Kitabı yakmayı teklif ettim Atakan’a. Kabul etmedi. “İşimize yarar. dedi. “Hayır, yakalım artık bitsin her şey.” dedim. “Kitabı yakınca her şeyin biteceğini mi düşünüyorsun?” dedi. “Bitmeyecek mi?” dedim; “Hayır.” dedi… Ortalığı temizledik topladık. Sonra odamda oturup muhabbete başladık. “Birader, senin bu konulardaki ilmi bilgin kısıtlı değil mi? dedim. “Tabii ki benden çok daha iyi olarak bu işleri bilen insanlar var kardeşim.” dedi. “Peki, niye hep senin dediğin oluyor? Kısıtlı bilginle onlardan ve soylarından nasıl kurtulacağız? Bu işlerden kim çok iyi derecede anlıyorsa ona gidelim, kitabı gösterelim.” dedim.
Kitap bahsi geçince gözlerini kaçırıyordu. Besbelli kitabı kendine saklayıp; kimsenin bilmemesini, ona ulaşamamasını istiyordu. “İşi daha da büyütmeyelim kardeşim. Kendimiz hallederiz. Her şey bu kitapta zaten. Onların da yapacağı, bunları okunaklı şekilde çevirmek. Kendimiz de tercüme edebiliriz.” diyordu. Cümlesini bitirince, direkt aldım elinden kitabı. Eğer en ufak bir hareket yapsa, diğer kolunu da ben kıracaktım. Hiçbir şey diyemedi.
“Yarın sabah ilk iş hocaya gideceğiz.” dedim. Hoca lafını duyunca yüzü ekşidi. “Ne hocası?” dedi. “Bir köyde yalnız yaşayan, çok bilgili bir adam var. Hem de ne zamandır ziyaretine gitmemiştim. Benim yüzümden daha doğrusu senin yüzünden çok iş aldı başına. Hem ziyaretine gidelim hem de kitabı gösterelim. Belki dermanımız ondadır.” dedim. Hiçbir şey diyemedi. Eşşek gibi gelecekti benimle. Sessizce oturuyorduk. Kitabı kapalı şekilde kucağıma aldım. Ben yatağın üzerinde oturuyordum o ise yerde oturmuş parkelere bakıyordu.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
