ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ ကိုကို႔ရင္ခြင္ အပိုင္း - ၂၈
တစ္ႏွစ္ခန့္ၾကာေသာ္....
ေက်ာင္းတတ္ရၿပီျဖစ္သည့္ပူတင္းေလးဟာ ခြန္းစစ္ကိုပင္ေမ့ေနတတ္သည္။ ဖုန္းဆက္ရမည့္အခ်ိန္လဲဖုန္းမဆက္ ေက်ာင္းတြင္ျဖစ္ပ်က္သည့္တစ္ေန႕တာကိုလဲ အကုန္မေျပာျပေတာ့ေပ။ တစ္ခါတစ္ခါ စကားထဲ၌ စီနီယာအကိုႀကီးမ်ားအေၾကာင္းလဲ ပါတတ္ေသးသည္။
"ေမေမ"
"ကိုကိုေရာဟင္"
"သမီးကိုကိုအလုပ္သြားတယ္ေလသမီးရဲ႕"
"ဒီေန႕နားတယ္ထင္လို႔ အျပင္လိုက္ပို႔ခိုင္းမလို႔ပါဆိုမွ ကိုကိုကအားလဲမကိုးရဘူး"
ပူတင္းေလးႏွင့္နီးေအာင္ ႐ုံးကိုေနျပည္ေတာ္သို႔ေျပာင္းလာေပမယ့္လဲ ယခုတစ္ခါလို ႏွစ္ေယာက္သားလြဲတတ္ေသးသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဒီကို သူတစ္ေယာက္ထဲေျပာင္းလာျခင္းေတာ့မဟုတ္ေပ။
"ရီေလးအျပင္သြားခ်င္ရင္ဦးေသာ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ"
"ဦးေသာ္အားလို႔လား"
"ဒီေန႕ဦးေသာ္နားရက္မလို႔အကို႔ဆီလာလည္တာ ေျပာရီေလးဘယ္သြားခ်င္လဲ"
"အဲ့တာဆိုလဲ ကိုကို႔ Center ကိုလိုက္ပို႔ေပးေနာ္ဦးေသာ္ မီးမီးဝယ္စရာရွိလို႔"
ခမ္းေလးကအကၤ်ီသြားဝယ္မွာဆိုေတာ့ အခ်ိန္ၾကာမည္မို႔ ေဖေဖ့ကိုမေခၚသြားေတာ့ပဲ ကိုကို႔ရွာမိသလို ကိုကိုမရွိေတာ့လဲ ဦးေသာ္ပဲေပါ့။
"ဦးေသာ္ ဒီဟာေလးလွလား"
"ရီေလးအတြက္လား"
"သူငယ္ခ်င္းအတြက္ မနက္ျဖန္သူ႕ေမြးေန႕ မီးမီးလက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔"
"အြန္း ဒါေလးမဆိုးဘူး"
"အာ့ဆိုဒါေလးယူမယ္"
အကၤ်ီေ႐ြးၿပီးသည္ႏွင့္ နာရီေလးသြားေ႐ြးရသည္။
"ေဈးအႀကီးဆုံးေလးျပေပးေနာ္မမ မိန္းခေလးဝတ္ေလး"
ဝန္ထမ္းမမဟာ နာရီႏွစ္လုံးကိုခမ္းေလးေရွ႕လာခ်ေပးေလသည္။ ႏွစ္လုံးလုံးကအရမ္းလွ၍ ေ႐ြးရခက္သည္။
YOU ARE READING
Be My Bride 🌷💙 ချိုချိုချဥ်ချဥ် ကိုကို့ရင်ခွင်
Romance"ပူတင်းလေးကဘာလဲ" "ကိုကို့အပိုင်" "ကိုကိုတို့ကရောဘာလဲ " "မောင်နှမ" "ဟာ..."
