"Ne diyorsun?! Ne yapacaksın, söyle?!" dedim. Gülümsedi sadece. O nefret gitmiş, yerine; alaycı biri gelmişti sanki. "Sadece beni rahat bırakmanı istiyorum." dedi. O gülerek söylüyordu belki ama bende aşırı bir korku oluşmuştu. Sonra dönüp arkasını çekip gitti. Odamın kapısını kapatıp düşünmeye başladım. Kim söylemişti ona odasına girdiğimi? Neden bu kadar tepki vermişti acaba?..
Yatağa uzandım. Bu düşüncelerle uyuyakalmışım. Geceyarısı uyandım. Susamıştım yine. Su doldurdum sürahiden; bu sefer doluydu. Gece bir uyanırsam tekrar uyuyamıyorum; bir de böyle biriyle aynı evde olunca tekrar uyumaya da korkuyor insan. Işığı açtım. O zaman laptopum yok; Atakan'ın kötü bir laptopu var odasında. Bir de ortak kullandığımız masaüstü bilgisayar var salonda. Onu da bu saate gidip kullanmam yani.
Sigara yaktım direkt. Işık açık sigara içiyorum. Kapıyı tıklattı birisi. Açtım; kimse yok. "Atakan?!" diye seslendim; ses seda yok. Emindim; kapıyı biri tıklatmıştı. Yani uyku sersemliği yoktu üzerimde, uykum açılmıştı. Odamın kapısını açıp, biraz koridorda yürüdüm. "Atakan!" diye daha sesli bağırdım; yine ses yok. Geri dönüp odama girdim. Kapattım kapıyı. İçeride bir sigara daha yaktım. Yine kapı tıkladı... Bu sefer bir ses geldi; yaşlı bir kadın sesi sanki "Kapıyı aç!" dedi.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
