Mated

13.

Geschreven op; 03-08-2015
Willow
We lopen als eerst een stukje door de bossen, dit keer wel over een pad, maar toch ga ik dicht tegen Caiden aan lopen. Naar mijn eigen idee is dit niet zo vreemd, gezien mijn angst om Kelano tegen te komen.
Zoals vaker voelt hij me perfect aan en slaat hij een arm om mijn middel.
Eerst wil ik deze afschudden, maar zodra ik merk dat hij me een veilig gevoel geeft, bedenk ik me.
Het zal vast niet zo veel kwaad kunnen toch? Ik wordt echt niet verliefd op hem door een enkele arm.
Tenminste, dat hoop ik. Zijn arm is namelijk wel erg gespierd en mooi voor zoiets gewoons als een arm.
Voordat ik het weet, zijn we al aangekomen bij het dorp in Caidens territorium.
Het klinkt eigenlijk best vreemd, alsof hij een hond is of zoiets. Technisch gezien is hij wel een hondachtige, dus wat dat betreft heb ik wel gelijk en heeft hij wat mij betreft toestemming om het zijn territorium te noemen.
Het dorpje ziet er gezellig uit, met een geplaveide straat en leuke, gekleurde huisjes met op de begane grond winkeltjes.
"Dit is de winkelstraat, hij is misschien niet groot, maar de meeste spullen die je nodig hebt, verkopen ze hier," zegt Caiden als we er doorheen lopen.
Ik knik, ik heb al wat om me heen gekeken, en inderdaad. Ze hebben echt vanalles. Denk aan sieraden en kleding, tot meubels en decoratie, bloemen, cosmetica en bakspullen.
Ik maak een notitie in mijn gedachten dat ik hier nog een keer langs moet gaan.
"Goedemorgen, Alfa!" klinkt er plots een vrolijke, vrouwelijke stem.
Voor ons staan vier meisjes van mijn leeftijd, alle vier zien ze er uit als ware modellen. Ze zijn lang, hebben zo hun 'handelswaar' en zijn slank. Hun gezichten zijn vrij van elke oneffenheid, hun ogen zo groot als die van reeën. Ze zijn schitterend, jaloersmakend mooi.
Er is er echter maar een die er oprecht vriendelijk uitziet, maar dat kan ook komen omdat ze drie keer minder make-up draagt dan de andere drie .
"Goedemorgen, Chriselda, Ella, Valerie, Faylin," knikt Caiden hen toe.
"Wie is dat?" vraagt het vrolijke meisje, half aan Caiden, half aan mij.
Ik steek mijn hand uit. "Ik ben Willow Cervantes, aangenaam," zeg ik met een glimlach.
Het meisje antwoord met een zo mogelijk nog bredere glimlach dan Ari dat kan. "Aangenaam Willow! Ik ben Chriselsa, of zoals iedereen me noemt behalve de Alfa, Chrissie." Ze werpt een stiekeme blik op Caiden, die het tafereel geamuseerd staat te bekijken.
"Die drie daar, dat zijn Ella, Val en Fay," gaat ze verder.
De drie bloedmooie meisjes staan me haast minachtend aan te kijken, waardoor ik me onzeker voel onder hun blik.
"Caiden, zullen we verder gaan?" vraag ik.
Hij knikt, terwijl Ella, Val en Fay naar adem happen en daarna kwaadaardig naar me glimlachen, waardoor ik het liefst nog sneller weg wil.
"We moeten echt eens afspreken, Willow," roept Chrissie me toe. "Dat wordt supergezellig!"
Ik kan niet anders dan lachen om haar reactie. "Is goed Chrissie, doen we."
"Ze keken me zo eng aan," fluister ik als we even later aan het eind van de winkelstraat zijn.
"Ze zijn jaloers omdat je zo mooi bent, lieverd, daarom deden ze dat."
Ik zucht. "Caiden, je weet best dat het niet de reden is. Ze zijn minstens tienduizend keer mooier."
Hij grinnikt. "Geloof me als ik zeg dat je prachtig bent Willow, en ook als ik zeg dat ze jaloers waren. Ik kon het bijna ruiken. Ze weten niet dat je mijn soulmate en hun Luna bent, nog niet in elk geval." Hij pauzeert even en mompelt er nog iets achter aan, in de hoop dat ik het niet hoor, maar ik hoor het wel. "Maar dat zal niet lang meer duren."
