Kabanata 9
Kwek Kwek
Simula nang araw na iyon ay hindi na ako masyadong kinukulit ni Vien. Pakiramdam ko may nagawa o nasabi akong masama pero ayaw ko namang humingi ng tawad. Hindi ko alam.
"Cutting tayo, Ianne?" Nakapalumbaba si Spring sa kanyang table habang tamad na nakatingin sa akin.
Tumigil ako sa pagbabasa at nag-isip. Na-eenganyo ako sa sinabi ni Spring pero kailangan ko talagang mag-aral. Parang gusto kong maging malaya kahit ngayong araw lang at pakiramdam ko, ang sagot doon ay ang pagpayag ko sa nais ni Spring.
Binaba ko ang libro tsaka tinago sa aking bag. Nilingon ko si Spring habang ginagawa iyon na nakasimangot pa rin at boring na boring na talaga rito sa classroom.
"Tara?"
Nagulat siya sa sagot ko pero agad ding ngumisi. Agad agad siyang tumayo at hinila ang kamay ko. Gusto kong magpaalam kay Vien, pero baka pagdudahan niya ang sinabi ko sa kanya noong nakaraan kaya huwag nalang.
"Oh my goodness! Muntik na tayong makita ni Sir Amer!" Tumatawang sabi ni Spring habang palabas kami ng gate.
Saktong paglabas kasi namin ng classroom ay ang pagpasok naman ni Sir Amer. Buti nalang sa isang pinto kami lumabas, kung sa harap ay siguro natumba na kami ni Spring sa sobrang gulat.
Pumasok kami sa beanleaf, gaya ng lagi naming ginagawa. Nag-order si Spring. Kahit na alam kong dito nagtatrabaho si Jarrik at alam kong pwede niya akong isumbong kay Vien ay hindi ko alam kung bakit hindi ako natatakot.
"Alam mo bang hindi kita malapitan noong nasa 1004 tayo dahil todo bantay si Vien sa iyo!" Sumandal siya sa back rest habang nakahalukipkip.
"Alam mo naman iyon..." sa hina ng boses ko ay maging ako hindi ko na marinig.
"Buti hindi ka nasasakal, ano?" Tumawa siya. "If I were you? Matagal na kaming hiwalay."
Give and take ang relationship namin ni Vien. Pwede niya akong pagbawalan at pwede ko rin siyang pagbawalan. Wala namang nakakasakal doon kung para sa ikabubuti ng sarili namin.
Si Jarrik ang nagserve ng order namin. As usual, hindi nanaman niya ako pinapansin kahit na todo ang tingin ko sa kanya. Hindi ko alam kung ano iniisip ng isang ito. Noong nasa 1004 naman kami ay pinansin niya ako, pero kapag nandito ay hindi.
"Jarrik!" Hindi ko na napigilan at tinawag ko siya.
Nilingon niya ako. Ang akala ko ay magugulat siya pero naglalaro ang ngisi sa kanyang labi na parang tuwang tuwa siya sa nangyayari. Inirapan ko siya. Kahit na hindi ko nililingon si Spring ay alam kong gulat siya ngayon.
"Any problem, Ma'am?"
"Wala!" Hindi ko alam kung bakit naiinis ako.
Nagkibit balikat si Jarrik at umalis na. Ganoon nalang iyon? Hindi siya magso-sorry sa akin dahil hindi niya ako pinapansin? Ibang klase! Pakiramdam ko ay iniiwasan niya ako.
"You know him?" Gulat na tanong ni Spring.
Ininom ko ang frappe ko at hindi na sinagot si Spring. Buti nalang at nadala ko ang bag ko kaya nilabas ko ang libro at nagsimula nang magbasa.
Iba talaga sa pakiramdam kapag nakakaamoy ka ng amoy ng kape, tahimik at malamig na lugar. Pumapasok agad sa utak ko ang mga binabasa ko. Sa susunod nga, kapag may pera ako ay rito ako magre-review.
"Creepy. Feeling ko tuloy kailangan ko rin mag-aral dahil sa ginagawa mo." Umirap sa akin si Spring habang ngumunguya ng fries.
Inubos namin ni Spring ang buong klase sa beanleaf. Naramdaman ko naman ang palingon lingon ni Jarrik sa amin kaya baka napapansin na niya na nagcutting kaming dalawa. Sana naman ay hindi niya ako isumbong kay Vien.
