WATTYS 2018 ORİJİNALLER KATEGORİSİ KAZANANI.
Okyanusun sonsuz sularında, yüreğinde kutsal bir ateşle
var oldu: ölümden.
Ölümü yendi, ölümden doğdu ve nihayetinde ölüm oldu.
Mühürler açıldı, kilitler kırıldı ve lanet üflendi her ruha.
Kıyamet bi...
Wattys 2018'de Orijinaller kategorisinde ödül aldık. Bu tarif edemeyeceğim kadar mutluluk verici, inanın öğrendiğim an hissettiğim heyecanıkelimelere dökmek mümkün değil. Vestabenim için hep özeldi.
Hepinize sonsuz teşekkürler! Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
Dışarıda yağan yağmurun kalenin aşılmaz duvarlarını aşmasını, beni bulmasını ve ruhuma yağmasını; içime işleyen katran karası acıyı yıkayıp izlerini ruhumdan silerek her şeyi unutturmasını istiyordum. Bir başkasının acısı nasıl olur da kemiklerime kadar işlerdi anlamıyordum. Nasıl Lisa kadar acıyabilirdim ki? Leron benim için hiç kimseydi ancak ölümünün üzerimde bıraktığı etkiyi anlatacak kelimelere sahip değildim.
Belki de anne ve babamın hikayesine benzedikleri içindi verdiğim bu tepki. Onlarda yasak bir aşkın esiri olup, imkânsız denen bir şeyin gerçekleşmesini sağlamışlar ve sonucunda ölümün soğuk kollarına sığınmışlardı. Onlara yuva olan toprağın bile canının acıdığına emindim. Aradan geçen on seneye rağmen ilk gün ki gibi acıyordu kalbim; şimdi ise Lisa için kanıyordu aynı yaram.
Karnında, gözleri önünde can veren sevdiğinin bebeği; ruhunda hiç kapanmayacak bir yaranın acısıyla hayatta kalmaya çalışacaktı. Bu olay yüzyıllar öncesinde gerçekleşmiş olsa bile benim için fark etmiyordu; gencecik bir kadın hayatla verdiği mücadelede öyle büyük bir yara alıyordu ki koca bir boyutu lanetlemeye karar veriyordu. Üstelik gördüğüm kadarıyla ürkek ve kırılgan biriydi, böyle birine dönüşmesi için büyük bir sınav vermiş olmalıydı.
"Ağlamayı bırakır mısın?"
Dakikalardır yanıbaşımda oturan Kayra'nın sesi bir kez daha kulaklarıma dolduğunda yanaklarıma kendi yollarını çizen göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim ve "Üzgünüm," diye mırıldandım. Beni bu kadar zayıf görmelerini istemiyordum ancak olan olmuştu artık ve bunu geri alamazdım.
"Ne gördün kızım?" diye sordu yaşlı kadın. Bana bunu gösterdiği için bir yanım ona kızgındı ancak öğrenmek isteyen bendim ve bu kararı verirken sonuçlarına katlanmak zorunda olduğumu biliyordum. Derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım, Leron'un cansız bedenini ve Lisa'nın acıyla yanan gözlerini hafızamdan silmeye çalışıyordum.
"Leron ve Lisa," diye mırıldandım. "Birbirlerine deli gibi aşık oldukları hâlde sizin insanlarınızın duvarlarını aşamayan iki aşık. Lisa hamile kalıyor ve kaçmaya çalıştıkları sırada Leron ölüyor. Devamını göremedim. Görmek istediğimden de emin değilim."
"Lanetin nasıl başladığını görememişsin ki kızım," Bu defa yaşlı adam konuşmuştu. Ne hâle geldiğimi görmelerine rağmen benden daha fazlasını isterlerse onlara cevabım kesinlikle hayır olurdu. Tam bir şeyler söylemek için dudaklarımı aralamıştım ki Kayra benden önce davrandı.
