Ben Sirina.
Kaos ve büyünün elçisiyim.
İntikam hırsının doğurduğu gücüm.
Ve o gün, kara bulutları delip geçen şimşekler çaktığında etrafı saran büyünün lanetini hissettim.
Etrafıma dolanıp boğazıma yapıştı. Ruhumun ilmeğini boynuma dolayıp ona itaat...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çırpındıkça ya dibe çökeceğiz ya da zirveye çıkacağız. Başka bir seçeneğimiz yok!
25. Bölüm: Davet ve İstek.
Bir nehrin içindeydim.
Nehir beni dibe çektikçe ileriye de sürüklüyordu. Nefes almıyor olsam bile sanki ciğerlerime su doluyordu. Gözlerimi açsam, ciğerlerime dolan su oradan akacakmış gibiydi.
Nehir benim zihnimdi. Beni içine çekip sürükleyen düşüncelerdi. Gözlerimi açsam oradan akacak şey ciğerlerimi dolduran gözyaşlarımdı. Ne yapacağımı bilmiyordum. O kadar arada kalmıştım ki...
Bir yanım intikam için cayır cayır yanıyordu. Bir yanım bebeğim için bundan vazgeçmemi istiyordu. Bende bebeğim için vazgeçmek istiyordum. Daha kapsamlı düşününce de güzelleştirebildiğimiz bir dünyaya doğsun istiyordum. En azından ailemi ve halkımıkatleden bir kralın olmadığı dünyaya doğsun istiyordum. Aması vardı işte. Benim bebeğimin sağlığı ve yaşayacak olması daha önemliydi. Bu yüzden kararım kesin olsa dahi aklımı karıştıran yerler vardı.
Elimi büyüyen karnıma bastırdım. Bir hafta geçmişti ve karnım fazlası ile büyümüştü. İnanılmazdı. Bebeğim yaklaşık beş haftalıktı ama karnım yirmi haftalıkmış gibi büyümüştü. Sanırım büyücü ve avcıların çocukları çabuk geliştiği için kadınların bedeni bunu kaldıramayıp düşük yapıyordu. Ben bebeğimi taşıyacak kadar güçlü müydüm emin değildim. Sadece güçlü olmak istiyordum. Rosale şimdilik bir sıkıntı olmadığını söylemişti. Zaten bebek bu kadar hızlı büyümeye devam ederse üç ay sonra doğum yapma olasılığım yüksekti. Rosale bedenimin güçlü ve dirençli olabilmesi için bitkilerden karışım yapıp içmem için bana veriyordu. Bazılarının tadı ve kokusu güzel olsada bazıları berbattı. Her şeye bebeğim için katlanıp içiyordum. Zaten Werosim etrafımda dört dönüyordu. Canım ne isterse bir şekilde bulup getiriyordu. Acıktığım zaman vakit kaybetmeden yemek yapıyordu. Genelolarak canım et çekiyordu. Bütün yediğim her şey karnım da toplanıyordu sanki sadece biraz kalçam ve göğüslerim büyümüştü.
Kolumu karnıma sardım. "Bebeğim, sıkı tutun. Sen yaşamalısın." Beni o kadar çok değiştirmişti ki. Bu çok güzeldi. Bedenimdeki değişiklikler bile bana güzel geliyordu. Hissettiğim duygulardan bahsedemiyordum bile. Derin bir nefes aldım. Karnım biraz daha şişince gülümsedim. Gökyüzüne baktım. Kartallar gökyüzünde uçuyordu. Sürekli bana yakın durma çabası içindeydiler. Eğer bebeğim doğarsa onları çok sevecekti. Kartallar zaten ona bağlıydı ve sevdikleri belliydi.
