Trabzon Çirkini

26.Bölüm\Odun

26.Bölüm\Odun
Bölüm Şarkısı\ Akra- Lai lai

"Bunu şimdi yapmak zorunda değilsin."

Elimi sımsıkı tutuyordu.
Yanımızda kimse yoktu. O ve ben...

"Şu an yapamazsam bundan sonra asla yapamam."
Tam bir hafta geçmişti.
Sessizlik dolu bir hafta.

"Bir hafta sustum. Şimdi konuşmam gerekiyor."

Ellerimin titreyişini umursamamak istedim. Yeterince gizlemiştim.
Hem Tarık Hoca anlatırsam bir nebze bana iyi gelebileceğini söylemişti.

"Bunu burada yapmak zorunda mıyız peki?" diye sordu önümde dikilen elma ağacına bakarak.

"Burası her şeyin başladığı yer."

Ağaca doğru bir adım attım.

"Çıkmama yardım eder misin?" diye fısıldadım.

"Dide-"

Dolan gözlerimi gözlerine çevirdim.

"Sende geleceksin." diye fısıldadım.

Pes etti. Ağaca çıkmama yardım etti. Her zaman oturduğumuz yere oturduk yan yana.
Derin bir nefes aldım.
"Gittiğin günü hatırlasana."

Omuzuna yaslandım. "Hava yakıcı bir şekilde sıcaktı. Oturduğumuz dal bile yakıyordu dokununca."

Gözlerimi kapattım.
"Her fırsatta elimi tutardın. Sarılırdın."
Elimi tutan eli gerildi.
"On altı yaşımızı küçük görüyordun ya, hiç küçük değil o yaşlar. Çok büyük bir aşk büyüttüm kalbimde."
Avcunun içini açtım.
"Böyle avcunu açsan kalbimi bırakırdım içine."

Bir damla yaş aktı avcuna.
"Oğuz ben seni çok sevdim."

Hıçkırdım. Bir elimi ağzıma kapatıp ağlayışımı susturmaya çalıştım.
"Sıkma kendini."

Bir süre sakinleşmemi bekledi.
"Hani birden gittin ya o gün Oğuz."
Duraksadım.

"Saatlerce öyle bekledim. Tam burada. Anlamaya çalıştım. O an gittin ya, sanki bir daha döner gibi hissettim ama asla eskisi gibi olmayacak gibiydi."

O anı hatırladım.
"Bir taraflarım uyuşmuştu burada oturmaktan."
Gülmeye çalıştım.

"Hava kararana kadar buradaydım. Geri gelirsin diye. Bekledim. Baya çok bekledim. Ben hayatımda hiç kimseyi bu denli beklememiştim."

Dalga geçer gibi bir ses çıkardım. "Çünkü daha önce kimseyi beklemem gerekmemişti."

Kolunu belimden geçirdi.

"Sonra annemin hep, ergen ergen davranma Dide, deyişi gelmişti aklıma ve kendi kendime gülmeye başlamıştım."

O günü anlatmak benim için o kadar zordu ki...

"Terk edildiysen edildin ya. Niye bu kadar büyüttün büyük de bir aşk yaşamıyordunuz gibi tesellilerde bulunuyordum kendime ağaçtan inmeye karar verdiğimde."

Elini daha çok sıkmaya başladım.

"Sen öyle hevesli gitmiştin ki benden. Futbolu benden daha çok seviyormuş demek ki diye düşündüm."

Bir kıpırtı geldi yanımdan. Başımı kaldırıp baktığımda, "Hayır." diye fısıldadı.

Başını iki yana sallıyordu.

"Dide, seni çok seviyorum. O zaman ne hissettiğimi bilmiyorum ben-"

Sesi titriyordu, sesimi duyduğu ilk an ağlamaya başladığından eminim.
Gözleri şişti ve yanaklarından yaşlar süzülüyordu.