Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ជាដំបូង ខ្ញុំចង់អរគុណទៅបងស្រីដែរជា readerរបស់ញុមម្នាក់ ដែលបានអោយកាដូរដ៏ស្រស់ស្អាតចំពោះខ្ញុំ វាច្រើនណាស់ អរគុណធំៗ😊 ហើយខ្ញុំក៏អរគុណទៅកាន់បងៗ ដែលជាreaderខ្ញុំផ្សេងទៀតដូចគ្នា ទោះបីជាពួកបងៗមិនអោយអីមកខ្ញុំក៏ដោយ សុំត្រឹមតែបងៗអានរឿងនិងvote អោយញុមក៏វាជាកាដូរធំសម្រាប់ញុមដូចគ្នា💜💛
សូមអរគុណ
_________________________________________
*បច្ចុប្បន្ន*
" កូនខឹងមា៉ក់ឬអត់?? ជុងអា" សុីនអា
" អត់ចឹងទេ! អោយតែមា៉ក់ត្រឡប់មកវិញ កូនសប្បាយចិត្តណាស់ទៅហើយ" ជុងអាតប ដោយនៅតែឱបមា៉ក់នាងដូចដើម
" អឹម! មា៉ក់អរគុណកូនណាស់ ដែលមិនស្អប់មា៉ក់" សុីនអានិយាយដោយលើកដៃអង្អែលក្បាលកូន
" បានហើយ! តោះទៅផ្ទះ នឹងអាលបានញុាំបាយជុំគ្នា " ជុងហ្គុក បន្ទាប់ពីមើលនាឡិកានៅនឹងដៃឃើញថាមោ៉ងជិត1ទៅហើយ នាយក៏និយាយ
" អឹម! តោះកូន" សុីនអា
" ចា៎! " ក្រោយពេលជុងអាតបរួច ពួកគេទាំងបីក៏ដើរចេញពីoffice ដើម្បីត្រឡប់ទៅផ្ទះ ប៉ុន្ដែក៏ត្រូវអាក់ដំណើរ ដោយសារលេខាស្រីរបស់ជុងហ្គុក
