Mated

30.

Geschreven op; 26-08-2015
Willow
Midden in de nacht wordt ik wakker, ik voel me heet en ik heb overal pijn. Het is alsof ik minstens drie graden koorts heb en dagenlang achter elkaar gesport heb waardoor elke spier in mijn lichaam last heeft van spierpijn. Caiden ligt dicht tegen me aan, zijn hand losjes om mijn middel dit keer, waardoor ik er makkelijker uit kan. Ik moet even naar de badkamer, even wat koud water drinken, misschien een washandje op mijn gezicht leggen. Ik moet gewoon even afkoelen.
Als ik eenmaal in de badkamer sta en in de reusachtige spiegel kijk, schrik ik van mezelf, ik ben rood en ik zweet helemaal, overal. Elke seconde die ik langer in de badkamer blijf, zorgt er voor dat de pijn in mijn onderbuik heviger wordt, net zoals alle pijn overal in mijn lichaam. Het is net alsof er vuur door mijn aderen gaat, in plaats van bloed.
Ik kreun zachtjes, mijn benen maar amper sterk genoeg om mijn gewicht te torsen. Ik zak tegen de wc aan op de grond, en zodra ik daar lig, op de koude, koele grond, stormt Caiden de badkamer in. Hij neemt me in zich op in een halve seconde.
"Shit," mompelt hij.
Is het zo erg dan? Ik kan er niet eens over nadenken als een andere golf van vuur me overspoelt. Ik sis van de pijn en krimp verder in elkaar op de grond. Dat was mijn plan tenminste, maar ik krijg er de kans niet voor. Caiden pakt me op in zijn armen, die verbazingwekkend koel aanvoelen tegen mijn huid. Voordat ik ook maar enig idee heb wat hij gaat doen, stapt hij met al zijn kleren nog aan, met mij in de douche. Wil hij nou samen met me douchen terwijl ik in deze staat ben? Nee toch zeker.
Dan raakt het ijskoude water uit de kraan me. Ik gil als het over mijn verhitte huid loopt en me verkoelt. Het helpt maar een klein beetje, maar het vuur voelt nu nog slechts als een warme oven, niet als lava.
Toch begin ik te klappertanden, maar ik weet niet of het van het koude water of van de pijn komt. "Wat is dit?" vraag ik beverig, mijn stem niet harder dan een fluistering. Mijn benen zijn om zijn middel geslagen zodat ik niet val, maar hij draagt nog steeds al mijn gewicht met zijn armen, die om mijn rug heen zitten als een bankschroef. Ik zit strak tegen hem aan, mijn armen om zijn nek, mijn buik en borsten tegen zijn ontblote borst aan. Ik krijg het vreemde gevoel dat er teveel stof tussen ons in zit, dat mijn shirt uit moet, dat ik-
Wacht wat? Wil ik dat echt? Dat kan nooit.
"Je bent in heat, mijn lieveling," zegt Caiden met een zware, rasperige stem die klinkt alsof hij zich verschrikkelijk veel in moet houden. "Het is iets wat elke vrouwelijke wolf krijgt als er te veel tijd tussen het markeren en het volledig maten in zit."
"Wat is volledig maten?" vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me aan, met een alleswetende blik en hij trekt een wenkbrauw op.
Oh. Wat?
"Als we volledig maten, wil dat zeggen dat ik... de liefde met je bedrijf, Willow."
Oh. Ooh. Damn. Waarom klinkt dat aantrekkelijk?
"In de periode waarin je in heat bent, verandert je geur naar iets goddelijks, vooral voor je mate." Hij haalt heel kort diep adem met zijn ogen gesloten. Als hij ze weer opent zijn ze pikzwart. "Voor mij dus. Het is, alsof je lichaam me roept om je te nemen."
Hij aait met zijn hand over mijn wang als hij mijn geschokte blik ziet. "Wat ik natuurlijk niet doe, tenzij je dat wil. Zonder jouw toestemming doe ik niets, beloofd." Zijn stem is zacht en sussend, maar het sust de vlammende pijn in mijn onderbuik niet.
"Het doet zoveel pijn!" piep ik, ademloos. "Weet je... weet je een manier om het te verlichten?" Ik krimp verder in elkaar als er een nieuwe golf van hitte komt. Het koude water helpt eigenlijk al niet meer. De pijn wordt almaar erger en erger, en na nog vijf minuten zonder een antwoord aan Caidens kant lig ik kreunend, huilend en piepend in zijn armen onder die douche.
Hij tilt mijn hoofd teder op en kust me. Het is ruw, passievol en verhit, maar toch lief en zacht. Ik ga er helemaal in op en merk dat het warme gevoel in mijn lichaam steeds prettiger wordt, niet pijnlijk. "Het werkt," zeg ik glimlachend als ik me kort van hem losmaak. Ik ben helemaal buiten adem, maar het maakt niet uit, ik druk mijn lippen bijna meteen weer op de zijne. Ik kan ook ademen terwijl ik zoen, blijkt het. Ik ben gewoon bovennatuurlijk goed in multitasken ofzo.
Hij zet de douche uit en draagt me de badkamer in, waar hij me op het aanrecht-dingetje zet. Hij maakt zijn lippen even los van de mijne om mijn shirt uit te doen. Ik schrik ervan en verstijf onmiddellijk, maar hij kijkt amper naar me.
Vindt hij me niet mooi? Waarom kijkt hij weg? Hij vindt me lelijk. Ja dat is het. Hij vindt me lelijk, zwak en stom. Ik ben hier gewoon omdat hij medelijden met me heeft.
Een traan loopt over mijn wang en het geïrriteerde gevoel in mijn hart is sterker dan ooit. Het doet zelfs meer pijn dan de pijn van de heat, dus na de eerste traan volgen er direct meer. Caiden is weggelopen uit de badkamer, terug naar de kamer. Ik snik zachtjes, de pijn ondraaglijk. Als ik probeer op te staan om weg te vluchten naar Ari, of helemaal weg, val ik al na de eerste stap op de grond terwijl de pijn weer door me heen scheurt.
Precies op dat moment komt Caiden binnen. "Holy shit Willow," roept hij, waardoor ik nog harder moet huilen. "Wat is er? Lieverd wat is er aan de hand? Is de pijn weer terug? Shit shit shit."
"Je vindt me lelijk," zeg ik met een trillende stem, mijn ogen kijken waterig naar hem op.
Hij gaat meteen op zijn knieën zitten, vlak voor me en pakt me vast om me vervolgens tegen hem aan te trekken. Ik draag nog steeds niet meer dan een shortje, mijn voorgevel is nog steeds zichtbaar voor hem en nog steeds keurt hij ze geen blik waardig.
"Lieverd," zegt hij zacht maar resoluut. "Je bent de meest prachtige vrouw die ik ooit heb gezien."
"Maar waarom kijk je dan niet naar me?" Mijn stem trilt nog steeds, maar al een stuk minder dan eerst.
"Als ik naar je kijk als je er zo uitziet," begint hij. "Dat kan ik niet aan. Ik zal je meteen nemen, zonder twijfel. Ik hou van je, en van alles wat jou jou maakt. Je bent klein, ik vind het geweldig. Die rode lipstick, ik vind het mooi. Ik hou van je, Willow. Ik hou van je."
Wat? Houdt hij... Hij houdt van me! Wacht. Van mij?
"Echt?"
Hij knikt, en haalt van achter zijn rug een shirt tevoorschijn. "Laten we jou eens even in een nieuw shirt steken, straks vat je nog kou." Hij aait over mijn armen. "Je bent warmer dan je hoort te zijn, lieverd, ik breng je naar bed."