First Heartbreak

Chapter 11

Chapter 11

Ellie

Nagagalit ako. Naiinis. Sa kay August at sa sarili. Pagkalabas ko sa kanyang opisina ay nakita ko pang napatayo ang sekretarya niya. Hindi ko na siya nilingon pa at nagmamadaling tinungo ang elevator. What the fuck? Ni hindi ko na nga naabutan pa sa lift si August, kaya naman naghintay pa ako ng ilang minuto bago nakasakay sa lift.

Pero ang puso ko..tila nabuhay sa matagal na pagkakatulog nito. Humampas ng humampas at hindi maawat sa pagsipa nito. I tried to get hold of myself but it was too difficult to sustain my calmness like what I did before. Ni hindi ko na napigilan ang sarili kong masigawan siya. Ang laki ng pinagbago niya. dapat ay hindi ko na kinagulat iyon. Ang yaman-yaman na niya. He got his family. Ako ang nanliit. When was the last time that I saw him?

When I was still carrying Shane. Nakita ko na siyang papasok sa building ng mga Castillano. At kasama niya si..I gasped. Parang may tumusok bigla sa dibdib ko. Mas ramdam ko ang sakit dahil sa malakas pa ring pagtibok nito. That memories stung in my chest like as if on cue ay mangyayari iyon pagkaalala ko pa lang.

But all I wanted to do now is to escape. To run.

Pagkabukas ng elevator ay may apat na lalaking nakaabang doon. Sa dadaanan ko kaya nag-excuse pa ako para makaraan lang dahil parang ayaw nila akong padaanin. "Excuse me," I said. Humakbang akong lalabas na—at hindi nga tuminag man lang ang mga lalaking iyon.

"Pasensya na po, Ma'am. Pero hindi pa po kayo pwedeng makalabas ng builidng." Ang sagot sa akin ng lalaking nasa harapan ko na.

Mangha akong tiningnan sila isa-isa, "At b-bakit?" another wave of bothering beat of my heart came in.

Hindi nila ako sinagot. Sa halip ay pumasok sa loob ng lift kung wala napaatras ako pabalik. Sinubukan kong lumabas pero hinarang nila ang mga likuran sa harapan ko.

"Hindi po pwede ma'am." He proved.

Sinarado nila ulit ang elevator at may pinindot na numero. That was his floor! Fuck! "Excuse me! A-anong ginawa ko at bakit hindi ako pwedeng makalabas? I need to go!" naiirita ko nang sabi sa kanila.

Hindi pa rin nila ako pinakinggan na apat. Nagkatinginan lang at tiningnan ang papaatas na numero.

He did this. Siya ang may utos nito. And when we arrived at his floor, naglabasan ang apat. Agad kong pinindot ang Ground floor pero tila ibon sa bilis ang isa sa mga lalaki at agad na pinigilan ang papasarang elevator.

"Ma'am lumabas na po kayo d'yan," utos niya sa akin.

But I glared at him. Naiinis na akong dinala nila ako rito pabalik. "No, I won't! Leave me alone!" angil ko.

Ilang ulit kong pinagpipindut ang GF hanggang sa tuluyan nila akong hinawakan sa mga braso ko at hinila palabas ng lift. I can't believe this. I tried my best to free myself but they were too tall for me. At apat pa. Para akong magnanakaw na pilit dinadala sa kulungan.

"Bitawan niyo ko!" I forcely get off my arms. But then again, I failed. Hanggang sa maramdaman ko ang pagdiin ng hawak nila sa braso ko.

Hinila nila ako, nakatangang nakatingin lang sa amin ang sekretarya niya sa labas. At nang buksan nila ang pinto ay pilit pa akong umatras para hindi makapasok sa loob. I felt like there were seath of flame and I can't be able to stand to it. Nakakasulasok na usok na ayokong madama. Iyon ang naging pananaw ko sa maganda niyang opisina. Na kanina lamang ay puro pinuri ko pa.

Naipasok pa rin nila ako sa loob ng walang kahirap-hirap. The cold room lingered on my skin once again. His manly scent assaulted me. Nakita ko siyang nakatayo sa harap ng glasswall, nakapamulsa at tila may malalim na iniisip. Nilingon niya ako. Humampas na naman ang puso ko nang magtama ang aming mata. Again, I felt his dominating, initimidating aura.