“Bıçağını hiç ayırma yanından. Bunlar kalabalık. Bunlar bir kabile.” dedi. Bir kağıda bir şeyler yazdı. “Bunu boynuna as. Bir müddet onları uzak tutar senden.” dedi. “Tamam hocam.” dedim. “Sakın tütsü gibi şeyler kullanma. Aynalara uzun süre bakma, yattığın odada çok tablo resim bulundurma.” dedi. Hoca böyle birtakım öğütler verdi, hepsine tamam dedim. Hepsine uyacağıma dair söz verdim.
Sonra sofrayı kurmasını söyledi gelinine. “Karnınızı doyurup öyle gidin. Aç aç yola çıkılmaz oğlum.” dedi. “Tamam hocam.” dedik .Orada karnımızı doyurduk, sonra yola çıktık. Babam yolda bol bol bana öğüt verdi “İşte; hocanın dediklerine uy oğlum.” filan diye. Ancak benim aklım kitapta ve kolyede, babamı dinliyor gibi yapıyorum ama duymuyorum bile.
Eve vardık. Kapıyı annem açtı. Anneme biraz kızgın şekilde “Niye komşuya gitmedin anne? Komşuya gitmeni söylemiştim!” dedim. “Komşudaydım oğlum. Yeni geldim.” dedi. Bilmiyorum gerçekten yeni mi gelmişti yoksa hiç gitmeyip tek başına evde mi durmuştu bilmiyorum… Uzatmadım bu meseleyi. “Ne yaptınız? Neler söyledi hoca?” filan dedi. Hocanın verdiği kağıdı gösterdim anneme. Dürülüydü, hiç açmadım. “Bunu boynuma asacakmışım anne. Ayrıca evde ayna, tablo gibi şeyler iyi olmazmış, özellikle de yattığım odada.” dedim.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
