Chapter 49

873 24 10
                                    

Happy reading.
___

Elyjha's point of view

Tumayo ako sa pinagtataguan ko nang hindi na mapigilan ang sakit na nararamdaman. Humalakhak ako sa galit. I feel betrayed.

Napalingon sila sa direction ko dahilan na manlaki ang kanilang mga mata.

I gritted my teeth. “S-surprise?” I asked without any expression left.

They remained silent. Napailing-iling ako at napahalukipkip. “Ano? Hindi kayo makakapagsalita?”

“It's not what you-” pinutol ko ang sinabi ni Dm.

“No! This is what I think! Ano? Magwawala lang ako ng walang dahilan?” halos pumiyok ang boses ko sa sigaw.

After all these years, ako na lang pala ang naiwan. No matter how I try to understand the situation. No matter how fucked up the situation was, tiniis ko iyon!

Lumapit siya sa'kin. Trying to reach my arms. Tinabig ko ang kamay niya at lumayo. “Please, hear me out...”

“Don't go near me! You fucking liar!”

Ano pa nga ba ang rason kung bakit siya nagsinungaling sa akin ng ganito? Of course to get away with me and the marriage! Now I realize! I was so dumb.

“Elyjha, please. Just hear me out...” he pleaded as he tried to go near me.

Dinuro ko siya at umatras. “I said don't come near me!”

“Let's settle this down calmly, please?”

Umiling ako. “Sa tingin mo kaya ko pang kumalma?”

“You can talk without raising your voice, Elyjha.”

“And you can also leave me without lying. Sana sinabi mo na lang ng diretsahan! because if that's the case. I could have never wasted my time grieving for you! Kasi sobra mong sinayang ang luha ko at ang puso ko!”

Nagsimulang tumulo ang panibagong luha galing sa mga mata ka. “Hindi mo kasi alam kung gaano ako naapektuhan! You weren't here! And... A-and I suffered a year trying to accept everything what happened...”

“Hindi na ako nag-isip pa ng ibang dahilan kung bakit ka umalis! I just know that it was for you! That it was better to let you go, even if it means to make myself drown in pain! And now, you're telling me that it was all an act?”

“Kahit anong pasok ko sa isip ko na gusto kitang ipaglaban, na gusto kitang sabayan sa bawat problema mo. Hindi ko magawa...” marahan akong huminga ng malalim.

I looked at him with pain in my eyes. “Kasi noong nagdesisyon kang umalis ng mag-isa, I knew that I will not going to be part of your life anymore...”

“And that's what I believed! I was so convinced that you lost your memory! I got carried away on how you pulled an act.” I chuckled with greatest anger. “Ngayong nalaman ko na ang lahat, pakiramdam ko napakatanga ko.”

“No...” his voice broke. I saw how his tears gradually streams down to his cheeks.

“Yes, I'm stupid and it's stupid that I'd actually believe you having an amnesia. Kahit anong talino mo nga naman, kapag mahal mo ang isang tao nagiging boba kana.”

“No, please... Just please...”

“Nagpapakasaya ka doon sa US habang ako naiwan dito. Ano? Masarap ba ang buhay? Hindi mo ba na isip na gusto ko rin naman mamuhay ng masaya? Shit ka! Ang laki ng sinayang ng oras ko para sa'yo! And guess what? You're not fucking worth it!”

Marrying Mr. Playboy (Completed)Where stories live. Discover now