40

1.6K 194 18
                                    

{ Zawgyi }

[ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ : အဆုံးတ္ ]

•ေလာ့ယြီခ်န္•

ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားက ႐ုတ္ျခည္း ရပ္တန႔္သြားရတယ္။

သို႔ေပမယ့္ သူက အံ့အားသင့္ဖြယ္ေကာင္းစြာ တံခါးေပါက္နားမွာ မ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္ၾကဳတ္ထားရင္းနဲ႔ ေပၚလာေတာ့တယ္ "မင္း ႏိုးၿပီလား?"

သူ႔အမူအယာက အရမ္းေအးစက္လြန္းေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သခင္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး ေျပာမျပတတ္ေအာင္စိတ္လႈပ္ရွားသြားရတယ္။

"မင္း ခုနက ဘယ္သြားေနတာလဲ?"

"ဘယ္သြားရအုံးမွာလဲ? ေဆး႐ုံခ သြားေပးတာေပါ့" သူက သာမန္ကာလွ်ံကာေလာက္သာ ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စတင္ဆူေငါက္ေတာ့တယ္ "ငါမင္းကို ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျပာေနရမွာလဲ? မင္းရဲ႕အစာအိမ္အတြက္ ထမင္းသုံးနပ္လုံးကို အခ်ိန္မွန္စားဖို႔ လိုတယ္လို႔၊ မင္းကိုမင္း ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ဖို႔လိုတယ္၊ မင္းနားမေထာင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္လည္း ထားလိုက္ေတာ့ ဒါေပမယ့္ ငါ့မ်က္ႏွာေရွ႕(ငါ့မ်က္စိေရွ႕)မွာလာၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ဖ႐ိုဖရဲေတြ လာမလုပ္ေပးလို႔ရမလား? ေလာ့ယြီခ်န္ မင္း ဘာလုပ္ခ်င္ေနမွန္းေတာ့ ငါမသိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ မင္း ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့..."

"ေရွာင္ဟန္း" ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ဆီလက္တစ္ဖက္ ဆန႔္ထုတ္လိုက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ေသခ်ာေပါက္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနေလာက္ၿပီး သူကေတာ့ စိတ္မဝင္စားတဲ့အတိုင္း ရွိေနတုန္းပဲ "မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ?"

"ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္"

"..."

ကြၽန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ပ်က္ေနၿပီလို႔ သူ ေတြးသြားေလာက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္က ေသခ်ာေပါက္ ပ်က္သြားၿပီလို႔ ေတြးမိေနတယ္။

ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ဒီေလာက္အခြင့္အေရးေတြအမ်ားႀကီးမွာ အဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာလို႔ရတဲ့ အခိုက္အတန႔္ေတြ အခြင့္အေရးေတြအႀကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အဆုံးမွာ ဒီလိုေသးေကြးညစ္ပတ္တဲ့ ေဆး႐ုံရဲ႕ ဒီေလာက္ေသးေကြးညစ္ပတ္တဲ့အခန္းထဲမွာ နည္းနည္းေလးေတာင္ မစဥ္းစားဘဲ ၾကည္ႏူးစရာ တစ္စက္ကေလးေတာင္မရွိဘဲ ေျပာခ်မိလိုက္တယ္။

Like Love But Not [ ဘာသာပြန် ]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora