Like Love But Not [ ဘာသာပြန် ]

11

{Zawgyi}

[ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ : အစာအိမ္နာ ]

•ေရွာင္ဟန္း•

ကြၽန္ေတာ္ ေျပာင္းခဲ့တဲ့ေနရာက ဖန္းရွဲ႕ယိ အသစ္စက္စက္ဝယ္ယူထားတဲ့ ပင္းဟိုင္လမ္းေပၚက ဗီလာျဖစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ အထဲမွာ ေသခဲ့တာေၾကာင့္ ဖန္းရွဲ႕ယိက အဲ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ကားက ကမ္း႐ိုးတမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မိနစ္ေလးဆယ္ေလာက္ေမာင္းလာၿပီးတဲ့ေနာက္ မ်က္စိေရွ႕မွာ လွပတဲ့ၿခံဝင္းေလးထဲမွာ ေႏြးေထြးစြာတည္ရွိေနတဲ့ အျဖဴေရာင္သုံးထပ္အိမ္ေလးေပၚလာတယ္။

ပင္းဟိုင္လမ္းက အထက္တန္း ခ်မ္းသာတဲ့ရပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဗီလာေတြအားလုံးက တစ္လုံးနဲ႔တစ္လုံး အေတာ္ေလးကြာေဝးၿပီး ႏွင္းတမွ်ေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ့လမ္းေတြေပၚမွာလည္း လူသူကင္းမဲ့ကာ တတ္ႏိုင္သမွ်ကို တိတ္ဆိတ္မႈေပးစြမ္းေနတယ္။

ေလာ့ယြီခ်န္က လမ္းေဘးမွာ ကားပါကင္ထိုးလိုက္ၿပီး ထြက္လာတယ္။

ၿခံဝင္းထဲဝင္တဲ့ ဂိတ္ေပါက္ကို ေသာ့ခတ္ထားတယ္။ အထဲမွာ အရင္က ခုတ္ထစ္ရွင္းလင္းခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ေတြ ၿခဳံႏြယ္ေတြရဲ႕အစအနေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အ႐ိုင္းဆန္စြာေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ေပါင္းပင္ေတြကေတာ့ မတူညီတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေျပာျပေနဟန္။

ဒါကိုျမင္ေတာ့ ေလာ့ယြီခ်န္လည္း ဒီေနရာမွာ လတ္တေလာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေနေနပုံမရဘူးဆိုတာ ေတြးမိေကာင္းေတြးမိေလာက္ေပမယ့္ မတတ္သာစြာ အေတာ္ေလး တြန႔္ဆုတ္သြားပုံရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝက်စြာ သူကိုယ္တိုင္ လက္ေလွ်ာ့သြားမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သတၱဳလက္ရမ္းကိုကိုင္ကာ ေရွ႕ေနာက္ဆြဲယမ္းၿပီး သူ႔ေရွ႕မွာရွိတဲ့ အေဆာက္အအုံႀကီးထဲ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအာ္ေခၚေနေတာ့တယ္။

ဘာတုန႔္ျပန္မႈမွ ထြက္မလာဘူး။

သူက သူ႔ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေရးကုမၸဏီကို ထပ္ေခၚျပန္တယ္။ ဒါက တကယ္မွန္ကန္တဲ့လိပ္စာဆိုတာ အတည္ျပဳၿပီးတဲ့အခါ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို အႀကိမ္အနည္းငယ္ ထပ္ၿပီးေအာ္ေခၚေပမယ့္ ဘာဆိုဘာမွမရလာဘူး။