Mated

31.

Geschreven op; 27-08-2015
Caiden
Nadat ik mijn lieve Willow in bed heb gelegd ligt ze nog even onrustig tegen me aan, waarna ik mijn hand langzaam onder haar shirt laat glijden. Ik wacht totdat ze me stopt, maar dat doet ze niet. Ze laat me gaan, waarschijnlijk blij voor de verlichting van de pijn.
Mijn handen strelen zacht over haar buik en steeds verder omhoog, tussen haar borsten in. Ik moet 'Caiden junior' daarbeneden in bedwang houden, net zoals dat Axel me aan de kant schuift voor controle.
Ik moet sterk zijn, voor haar, dus ik laat het niet toe.
Ze kreunt zachtjes, zelfs al probeert ze het niet te laten merken. Ik ben blij dat ze het fijn vindt. Zo fijn zelfs, dat ze zich helemaal ontspant terwijl ik langzaam over haar buik streel. Na ongeveer vijf minuten doet ze precies wat ik wil: ze valt in slaap. De slaap is licht, maar pijnloos. Over iets minder dan twee uur zal het weer terugkeren, vragend naar meer, vragend naar het completeren van de matingband. Nu moet ze rusten, zo veel mogelijk. Vanaf het moment dat ze wakker wordt zal er weinig slaap aan de pas komen, vooral als ik de controle weet te behouden.
Haar lichaam zal reageren op mijn aanhoudende afwezigheid ín haar, en de heat zal steeds erger op gaan spelen, totdat haar temperatuur zal zakken na ongeveer vier dagen. Dan zal haar heat voorbij zijn, om vervolgens weer terug te keren over een maand, heviger en langer dan nu. Dat kan ik haar niet aandoen, dus voor die tijd moet het wel gebeurd zijn.
Ik lig nog een uur rustig naast haar, maar dan beginnen mijn eigen ogen zich langzaamaan ook te sluiten. Ik druk haar dicht tegen me aan en laat die goddelijke geur me omringen. Ze ruikt zo heerlijk, alles is versterkt.
Ik moet mezelf er morgen aan helpen herinneren dat ik een slot op de deur plaats zodat niemand bij mijn Willow kan komen. De geur is namelijk niet alleen voor mij aantrekkelijk, het is net zo goed hemels voor alle andere mannen, zelfs degenen die al een mate hebben.
Met die gedachten nog in mijn hoofd en mijn arm strak om haar middel heen, val ik in een lichte slaap.

Haar gewoel maakt me een tijdje later weer wakker. Ze heeft pijn, ik merk het direct. Haar hand zit hard om de mijne, drukkend tegen haar onderbuik, haar hele houding verstijfd met af en toe en stuiptrekking die haar lichaam laat trillen.
Haar voorhoofd zit vol zweet, haar lichaamstemperatuur is heet. Te heet, als je het mij vraagt.
"Kom hier lieverd," zeg ik geruststellend, op een zachte toon. "Het komt goed, ik zal wat van je pijn weghalen." Voorzichtig, om haar verder nergens zeer te doen, draai ik haar naar mij toe om een druk ik mijn lippen hard op de hare.
Ze zijn zo zacht, zo vol, zo heerlijk. Ik grom zacht, ze smaakt zoals altijd verrukkelijk, misschien zelfs lekkerder dan normaal. Halverwege de zoen trek ik haar overeind. Haar handen vinden zich een weg naar mijn rug, waar ze overheen wrijft met een harde grip. Haar nagels krassen mijn huid, zorgen er voor dat mijn spieren zich aan- en ontspannen, terwijl ze me nog steeds zoent alsof haar leven er vanaf hangt.
Mijn tong danst met de hare, en natuurlijk heb ik alle controle, zelfs al probeert ze die van me af te nemen. Ik ga ruw met mijn handen over haar borst en rug, onder haar shirt. Ze laat me doen wat ik wil, ze houdt me niet tegen. 'Caiden junior' begint, merk ik, een eigen leven te leiden en ook Axel wordt steeds sterker.
Willow, gedreven door de hormonen in haar heat, lijkt geen zenuwen te hebben, en ze trekt aan haar shirt zonder haar lippen los te maken van de mijne. Als blijkt dat het niet lukt, trekt ze zich even terug. "Het moet uit," mompelt ze hijgend. "Te warm, het moet uit."
Met alle plezier help ik haar uit mijn shirt, waardoor haar sterke geur me nogmaals tegemoet komt, alleen dit keer nog veel sneller, sterker en beter. In tegenstelling tot vannacht kijk ik nu wel naar haar vormen, zo mooi, zo prachtig.
Zo lekker, voegt Axel er aan toe.
Hij heeft gelijk, kan ik je vertellen, hij heeft helemaal gelijk.
We zoenen verder, verhitter, ruwer, werkend naar iets waarvan ik weet dat Willow daar nog niet klaar voor is. Als ik op de rand sta tussen controle behouden en controle verliezen trek ik me terug, mijn ogen gegarandeerd zo zwart als de duisternis.
"Als we nu niet stoppen, lieveling, verlies ik de controle. We moeten stoppen," zeg ik voorzichtig.
Ze houdt haar hoofd schuin. "Waarom? Wil je me niet?"
Ik onderbreek haar voordat ze zichzelf in die vreemde gedachtespinsels van haar verliest en ervan overtuigd raakt dat ik haar niet wil. "Oh lieverd," zeg ik. "Ik zou niets liever willen, maar je bent er nog niet klaar voor, denk ik. Ik zal wachten tot het juiste moment liefste. Ik zal wachten totdat jij het ook wil, geen probleem. We moeten dan wel stoppen, nu."
Ze glimlacht duivels en knipoogt. "Wie zegt dat ik wil stoppen?"
Ik hap naar adem. Die plaaggeest, kleine vixen...
"Weet je het zeker?" vraag ik nog een laatste keer, mijn stem laag en duidelijk. "Als we verder gaan is er geen weg terug..."
Ze knikt. "Ik hou van je," zegt ze, zeker van zichzelf. "Ik hou van je en ik wil dit moment met je delen, ik ben er klaar voor."
Ik glimlach. Zij glimlacht.
Je kunt wel raden wat er daarna gebeurt. Inderdaad, we completeren onze matingband.

Laten we zeggen dat dit soort momenten een aantal keer vaker gebeuren in die vier dagen, elke keer met een aantal uur rust er tussen, uren waarin Willow uitgeput aan mijn zijde ligt te slapen.
Ze ligt nu met haar hoofd op mijn arm, het gebruikend als een kussen, haar benen verstrengeld met de mijne. Haar lichaamstemperatuur kan ik al voelen zakken, dus de heat is zo goed als over. Ik weet dat ze het jammer zal vinden dat ze door de heat Kerst heeft gemist, maar dat kunnen we ook later doen, dat is voor mij geen probleem. Ik betwijfel überhaupt of we het vandaag al kunnen doen, ze zal misschien niet eens kunnen lopen. Mijn mate, zo klein, zo schattig.
Ze is volledig de mijne nu, compleet, helemaal, totaal. Van mij. Helemaal en alleen van mij. Lieve, lieve Willow. Nu zal het niet lang meer duren voordat we verder kunnen gaan, een gezin op kunnen bouwen, en lang en gelukkig kunnen leven.