"ကိုယ်က မားဖီယာဂိုမ်းခေါင်းဆောင်မဟုတ်ဘူး"
"ပြောလို့ရမလား မာဖီယာခေါင်းဆောင်တွေရဲ့နဖူးမှာ စာရေးထားလို့လား"
"ဟဲ့ ကိုယ့်အတည်ပြောနေတာနော်"
"စိတ်မဝင်စားဘူး"
လင်းလည်း အဲ့လူနဲ့စကားမပြောချင်တာနဲ့ ဖေဖေရှိတဲ့ ဆေးခန်းထဲကိုဝင်သွားရန်ပြင်တော့ ထိုလူက လင်းလက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
"မင်းတို့ကြောက်ရမှာ ငါ့ကိုမဟုတ်ဘူး မင်းတို့ရှေ့မှာ ဟန်ဆောငအပြုံးတွေလုပ်နေပြီး မင်းတို့နောက်ကွယ်မှာဒူးစရိုတ်အလုပ်တွေလုပ်နေတဲ့ လူတွေကိုကြောက်ရမှာ"
လင်းလက်ကိုကိုင်ပြီး လင်းနားမလည်တဲ့စကားတွေပြောနေတဲ့ ထိုလူလက်ကလွတ်အောင် လင်း လက်ကိုစောင့်ရုန်းလိုက်တော့ ထိုလူရဲ့ ရင်ဘက်ကအကျီနဲ့ လင်းလက်သည်းနဲ့ငြိပြီးပြဲသွားတော့သည်။
လင်းလည်းကြောင့်ထိုလူ့ အကျီပြဲသွားတာကြောင့် လင်းလည်းအားနာသွားအမုန် ဒါကြောင့်ထိုလူအကျီကိုပြန်ပြင်ပေးရန်လက်လှမ်းလိုက်တော့ မြက်လိုက်ရတဲ့ ရင်ဘက်က အမာရွတ်ကြောင့် လင်းရဲ့လက်တွေရပ်တန့်သွားရတော့သည်။သူ့လည်ပင်းမှာစွဲထားတဲ့ဆွဲကြိုးထဲမှာထည့်ဝတ်ထားတဲ့ လက်စွပ်က ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါကိုစိုင်းကိုလင်းပေးတုန်းကလက်စွပ်လေး လင်းထိုလူမျက်နှာကို ေသချာကြည့်ပြီး
"ကိုစိုင်း.....ကိုစိုင်....ကိုစိုင်းမလားဟင်"
နေခ အံသြော်မိသည်။ သူ့ငယ်နာမည်က်ုသိတဲ့လူက ခပ်ရှားရှားရယ် ပြီးတော့ သူနာမည်ပြောင်းပစ်လ်ုက်တာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂၅နှစ်လောက်တည်းကပင်။
"ကိုစိုင်း ကျနော့်ကိုမမှတ်မိဘူးလား ကျနော် လင်းလေ လင်းလတ်သစ်လေ"
လင်းလတ်သစ်တဲ့ သူ့သိပ်မှတ်မိတာပေါ့ သူ့ငယ်ငယ်ကတည်းက နှလုံးသားထဲမှာရှိတဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူလေ
"မဟုတ်ဘူး ငါမင်းရဲ့အကိုစိုင်းမဟုတ်ဘူး ငါနာမည် နေမင်းခ"
"ဟမ်....မ...မဖြစ်နိုင်တာ ဘယ်လိုလုပ်....."
"မင်းလူမှားနေပြီ "
YOU ARE READING
Together with you
Randomဒီ ficက zhanyi မဟုတ်ပဲတခြား BL fan ficမို့ 18+ တွေပါပါမယ်နော် ပြီးတော့ ဒီficကလေ TVကားတစ်ခုကိုအခြေခံပြီးရေးထားတာပါနော်
