Trabzon Çirkini

6.Bölüm\Küçük Kız

6.Bölüm~Küçük Kız
Multimedya~Dide

Bölüm Şarkısı~ Bengü-Sığamıyorum
~~~~~

Oğuz'un kulağıma fısıldayışı üzerine gözlerinin içine baktım.
Sinirden kırmızıya döndüğüme yemin bile edebilirdim.

Benimle neden uğraşıyordu Allah aşkına?
Kendi halime bıraksalardı ya beni!

Bundan önceki 19 yılda yaptıkları gibi. Beni kendi halime bırakmalarını karışmamalarını çok seviyordum.

Ben buydum! Neden değiştirmeye çalışıyorlardı beni?

Başta amcama sinir oluyordum. Ona neydi demirlerimden saç rengimden?

Oğuz'a neydi saçımdan?
Neden durup dururken beni hiç görmemişken bir anda görünür oluyordum ona? Neden hiçbir şey olmamış gibi davrandığı zamanlara dönmüyordu?

Saçımı kesmesi de cabası!
Öldürmek istemiştim onu.
Bunu en içten hislerim istemiştim.
Ama yapmadım.

Hapse girmek istemezdim bu yaşımda.
Şimdi de benimle uğraşıyordu.
Neden yapıyordu bunu?
Geçip gitseydi ya bakmasaydı görmeseydi beni.
Devam etmeseydi bu şeye.

Gözlerine baktığım iki saniye içinde bir şey söylemedim.
Birden ayağa kalkıp sinema salonundan çıktım.

Ben kafasına eseni yapan bir kız değil miydim onlara göre?
Öyleydim.

Bunu yapacaktım.
Kafama esti çünkü.
Alt katta gördüğüm kuaföre indim. Normalde Can'dan başkasına saçımı boyatmazdım ama şu an Can burada değildi. Amasyadaydı.
O yüzden mecburdum. Berbat olursa da Amasya'ya dönünce düzelttirirdim.

Kuaför koltuğuna oturduğumda ilk önce Oğuz'un kestiği yamukluğu düzeltmelerini istedim.

Fazla kesmemişti zaten ama biraz yamukluk vardı.
Kesim işi bitince de ana rengine boyamalarını istedim.
Sarıydı önceden saçlarım. Çok fazla sarışın değildim biraz kumrala dönüktü ama ana rengi sarıydı işte.

İki saatlik bir zamanım vardı.
Yüzümdeki makyajı sıfıra indirdim.
Dudağımdakini zaten çıkarmıştım sinirle.
Saçlarımın son haline baktım.

Eski halime dönmek garip hissettirdi.
Yaklaşık 2 yıldır bu halimden soyutlaşmıştım.

Normal olmak istemiyordum ben.
Ama sanırım birilerine bir şey ispat etmem gerekiyordu. Bunu onlara olan ispatım için değil de kendime olan isyanım için yapıyordum.

Onlar normal olmamı istiyorsa buradan gidene kadar normal olurdum bende.
Zor bir şey olmasa gerek? Çünkü sonunda benimle uğraşmayı bırakacaklardı.

At kuyruğu bağlattığım saçımın uçlarını ördürttüm.

Makyajsız da gayet iyi gözüküyordu yüzüm. Çok sadeydi. Ama sanki sevmiştim bu halimi de..

Kuaförden çıktığımda anca bitiyordu filmleri.
Nefes beni aradığında meşgule attım.
Çünkü tam karşımdaydı.
Göz göze geldiğimiz an o kadar çok şaşırmış olmalı ki Bulut'a tutunmak zorunda kaldı.
Oğuz'un ifadesini merak ediyordum. Ona baktım.
Meydan okurcasına...
Göz göze geldiğimiz an o kadar samimi gülümsedi ki sanki bir an gardımı indireceğim diye korktum.

Onlara doğru yürüdüm.

"Dide? Ya da Dide'ye çok benzeyen başka bir kız?"

Ha bir de Nefes salaktı.
Aşırı bir salaklığı vardı.
"Yok sen olamazsın?"