Selam :D Bu bölümü bayağı uzun yazmaya çalıştım herhalde Çarşamba, Perşembeye kadar falan bölüm atamam diye düşünüyorum :D Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederiim, iyi okumalar *.*
7.BÖLÜM
Zeynep
Hastane! İğrenç kokan kolidorlar ve ürkütücü doktorlar..
Arabanın içinde Keremin yüzünü incelerken hastanenin önüne gelmiştik bile. “Kereem?” dedim en yumuşak ses tonumla. Alt tarafı midem bulandı diye beni hastaneye getirmesi gerekmiyordu. Bir şeyim yoktu, olsaydı da ben bilirdim, herhalde.
“Zeyneep?” dedi ağzında ki sakızı çiğnerken. Bunu.Bana.Yapma.Sayer!
Şu an acayip karizmatik göründüğünü söylemişmiydim? Sakız ve Sayer ikilisi! Ah, sanırım bu kez öleceğim.
“Canııım.” Dedim yanağına uzanıp onu öperken. Hafifçe gülüyordu. Bende gülmeye başladım. “Ama bu taraf kıskanırsa sonra?” dedi diğer yanağını bana çevirirken.
“Kıskanmasın o zaman.” Dedim öteki yanağına doğru uzanırken. Tam yanağını öpüyordum ki, ani bir şekilde kafasını çevirdi ve dudak dudağa geldik! Ben geri çekilirken o arabanın içinde kahkahalar atıyordu.
“Adisin Sayer.” Dedim ellerimi dudaklarımın üzerinde gezdirirken. Kahkahalarının arasında “İltifatınız için çok teşekkür ederim Bayan Sayer.” Dedi.
“Bayan Sayer.” Diye tekrarladım. Hala alışamamıştım, garip geliyordu. Keremin olmak,ona ait olmak, birbirimizin olmak, Zeynep Sayer olmak. Ama hoşuma gidiyordu. Elim bir an da parmağımda ki alyansa gitti.
“Bayan Sayer, evet.” Dedi o da aklımda ki düşünceleri okuyabiliyormuşcasına bir havayla.
“Kerem ben seni hep çok sevicem biliyor musun?” dedim aniden duygu yüklenmesiyle.
Yavaş hareketlerle kafasını salladı, hala o sakızı çiğniyordu aynı zamanda. “Biliyorum Zeynep.” Dedi kocaman bir nefes alarak. Tam ukalalık yapma Kirim diyecekken, devam etti.
“Çünkü ben de seni hep çok seveceğim.”
Elimde olmadan, istemsizce kızardığımı biliyordum. Bütün kanımın suratıma çekildiğini, kalp atışlarımın hızlandığını hissediyordum. Kerem yanımdayken bu duygu sıkça kendini gösteriyordu.
Uzun bir süre ikimizde konuşmadık. Ben ona baktım, o bana baktı. Hatları ne kadar keskindi. Elmacık kemikleri, çene yapısı, adem elması,kaşları,burnu! O kadar güzel bir düzen içinde duruyordu ki suratında gözlerimi alamıyordum.
Sonunda sessizliği bozan Kerem oldu. “Artık gidelim mi güzelim?” Ah, evet, hastaneye gelmiştik değil mi? Herşeyi kafamdan atma etkisine bayılıyordum, benim ağrı kesicim kesinlikle Kerem Sayerdi.
