Like Love But Not [ ဘာသာပြန် ]

49

{Zawgyi}

[ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ : သူေျပာသြားတဲ့ ေနာက္ဆုံးစကားမ်ား ]

•စာအုပ္မွ အထူးသီးသန႔္အခ်ပ္ပို : FALLEN 5•

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူ မေတြ႕ျဖစ္တာ ၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ့ ယဲ့ဝမ္ယြိက အတိအက်ခ်ဳပ္ထားတဲ့ဝတ္စုံကိုဝတ္ကာ ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ခန္းကို ဝင္လာတယ္။ သူေပၚမလာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာၿပီလဲဆိုရင္ ဒီလူ႔ရဲ႕တည္ရွိမႈကို သြမ့္ယိေတာင္ ေမ့လုနီးပါးပဲ။

"သခင္ေလး၊ ဒီစာ႐ြက္စာတမ္းေတြက ကုမၸဏီရဲ႕ဘုတ္ဒါ႐ိုက္တာေတြဆီကေန သခင္ေလးရဲ႕လက္မွတ္ထိုးဖို႔ လိုတာေတြပါ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္အပတ္မွာလည္း ရွယ္ယာပိုင္ရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖို႔..."

ေရွာင္ဟန္းအေပၚ သူ႔ရဲ႕ေျပာဆိုေနပုံအရဆိုရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က မၾကာမၾကာ ေတြ႕ျဖစ္ၾကပုံရတယ္။ အခ်ိန္ေတြက အရမ္းကို လ်င္ျမန္စြာ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီအရႈပ္ေကာင္က ေကာလိပ္မွာေတာင္ စာသင္ေနၿပီျဖစ္တယ္၊ ၾကည့္ရတာ ဥပေဒဘာသာရပ္ကို ယူထားတဲ့ပုံေပၚတယ္။

သူက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေသးေပမယ့္ ဆံပင္ကို ေနာက္လွန္ဖီးကာ ေ႐ႊေရာင္ကိုင္းနဲ႔မ်က္မွန္ကို ဝတ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ လုံးဝကို ေၾကးစားေရွ႕ေနတစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနတယ္။

ဘုတ္ဒါ႐ိုက္တာေတြ? ရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံတာ? အဲ့တာေတြက ဘာေတြလဲ?

"တကယ္ေတာ့ အဲ့တာေတြအားလုံးက ပါးရဲ႕စီးပြားေရးေတြခ်ည္းပဲမို႔ အားလုံးက မင္းအပိုင္ခ်ည္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အဲ့တုန္းက မင္းက သတိေမ့ေနတုန္းမို႔လို႔ မင္းအတြက္ ေကာက သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေပးထားတာ၊ မင္း အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ အဲ့တာေတြအားလုံးကို မင္းဆီပဲ လႊဲေပးမွာပါ"

သြမ့္ယိ ေရွာင္ဟန္းကို မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အားသြင္းေပးဖို႔လိုတာကလြဲရင္ သူက စားဖို႔ေရာ အိပ္ဖို႔ပါ မလိုေတာ့ဘူး။ သာမန္လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ဘဝေတြကို ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ကား၊ အိမ္နဲ႔ ေငြေၾကး,စတာေတြကို လိုအပ္ေပမယ့္ စက္႐ုပ္သြမ့္ယိအတြက္ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေလာကီေရးရာပိုင္ဆိုင္မႈေတြအားလုံးက ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိေတာ့ဘူး။