Atakan son derece efendi biri gibi oturmuş, iyi aile çocuğu edalarında çayını yudumluyor. Ben ayakta böyle mal gibi buna bakıyorum. Oturdum yanına. “Buraya niye geldin?é dedim. “Sende bir emanetim vardı. Onları almaya geldim.” dedi. “Hayır, bende emanet filan yok. Almadım onları. Orada duruyordu.” dedim. Ayağa kalktı “Tamam öyleyse.” dedi. Nefret dolu bir bakış attı bana ve kapıya yöneldi. Tuttum omzundan “Nereye gidiyorsun birader? Otur bakalım!” dedim. “Aradığım burada değilse başka yerlerde arayacağım.” dedi.
“Dur bakalım! Önce bana hesap vereceksin. Her şeyi baştan anlatacaksın. Bana neler yaptığını söyleyeceksin!” dedim. Annemle babam endişeli gözlerle bizi izliyorlar. “Tamam.” dedi. Tekrar oturdu yerine. “Özel konuşabilir miyiz, müsait bir yer var mı?” dedi. “Gel; üst kata geçelim.” dedim. Çıktık üst kata.
İlk sorumu sordum: “Yatağımın altından çıkan neydi? Aynısından Akif’in evinde de buldum. Bize neden bunu yaptın?” dedim. Gözlerime baktı dik dik. “Bana ihanet ettiniz.” dedi sadece. “Neyin ihaneti kardeşim? Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezken bu yaptıkların nedir senin? Sen bu işlere, bu illetlere nereden bulaştın? Sen böyle biri değildin.” dedim. Duymuyordu sanki beni. Sadece kendi anlatacaklarını düşünüyor gibiydi. O kitabı ve kolyeyi nereden aldığını anlatmaya başladı.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
