Ben Sirina.
Kaos ve büyünün elçisiyim.
İntikam hırsının doğurduğu gücüm.
Ve o gün, kara bulutları delip geçen şimşekler çaktığında etrafı saran büyünün lanetini hissettim.
Etrafıma dolanıp boğazıma yapıştı. Ruhumun ilmeğini boynuma dolayıp ona itaat...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ölmemi diliyordu. Hayır, yaşamam gerektiğini kulağıma fısıldıyordu.
21. Bölüm: Yaşam Uykusu.
Sirina'nın bakış açısı ile:
Paramparçaydım.
Ruhum, paramparçaydı.
Kalbim, paramparçaydı.
Bedenim, paramparçaydı.
Zihnim, karmakarışıktı.
Sanki kapkaranlık bir kuyunun dibindeydim. Kimse yoktu. Hatta karanlıkta saklanan küçük hayvanların sesi bile yoktu. Birden yukarıdan tam ayaklarımın dibine bir şarap kadehi düştü. Öyle sert düşmüştü ki, parçalar bile parçalara ayrılıp etrafıma saçıldı. Bu bir bardak değildi. Bu bendim. Beni simgeleyen her şeydi.
İçinde olduğumu hissettiğim karanlık kuyu boğazıma yapışıp beni hiç var olmayan derinliğine çekmeye devam ediyordu. Eğildim, üçgen şeklinde olan bir parçayı aldım. Uçları o kadar sivriydiki almaya çalışırken bile parmağımın kenarına çarpıp kanatmıştı.
Parçayı sağ avucumun içine koyup yumruk şeklini alan parmaklarım ile sıktım. Sıktım, sıktım, sıktım... Avucumun içinde biriken kan yavaşça yere damlalar şeklinde düştü. Yerdeki küçük parçalar kana bulandı. Sonra birden karanlık kuyu kollarını etrafıma sarıp gözlerimi kapattı. Geriye doğru savrulduğumu hissettim. Ben karanlığı sevmezdim. Buradan çıkmak istiyordum. Birden duran bedenim ile derin bir nefes aldım.
Kapalı gözlerimi açtığım zaman gördüğüm manzara çok güzeldi. Karanlıktan sonra önüme böyle bir manzara serilmesini beklemiyordum. Bir lavanta tarlasının ortasındaydım. Tepemde, kızıl saçlarımı yakacak kadar kızgın olan bir güneş vardı. Derin bir nefesaldım. İçimi ve etrafımı sarmış olan lavanta kokusu ruhuma iyi geldi.
Paramparça ama huzurluydum. Bu koku beni mayıştırıyordu. Lavantalara dokunup yavaşça yürümeye başladım. Bir tane koparmak istiyordum ama bu istek ile kalıyordu. Onlara bakarken bile içim gidiyordu, nasıl onları dalından koparıp kıyabilirdim?