Hoezo niet? Als ik me niet vergis, wil Luna zeggen dat je de mate van de Alfa bent. Maar wil ik dat mensen dat weten?
"Wat doet een Luna eigenlijk, Caiden?" vraag ik timide.
Hij lijkt blij dat hij het uit mag leggen. "De Luna is zoals je wel weet de mate van de Alfa en heeft dus een leidende rol. Ze is als het ware de moeder van de roedel. De Luna zorgt voor hen, de Alfa beschermt hen. Zonder hen valt een roedel uiteen, dan is er geen balans." Hij krabt in zijn nek, iets wat een nerveus trekje is, heb ik opgemerkt. "Ook deze roedel is niet in balans, Willow."
Ik weet dat het een stille hint is, dus ik vraag mezelf nogmaals of ik wel wil dat mensen weten dat ik de Luna ben. Ik haat mezelf er om, maar ik wil het graag. Ik wil dat ze het weten, ik wil helpen, dan heb ik nut, dan heb ik iets te doen hier. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het verschrikkelijk vind dat iedereen vanalles voor me doet, maar dat ik niets terug kan doen.
Aan de andere kant, ik kan helemaal geen Luna zijn... Hoe moet ik nu voor mensen zorgen?
Ik zwijg een lange tijd en probeer het te vergeten, zelfs al kan het maar voor een korte tijd.
Dan lopen we langs een kleine, volgestouwde winkel. "Granny's bookstore," lees ik hardop voor. En boekenwinkel!
Ik moet hier naar binnen. Misschien hebben ze hier nog leuke boeken over planten of vogels. Kookboeken zouden ook leuk zijn.
"Mag ik hierin Caiden? Asjeblieft?" Ik pak zijn arm vast en kijk hem smekend aan.
Hij lijkt even na te denken en knikt. "Natuurlijk, kleine mate,"
Mijn gezicht straalt als ik als een klein kind in een speelgoedwinkel al het moois in de boekenwinkel in me opneem.
De winkel is volgepropt met boeken. Kasten, tafels, dozen, zelfs de stoelen staan vol boeken.
"Goedemorgen, Alfa, Luna," klinkt een oude stem van achterin de winkel.
Het duurt even voordat ik door heb dat ze Luna zei, waardoor ik pas na enkele seconden geschrokken opkijk.
"Goedemorgen," piep ik, op hetzelfde moment dat Caiden rustig zegt; "Goedemorgen, Vrouwe Sybilla,"
De vrouw wuift zijn nette woorden met een handgebaar weg. "Ik mag dan wel een Ouderling zijn, Alfa, dat is geen reden om me Vrouwe te noemen." Het is een kleine, oude vrouw met een moederlijk uiterlijk. Haar witte haren zijn sierlijk opgestoken in een knot, en ze ziet er goedmoedig uit.
"Schrik niet zo van me, lieve kind. Kom toch dichterbij, Luna Willow."
Hoe weet ze alles van me? Angstvallig zet ik een stap dichterbij, mijn blijheid over al de boeken vergetend.
"Ik ben een Ouderling, kind, het is mijn taak alles te weten."
Het is omdat Caiden haar vertrouwt, en dat de vrouw te lief lijkt om iemand kwaad te doen, dat ik het aandurf om niet zo wantrouwend te zijn.
"Ik heb misschien nog wel wat leuke boeken voor je, kind. Ik denk dat de Alfa het geen probleem vindt om ze te dragen?"
Zodra die woorden uit haar mond komen, ben ik om. Boeken. Boeken. Ik hou van boeken.
Uiteindelijk loop ik naar buiten met twee romans, een fantasyverhaal, drie kookboeken en vijf boeken over flora en fauna.
Ik zie dat Caiden grijnst om mijn glunderende gezicht. Hij neemt de volle en zware boekentas van me over zonder moeite, waarna hij me de rest van het dorp laat zien.
De trainingsgronden, sportvelden, basisschool, kinderopvang, huisjes, zelfs een bedrijf dat de roedel heeft opgezet om geld te verdienen laat hij me zien.
Vervolgens betaalt hij een bescheiden lunch voor me, niet luisterend naar mijn protesten het zelf te betalen.
We kletsen over verschillende dingen, en komen uiteindelijk uit bij dat ene onderwerp waarover ik het nooit meer wilde hebben.
Kelano.