CHAPTER FOURTEEN

535 41 17
                                    

June 26, 2011Saturday 2:17 PM

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

June 26, 2011
Saturday 2:17 PM

Pagkatapos naming kumain, nagpaalam na si Aling Anna dahil may importante pa siyang gagawin sa bahay nila.

Earl decided to put the books he purchased earlier on their house, so we're currently riding the bike again.

Sabay kaming pumasok sa bahay nila nang makarating. He offered me a glass of water at agad ko rin itong kinuha't ininom. I gave the glass back to him, after drinking.

I was surprised when he suddenly used it na hindi man lang hinuhugasan. My face formed a shocked expression after he faced me with a straight reaction.

Tumaas ang kilay niya nang makita ang gulat kong reaksiyon. It's as if he's curious why I'm giving him that kind of expression.

Ibinaling ko ang atensyon sa isang camera na nakapuwesto sa aparador. Napansin ni Earl na doon ako nakatingin. Humakbang siya papalapit sa bagay kaya't sumunod ako.

Nang mahawakan niya ang camera, tumingin siya sa'kin at bigla na lang ngumiti. He handed it to me. He walked slowly towards the tiny table where my shoulder bag was currently resting.

Kinuha niya ang notebook at ballpen. Agad siyang bumalik sa gawi ko pagkatapos makuha ang dalawang bagay. Nag-umpisa siyang magsulat.

Tingnan mo ang mga kuhang litrato diyan.

Buong ingat kong in-on ang hawak-hawak na camera. Full battery ito nang makita ang battery percent. Pinindot ko ang playback button.

Nagtaka ako sa nasaksihan.

Ang ganda naman. Ang ganda ng, "No Photos".

Bigla siyang tumawa nang malakas. Hindi ito simpleng tawa lang dahil napapikit na siya sa sobrang hagikhik.

Narinig ko siyang humagikhik noong una naming kita sa kalsada kung saan natumba ako sa bike, pero hindi ko nakita ang pagtawa niya, and I'm not even sure if he's really laughing back then because of me. This was the first time I saw him laughing hysterically. Sa harapan ko pa.

He looks like a rabbit whose facing hundreds of carrots.

Nang matigil sa pagtawa, ibinaling niya ulit ang atensyon sa notebook.

Wanna filled that up with photos? With me?

Ninakaw mo ba 'to? Saan 'to galing?

Do I look like a robber? It's from Tita Cassandra, Mom and Dad's friend, which is also my personal audiologist. Birthday gift niya sa'kin last April.

Nang tumingin sa kaniya pagkatapos mabasa, inilagay niya sa gilid na bahagi ng kaniyang tenga ang dalawang magkabilang hintuturo.

Saka ko lang ulit nabigyang pansin ang suot-suot niyang hearing aids. I'm glad that he has a personal audiologist. And I'm more than glad that he still has a chance of hearing again.

As We Created Our Own Sound (Completed)Where stories live. Discover now