Merhaba arkadaşlar, özür dilerek bölümü paylaşıyorum. Hatta yüzüm yok, çünkü bayağı zamandır bölüm atmıyorum. Ve içimden gelmediğinden midir yoksa üşengeçliğimden mi bilmiyorum, belki yarında bir bölüm atabilirim. Uzun zamandır yorumlara cevap veremiyorum, en yakın zamanda onlarla da ilgileneceğim.:) :D
Neyse bir ithaf listem yok, eğer ithaf isteyen varsa söylesin lütfen. :) Diğer hikayeme de göz atarsanız sevinirim, ona da yarın bölüm yollamayı düşünüyorum.
İyi okumalar efenim!
*Bu arada önce ki bölüm birisi neden Kerem, Melis’i kediyle kilitlemişti demişti, bir flashback yapmaya çalıştım,umarım olmuştur.
32.BÖLÜM
“Kepazeler Kumpanyası!”
Zeynep
Şu an olmak istemediğim yerler sırasında demirbaşı tutan yerdeyim.. Tahmin edemediyseniz biraz daha anlatayım, leş gibi kokan, koridorları tıklım tıklım olan, ağlayan,sızlayan insanlar ile dolu bir yer! Tabii ki hastane!
Ay tutmayın beni bayılacağım!
Yerime sinmiş, utançtan kafamı kaldıramazken koridorlar da dolaşan ucube ve über korkutucu doktorları gördükçe irkiliyorum.
Kim derdi ki, kocanla fantezi yaparken soluğu hastanede alacaksın?
Kerem, ki kas hayvanı bedeniyle, anasının üzerine düşmesi üzerine apar topar hastaneye geliyoruz. Çünkü Sevim Anne’nin kolu kırıldı! Harika, harika, harika..
Kocamla sevişeceğim derken kaynanamın kolu kırdım, harika! Ve bunu ona izah etme kısmı var, oraya hiç girmeyi düşünmüyorum.. Kerem halleder, halledecek, halletmeli!!
Oturduğum koltukta rahatsızca kıpırdanıp, düşüncelerimde boğulurken omzumda hissettiğim sıcak dokunuşla kafamı kaldırıyorum.
Kerem, ağzını yayarak, yavşak gülücüklerinden birini atıyor bana. Heh, çok komik değil mi hayatım? Tamam,komik. Ama kadına ne diyeceğiz, biz Keremle frisbee oynuyorduk, yakalamaya çalışırken üzerinize düştü mü diyeceğiz?
Ne diyeceğiz Allah’ın cezası?
“Gergin görünüyorsun güzelim,”
Kaşlarını soru sorar gibi kaldırıp, gözlerini bana dikiyor. Hay, Allah seni top etmesin canım, neden gergin olayım ki?! Hah, yani sebebi ne olabilir ki? Lanet olsun, sebebi neydi ki?!!
“Kerem, tabii gerginim!”
Gözlerimi kocaman yaparak tekrar konuşuyorum.
“Annene ne diyeceğiz? “
Gayet rahat bir şekilde omuz silkiyor, gülümsemesi büyüyor, hayran olduğum gülümsemesini takınırken benim burada içim eriyo- Hay,ne diyordum ben? Heh! Gayet bana piç smile takınmış bakıyor ve olabildiğince rahatlığıyla ağzını gererek konuşuyor.
