VESTA SERİSİ I- Kırık Kilitler (KİTAP OLDU)

1. Bölüm: "I. Kilit"

Vesta Serisi, Perseus Yayınevi tarafından kitap olarak basılmıştır. Dilerseniz tüm bölümleri kitap versiyonuyla okuyabilirsiniz, tüm kitap satış noktaları ve internet sitelerinde mevcut. Bölümleri buraya yüklemeye de devam edeceğim. Keyifli okumalar dilerim. ❤️

Küçük kız, işaret parmağını saçına doladı ve daha rahat uykuya dalmasına yardımcı olan bu hareketi tekrarlayarak gözlerini kapattı. Bebekliğinden beri süregelen bu alışkanlığı bir kez bile terketmemişti; uyurken dahi parmağı her zaman bir tutam saça dolanmış halde olurdu. Ancak bu gece uyku onun gözkapaklarına hükmetmeyi tercih etmemiş ve onu sinir bozucu bir uykusuzluğa mahkûm etmişti. Parmağını saçından çekerek yorganı küçük ayaklarıyla tekmeledi ve yattığı yerden doğrulup mavi gözlerini gece lambasının cılız bir şekilde aydınlattığı odada gezdirdi. Korkuyordu. Bu gece göğsünde bir sıkıntı vardı ancak ne olduğuna anlam veremiyordu. Yedi yaşında bir çocuğun hissedemeyeceği kadar karanlık bir his bedeninin üzerinde geziniyordu.

Hiç düşünmeden yanıbaşında duran oyuncak tavşanı eline aldı ve yataktan kalkıp hızlı adımlarla odasından çıktı. Koridor tamamen karanlıktı; korkuyla anne ve babasının odasına doğru koştu ve kapıyı açarak kendini içeriye attı. Öyle çok gürültü çıkarmıştı ki ebeveynleri sıçrayarak uyanmış ve babasının ağzından küçük kızın duyamayacağı bir küfür firar etmişti.

"Vesta?"

Vesta, pijamasının eteğiyle oynarken onlara bakmak yerine ayak parmaklarını izliyordu. Ayak parmakları ona her zaman komik gelirdi ve bir suç işleyip azar işitirken onları izleyerek keyiflenirdi. "Korktum," diyerek neden orada olduğunu açıkladı. "Bu gece sizinle uyuyabilir miyim?" Mavi gözlerini kaldırmış anne ve babasına bakıyordu. Pencereden sızan ay ışığı doğrudan yüzüne vuruyordu ve henüz bir çocuk olmasına rağmen oldukça güzel görünüyordu.

"Bunu konuştuk kızım," diyerek itiraz etti annesi. "Her zaman yanında olmama ihtimalimize karşı senin kendi başına uyumayı öğrenmen lazım."

Küçük kız bu cümleden hiçbir zaman hazetmemişti. Anne ve babasının yanında olmama ihtimali oldukça korkunç görünüyordu ve bunu düşünmek bile istemiyordu. "Bir gün beni bırakacak mısınız?" diye sordu titreyen sesiyle. Mavi gözlerine çöken hüzün bulutu iki yetişkinin de gözünden kaçmamıştı. Başlarını aynı anda iki yana sallarken babası Ertan güçlü kollarını kızına doğru uzattı ve küçük kız koşarak babasının kollarına atladı.

"Seni kendi isteğimizle asla bırakmayacağız Vesta," diyerek açıkladı ve kızının saçlarına bir öpücük kondurdu. "Ancak senin daha güçlü bir yetişkin olman için bazı şeyleri tek başına başarmayı öğrenmen gerekiyor. Eğer her korktuğunda bizimle uyursan korkularını yenmeyi asla öğrenemezsin."

"Bir canavar gelip ayak parmaklarımı yemek isterse onu nasıl yeneceğim?" diye sordu çocuksu bir ciddiyetle. Anne ve babası kocaman bir kahkaha atarken kızlarından bekledikleri şeyler için onun henüz çok küçük olduğunu farkındaydılar ancak ne olursa olsun bunu yapmak zorunda oldukları gerçeğini inkâr edemiyorlardı. Her ne kadar dile getirmeseler de bir gün bu düzenin bozulacağını ve canavarlarla savaşmak zorunda olacaklarını biliyorlardı.

"Ben de o canavarın ayak parmaklarını yerim o zaman," diyerek kızını gıdıklamaya başlayan Ertan karısına bakışlarıyla bu gecelik itiraz etmemesini anlatmaya çalıştı. Defne, kızına itiraz etmeyi elbette sevmiyordu ancak bu yaptıkları şeyin doğru olmadığını biliyordu. Bir gün gelecek ve etraflarına ördükleri mutluluk kalkanı delinecek ve en çok zararı Vesta görecekti. Bu yüzden güçlü olmayı bir an önce öğrenip korkularından sıyrılması gerekiyordu ancak küçücük bir çocuğa bunu yapmak bazen zalimce geliyordu.