First Heartbreak

Epilogue

Epilogue

Castillano - Ybarra

"A million pesos wedding gown?! Are you freaking serious?! Oh, damn!" hintatakot kong daing kay Ridge nang malaman ko ang detalye sa susuotin kong traje de boda sa kasal namin. But I am damned so surprised. A million just for a wedding gown? Ni hindi pa nga kasama roon ang pangalawang damit na susuotin ko para sa reception namin. At paano pa ang gastos sa entourage? Sa pagkain? Sa souvenir? Sa photographers? Sa mga organizers? Sa venue? Marami pang kakailanganin ng pera—at itong gown pa lang ang laki na ng gastos niya. I don't have enough money for these. At alam niya iyon. Ni hindi niya ako hinayaang maglabas ng kahit isang kusing and I let him kaysa ang makipagtalo pa sa kanya. Nahihiya rin ako sa perang kaya kong ilabas. Kaya naman sinabi ko sa kanyang simpleng kasal na lang. But this man is unbelievable. Wala ni isang haplos ng kasimplehan ang pinagawa niya. Ang lahat ay engrande.

He hid this to me. Siya ang kinakausap ng cotourier pagdating sa mga gastusin at ako naman ay sa gusto kong design—at pinaabot ko sa kanyang simpleng gown lang ang gusto ko. Iyong simpleng gown na pala na iyon ay nagkakahalaga ng lagpas isang milyon?! That's why I am freaking out! Kung hindi ko pa nakasalubong ang Mama ni Achilles sa shop na iyon ay wala akong malalaman na halaga niyon. He wanted to hide it not until the day of our wedding. At sa matalim na pananalita ng Tita niya—nalaman ko. She looks so horrified. Not because of the amount but ofcourse it's me who will wear the gown.

The cotourier said it was my fiancee's idea and surprise to me. Totoo namang na-surprise ako. Ang sabi niya dati ay gusto niyang mas mapabilis ang kasal namin pero siya pa rin ang nag-request na habaan pa ang engagement. He wanted a grand wedding ceremony at kinailangan ng mahabang panahon para roon.

Isa nga ang paggawa ng gusto niyang wedding gown ko. What I heard is, pinalagyan niya iyon ng totoong swarovski crystals. I was speechless for a short while. Pero nang mag-sink in sa akin—napasugod ako rito sa opisina niya. He was in the middle of a meeting with two handsome men sa office niya nang dumating ako. Hindi naman ako inabiso ng sekretarya niya na may kausap pa pala siya at pinapasok pa rin ako.

I felt I had just interrupted them but they didn't care. Lahat sila ay napatingin sa akin at ako ang nahiya. What the hell?

I was speechless. Tangka sana akong lalabas ulit nang tumayo si Ridge at maloko akong nginisihan. Nilapitan ako at hinapit sa baywang sabay siil ng halik sa akin. I was loss for a while. Ninamnam ko ang lasa at dama ng labi niya sa akin. And he whispered, "I missed you, mine." To me.

Nawala talaga ako roon. Sandaling naglaho ang inis at gulat ko. Pero nang may tumikhim mula sa likuran niya ay nilusob ako ng init ng mukha sa pagkapahiya. Nagsitayuan na rin iyong dalawang kausap niya at nagpaalam na. They both had malicious smirked on their lips when they look at me. I even scanned them. Ang gwapo kahit sa malapitan. And Ridge was too jealous kaya agad niyang tinulak palabas iyong dalawang lalaki.

And now, I am back with my dilemma. The expensive wedding gown! Sumandal siya sa gilid ng lamesa niya at nakahalukipkip habang pinapanood ako. Tumaas lang ng bahagya ang mga kilay niya. Bukod doon ay wala na siyang ibang reaksyon pa!

I opened my lips—he's staring at it—at muli ko ring sinara na parang sumusuko. "Ano, Ridge? Ganito ka na lang ba palagi?! Hindi kikibo kapag may nirereklamo ako sa 'yo. Not that I always complain but—can you please say something!" udyok ko. Sa huli ay napu-frustrate na ako. Sa sasabihin pa ng Tita niya.

Alam kong nakita ko na ang mad side niya. I scared for that. But now..watching him growing with me, physically..he's so dashingly hansome in all aspect. Mapaitsura man o sa ugali.

Bumuntong hininga siya at mahinahon akong tinanong. "Ano kigagalit mo, Ellie ko?"

Mahina akong napasinghap. Ayon 'yon e. Ginagamitan niya ako ng endearment niya para pababain ang init ng ulo ko. I must say, it was very effective. Pero hindi ko iyon ipapakita sa kanya ngayon.