Like Love But Not [ ဘာသာပြန် ]

36

{Zawgyi}

[ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ : ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို သူက ဘာေၾကာင့္ သံသယဝင္ေနရေသးတာလဲ? ]

•ေလာ့ယြီခ်န္•

အဲ့ေနာက္ပိုင္း ထိုေဆး႐ုံထဲကေန ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုထြက္လာခဲ့မွန္းေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ တစ္ေနကုန္ အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။

ဒီႏွစ္ဝက္အတြင္းမွာ ႐ိုလာကိုစတာလို အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈစတဲ့ အရာအားလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေလ်ာ့ရဲေနတဲ့ စိတ္ဝင္ဉာဥ္ကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ႏွလုံးသားက ဆြဲဆန႔္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့တဲ့ သေရကြင္းတစ္ကြင္းလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ဒါက ကြၽန္ေတာ္ဝဋ္လည္တာပဲ။

ဒီဝမ္းနည္းမႈေတြအားလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဝဋ္ေႂကြးေတြပဲ။

ေနာက္ကာလတစ္ခုေလာက္အထိ ကြၽန္ေတာ္ ဘာဆိုဘာမွ မေတြးႏိုင္ေအာင္ အလုပ္ကိုသာ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ဆက္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္းဆိုသလို လုံးဝဂ်ဳံးဂ်ဳံးက်ကာ အိပ္ရာေပၚ ေခါင္းခ်လိုက္တာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ျပန္ႏိုးလာတဲ့အခါ အားလုံးကို ဒီအတိုင္းျပန္ထပ္လုပ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မက္,မက္တဲ့အခ်ိန္ဆို ေရွာင္ဟန္းအေၾကာင္းမက္တယ္။

သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပင္ထြက္လည္ဖို႔ေခၚၿပီး ေန႔ခင္းပိုင္း လက္ဖက္ရည္ေလးထိုင္ေသာက္ကာ အတူတူ စကားေျပာရင္း အခ်ိန္ကုန္ဆုံးၾကတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူက အလြန္ကိုေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ၿပဳံးေနခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခြင့္လႊတ္ေပးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္စႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႕စကားလုံးတိုင္း၊ အေသးစိတ္ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းက ထူးျခားလွစြာ တကယ့္အစစ္နဲ႔ေတာင္ တူေနတယ္။

တကယ့္အစစ္နဲ႔ တူလြန္းတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ႏိုးလာခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကို ေကာက္ဆြဲၿပီး caller IDကို ထပ္တလဲလဲစစ္ေဆးၾကည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္သူမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖုန္းမေခၚထားဘူးဆိုတာ အတည္ျပဳလိုက္ရတယ္။ အဲ့ေတာ့မွသာ အရာအားလုံးက စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္တစ္ခုဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ရတယ္။