıklarına rağmen seni hala seviyorum.''

Hayatımın Teklifi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin