Tonight Is The Night I Die ~Taekook

33

Jeon Jungkook

Kafamı omzuma doğru hafifçe yatırmış aynadaki yansımamı izliyordum. Sarı saçlarım asla alışık olmadığım bir şeydi. Asil görünüyordum. Üzerimdeki gömlek ceket ve kumaş pantolon düzgün fiziğimi oldukça gözler önüne seriyordu.

Yatağıma oturmuş, bacak bacak üstüne atmıştım. Dakikalardır kendimi izliyordum. Yeşil gözlerim ve sarı saçlarımın uyumu hoştu. Parmaklarıma dizdiğim yüzükler bile belli bir ağırlık katıyordu aurama.

Kapının çalınarak açılmasıyla gözlerim aynadan gelen kişiyle buluştu.

"Bay Jeon misafirler geldi. Hazırsanız aşağıya Bay Kim'in yanına inebilirsiniz."

Kafamı salladım oldukça sakin bir tavırla. Ardından ayaklandım. Kulağımdaki küpeler birbirine çarparak ufak bir ses çıkardığında dudaklarımı yaladım.

Hizmetlinin yanından geçerken zihnine ufacık sızmış onu bir sonraki durağına ışınlayıvermiştim. Bunlar bilerek yaptığım şeyler değildi. Büyülerimi o kadar çok kullanırdım ki hayatım değişmeden önce. Şimdi de bu düzene geri dönüyordum.

Enerjim eski parlak kırmızı rengindeydi ve ben bunu yeniden kirletmeyi düşünmüyordum. Birilerini öldürmemek iki taraf içinde iyi olurdu sanırım.

Yemek odasına girdiğimde tüm birinci derece soyluların burada olduğunu gördüm. Bir alt seviye için deli gibi korkutucu olurdu bu ortam. Çünkü herkesin yüzü gergin ve soğuktu.

Büyücüler ve vampirler bir kez daha aynı masaya oturmuşlardı böylece. Masadaki kimseye bakmadan kendi yerime oturdum ve Taehyung'un gelmesini bekledim.

Gözlerim direkt olarak karşımdaki konttaydı. Benim aksime o meydan okur gibi bakıyordu. Ciddiye alamayacağım kadar basitti.

Keskin bakışlarım onu geriyordu. Yine de ondan etkilenmemem onu deli ediyordu.

Taehyung odaya ilk adımını attığı an herkesin gergin aurası daha da gerildi. Bu kıkırdamak istememe sebep oldu. Herkes ayaklanırken benim kıpırdamamam Taehyung dışında herkesin sinirini bozuyordu. Buradaki herkes bizden en az 20 yaş büyüktü. İki gencin onları böylesine parmağında oynatması zaten onlar için rahatsız edici bir durumken bizim birbirimize karşı bu rahat tavırlarımız dahası onların buna karşı çıkacak güçleri olmaması delirtici olmalıydı. Yaşamamıştım tamamen empati yapamazdım öyle değil mi?

Kontun gözleri benden bir saniye bile ayrılmazken Taehyung tam onun arkasında durdu. Ellerini omuzlarına yerleştirdiğinde kontun ne kadar kendini kasabilirse o kadar kastı.

"Sevgilime bu şekilde bakmanı önermem."

Hemen ardından Taehyung'un tapılası elleri kontun omzundan ayrıldı.

"Oturabilirsiniz."

Bu aniden herkesin üzerinde kurduğu baskınlık iç gıdıklayıcıydı. Aniden üzerime eğilerek dudağımın kenarına öpücük kondurmasını beklemiyordum. 3 gündür zaten yanımdan bile ayrılmadan benimle ilgileniyordu. Ancak herkesin içinde de bu naif bakışlara sahip olmayı beklemiyordum.

Hiç bir şey yapmamış gibi oturduğu yerde dikleşti ve eliyle verdiği işaretle yemeğe başlandı.

Şarabımdan bir yudumu dudaklarımın arasına ağırlamakla başladım. Sonra hissettiğim bakışlarla başım büyük bir ağırlıkla Sibaya döndü.

Taehyung'a olan bakışları beni delirtecek cinstendi.

Zihnine sızdım hafifçe.

"Ölecek. Bu gece ölecek. Kimse kurtulamayacak. Geliyorlar. Biraz daha dayan."