Ben Sirina.
Kaos ve büyünün elçisiyim.
İntikam hırsının doğurduğu gücüm.
Ve o gün, kara bulutları delip geçen şimşekler çaktığında etrafı saran büyünün lanetini hissettim.
Etrafıma dolanıp boğazıma yapıştı. Ruhumun ilmeğini boynuma dolayıp ona itaat...
Sınır koymama rağmen dayanamayıp yine yayınlıyorum ama rica ederim hayalet okuyucular artık ses versin💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Bir manzaranın görünmeyen kirli yüzündeyiz, Bu yüzden tüm güzelliği ile açan çiçekleri kanlı ellerim ile ezdim.'
4. Bölüm: Ağır Yükler ve Sonu Gelmeyen Acılar.
Omuzlarım binlerce yükün bindiği ve binmeye devam ettiği tek yerdi. Ben dim dik yürümeye çalıştıkça omuzlarıma binmeye devam eden yükler bunu zorlaştırıyordu. Ne zamana kadar böyle dayanabilirdim bilmiyorum. Ben artık hiçbir şey bilmiyordum. İçimde kocaman kaynayan bir kazan vardı. Omzuma binen yükleri itina ile alıp o kazana atıp kaynatıyordum. Belki acısı ve ağırlığı hafifler diye ama nafile bir çabadan öteye geçmiyordu. Kaynayan kazan yükümün daha ağır olmasını sağlıyordu. Bu yüzden kaynatmaktan vazgeçtiğim kazanı da sırtlamıştı omuzlarım. Her şey benim için bu kadar ağır ve zorken yine de pes etmeye yüzüm yoktu. Eğer ben pes edersem kaybedeceğim kişi kendim değil annemdi. Ben bütün her şeye rağmen annemi kaybetmek istemiyordum.
"Asmera, anneni nereye bırakmamı istersin?" Konuşan Downey ile dalıp gittiğim annemin yüzünden zorla bakışlarımı çekip banyoya doğru yürümeye başladım. John Dede'nin dediğini yapıp Downey ile eve gelmiştik. Keskin bir şekilde babama haber vereceğini için o da yaklaşık yarım saat sonra burada olurdu. Eğer babam annemi böyle görürse nasıl hissedeceğini düşünmek bile istemiyorum.
Banyonun kapısını açıp büyü ile bir ışık küresi yaptım. Banyo yapmak için içine girdiğimiz büyük fıçıyı iterek ortaya getirdim. Bu büyük fıçıyı babam kendisi yapmıştı. İçine iki kişi rahatlıkla sığardı. Tabii bu kadar büyük yapmasının sebebi belli olsa bile bunu görmezden geldim. "Downey annemi buranın içine bırakıp banyodan çıkabilir misin?" Downey ricam üzerine tek kelime etmeyip annemi nazik bir şekilde fıçının içine bıraktı. Hemen ardından bende içine girip baygın olan annem tamamen düşmesin diye engel oldum. Downey çıktıktan sonra işim daha kolaydı.
Yaptığım büyüler ile önce annemin bütün kıyafetlerini, iç çamaşırları hariç, kolaylıkla çıkarmış daha sonra suyu ısıtmıştım. Annemin çıplak bedeni suyun içindeyken yüzünü, saçlarını, kollarını yavaş yavaş ovalamaya başladım. Ben istiyordum ki babam gelmeden annem bütün kanlardan temizlensin. Babam onu böyle görmesin. Annemin canı yanarken daha fazlası üstüne eklenmesin. Benim bütün bu isteklerim banyo kapısının hızla açılması ile sekteye uğradı. Babam yüzündeki rahatlama ifadesi ile anneme bakıyordu. Bir yanı kırgındı, bir yanı üzgündü bir yanı ise huzunluydu. Babam bütün duyguları aynı anda yaşıyormuş gibi bir karışıklığın içindeydi.
