Gözlerime baktı. Hafif tebessüm etti. "Kolye ile mumları merak ediyorsun değil mi? dedi. "Evet." diyebildim sadece. Aşırı bir korkma hissi gelmişti yine. "Tamam söyleyeceğim. Gel, benim odaya gidelim." dedi. Odasına gittik... Kolyeyi çıkarıp içini açtı. İçinde Atakan'ın resmi vardı. Gözleri yerindeydi, boncuk filan yoktu. Kolyeye bakakalmıştım. "Sen bu resmi nasıl gördün, içinde ne vardı?" dedi.
"Bu kolyenin içinde senin resmin vardı. Gözleri oyulmuş, yerinde boncuklar vardı." dedim. "Hayır! Bu aynı kolye. Sen o zaman farklı görmüşsün. Ya da sana farklı göstermişler." dedi. "Onların sana bakış açılarına göre, sen de farklı görmüşsün resmi." dedi. "Kimlerin, ne diyorsun Atakan sen?" "Onlar işte; diğerleri..." "Kardeşim, bak; içki içen boş bir adam olabilirim ama lütfen böyle şeylerle korkutma beni." dedim. "Ben korkutmuyorum seni. Aksine; sana yardım ediyorum. Bak; açık konuşacağım, seni sevmeyenler var. O gördüğün kabuslar bununla alakalı." dedi.
Ama o gördüğüm kabuslarda hep sen varsın Atakan." "Onun, ben olduğumu nereden biliyorsun? Senin rüyana giren ben değildim; benim arkadaşlarımdı." dedi. "Sana arkadaşlarımın isimlerini söyleyeceğim. Sen de bize katıl." dedi. "Atakan! Siz kimsiniz, size niye katılayım, neyin içine sokuyorsun böyle beni?" dedim. Bana beş tane, üç harfli isim söyledi. "Bunlar kim, ne biçim isimler böyle? dedim.
BÖLÜM SONU
Devam Edecek
