FIVE SENSES

CHAPTER 34

CHAPTER 34

"Sa ngayon, naisip ko na huwag na munang magperform sa mga susunod natin na Gig para mabawasan ang atensyon patungkol sa nangyari kanina." may pagkadismaya na wika ni Krem bago mapansin ang tahimik na kakambal, "Bakit ang tahimik mo?" pagkuha ni Krem ng atensyon ni Lylia habang nakaupo sila sa labas ng pinto at nakatingala sa madilim na kalangitan.

Hindi sumagot ang kakambal kaya sinulyapan niya ito at nahuling nakatitig sa kan'ya. Nagpantay ang mga kilay ni Krem dahil sa paraan ng pagtingin ni Lylia, tila nang-uusisa.

"Ano naman klaseng tingin iyan, Iya?" naguguluhang tanong ni Krem.

Sa ikalawang pagkakataon ay hindi sumagot si Lylia kaya tumayo na si Krem at hindi na ginambala ang kapatid.

"Katok ka na lang, ila-lock ko ang pinto." huling sinabi ni Krem bago isinara ang pinto.

Nanatiling tahimik si Lylia habang binabalikan ang pag-uusap kasama sina Kino at ang sinasabing kaluluwa ni Andy.

"Mukhang kailangan ko na sabihin ang totoo," may pag-aalangan na sabi ni Kino.

"Anong totoo?" naguguluhang tanong ni Lylia.

Lumakas ang hangin sa tabi ni Lylia kaya nilingon niya ito. Tila may nakatayo sa kan'yang tabi.

"Andy, magpakilala ka nga.." utos ni Kino habang nakatingin sa tabi ni Lylia.

Ilang saglit pa ay may mga letra na naisulat sa alikabok mula sa salamin ng isa sa mga bus hindi kalayuan sa puwesto ni Lylia. Nanginginig ang mga labi na binasa iyon ng dalaga.

"Andy.." basa ni Lylia sa mga letrang nakasulat.

Ilang segundo na tulala si Lylia bago magsalita si Kino.

"I can see any Paranormal creatures but I cannot talk, hear, touch and be like them. Unlike Andy, who can be a ghost whenever ghost is around her one circular perimeter." paliwanag ni Kino.

Pinilit na matawa ni Lylia ngunit napawi ang ngiti ng dalaga nang makita kung gaano kaseryoso ang mukha ni Kino.

"Ay, seryoso ka pala? Akala ko prank lang." medyo sarkastiko na sabi ni Lylia.

Bumalik siya sa reyalidad nang marinig niya ang malakas na hangin na naglalakbay sa mga puno sa kalsada. Tila papunta ito sa iisang direksyon dahil mabilis itong naglalakbay sa bawat puno.

Kumunot ang noo ni Lylia habang pinapanood ang paggalaw ng hangin sa mga puno na palapit sa kinauupuan niya.

"Anak ng tokwa!" kinakabahang sigaw niya bago mabilis na tumayo dahil sa biglaang pagsulpot ng isang nakaitim na babae hindi kalayuan sa harapan niya.

Kitang-kita niya kung paano ito dahan-dahang nawala sa paningin niya habang tinititigan siya. Sa isang iglap ay napunta ito sa harapan niya kaya nakilala niya ang mukha nitong nakangisi at nababalot ng itim ang mga mata.

"Andy?" wala sa sariling tanong niya bago mabilis na pinihit ang doorknob ngunit hindi bumukas dahil mukhang sarado sa loob, "Langhiya! Emir! Mama! Papa! Naka-lock yung pinto! Sinong naglock ng pinto!?"

Natataranta niyang kinatok ang pinto bago sumigaw, "MAMA! EMIR! PAPA! YUNG PINTO!!"

Natigil sa pagsigaw si Lylia nang may maramdaman siyang nakatayo sa likuran niya at ramdam niya ang bigat na parang may dumadagan sa buo niyang katawan.

"Lylia Amediya, ang boses mo ang magpapahamak sa iyo.." mahinang bulong sa tenga ni Lylia kaya nangnginig ang mga labi nito at walang lumalabas na boses.