Mated

BONUS 6.

Hoofdstuk 6: Geschreven op: 06-03-2021 – 14-03-2021

Caiden slaapt het grootste deel van de dag. Ik houd de wacht bij een zacht knapperend vuurtje, genietend van het zonlicht in mijn gezicht. Hoewel het fris is, zorgen de warme stralen ervoor dat ik na een niet al te lange tijd in een T-shirt en een dun vestje op het campingstoeltje zit, een dik boek in mijn handen. Een heerlijke chickflick, deze keer.

Wat? Ik ben ook maar een normaal mens, ik hou van mijn cliché romantische verhalen zonder daadwerkelijk plot.

Ik ben volledig opgeslokt in mijn guilty pleasure, maar om de zoveel hoofdstukken sta ik toch op om even bij mijn soulmate te kijken. Iedere keer als ik de tent binnenstap, zie ik hoe Caiden opgekruld in een bolletje in de slaapzak ligt, rillend van de kou. Rond een uur of drie in de middag maak ik met behulp van een paar bouillonblokjes, wat simpele knolletjes, kruiden, en stukjes van het konijn dat Caiden gisteren had gevangen, een lichte soep.

Terwijl het vlees langzaam wordt gaargekookt in het hete water, zet ik een paar hengels en een visnet uit. Ik ben geen professioneel visser, maar de handleiding is niet in zoverre moeilijk dat ik het niet voor elkaar krijg.

Sure, het duurt even. Kuch anderhalf uur, kuch.

Maar toch, het lukt! Nu nog een vis vangen. Dat blijkt iets meer geduld te vergen, dus als ik een kwartier lang naar het water heb getuurd in de hoop dat er al een lekker zwemmend beestje in de val is gezwommen, besluit ik toch maar weer te focussen op de soep.

Het is tegen zessen als ik met een thermosfles warme konijnenbouillon met groenten de tent binnenstap. Caiden ligt nog altijd opgekruld te slapen, druppeltjes zweet op zijn voorhoofd, zijn ogen dichtgeknepen. Ik zet de thermosfles naast me neer, doe mijn schoenen uit en ga naast mijn zielsverwant zitten, mijn benen in de slaapzak, mijn rug leunend tegen Caidens grote rugzak.

Direct nadat ik zit, draait Caiden zich om in zijn slaap, klemt hij zijn rechterarm om mijn bovenbenen heen, en legt hij zijn hoofd half op mijn schoot. Ik kan een tedere glimlach niet onderdrukken, en aai zachtjes met mijn vingers door zijn donkere haren. Zelfs in zijn slaap merkt hij op wanneer ik in de buurt ben.

Mijn nagels die voorzichtig krassen op zijn hoofdhuid zorgen ervoor dat een lage grom zijn lippen verlaat, waardoor hij bijna klinkt als een spinnende kat. Als ik een aantal seconden stop, verstrakken zijn armen kortstondig om mijn benen, als een onbewust signaal dat ik nog niet mag stoppen met kriebelen. Dat doe ik dan ook niet, en voor minstens een half uur ga ik met mijn handen door zijn haren, spelend met de plukken, de huid masserend. Af en toe veeg ik met een koude, vochtige doek het zweet van zijn gezicht, waardoor hij een lelijk gezicht trekt van de kou.

Als het niet zo'n serieuze situatie geweest zou zijn, had ik gelachen om zijn uitdrukkingen.

Maar het is wel serieus, want mijn soulmate is ziek. Al heb ik wel het vermoeden dat het gelukkig niet meer zo erg met hem gesteld is als die ochtend, toen hij maar amper kon lopen. Toch ben ik niet zo stom om te hopen dat hij morgen weer helemaal de oude is. Het zal nog zeker wel een aantal dagen duren voordat hij weer zonder enige moeite kan transformeren naar Axels wolfvorm. Zijn wolfgenen, en specifiek zijn Alfagenen zullen vast en zeker zorgen voor een versnelde genezing, maar ik ga er sowieso voor zorgen dat hij de komende dagen alle rust pakt die hij maar kan krijgen zodat hij zo snel mogelijk aan kan sterken.

Misschien is het sowieso niet zo'n slecht plan om een aantal dagen helemaal niets uit te voeren. De afgelopen maanden waren zo ontzettend druk en stressvol, met lange werkdagen en slapeloze nachten, dat we allebei onze rust wel kunnen gebruiken. Een burn-out is dan wel extreem zeldzaam onder weerwolven, zeldzaam betekent niet dat het helemaal niet voorkomt. En een Alfa die een jaar lang niet de energie heeft om ook maar zijn bed uit te komen, is niet iets wat goed is voor het welzijn van de roedel. Andere wolven zouden hem uitdagen tot een duel, ze zouden strijden voor het leiderschap, en dat zou een probleem zijn voor iedereen.