ESİNTİ

SAVAŞ GELİYOR

Mete'yle karşılaştığımızın günün gecesinde hep aynı rüyayı gördüm. Babam, annem ve kardeşimle güneşi izlerken, Mete gelip babamı alarak onu karanlığa sokuyordu. Sabah olduğunda nefes nefese uyanırken hızlıca kalkıp babamın kutusunu tekrar incelemeye başladım. Belki salakça gelebilir ama adım kadar emindim ki o çocukta kötü bir şeyler vardı.
Önce günlüğüne baktım ama Mete'nin adı bir kere bile geçmiyordu, en son ise babamın bıraktığı küçük notları buldum, hepsinde garip şeyler yazıyordu ama şu an ilgimi çeken tek şey Mete'ydi. Mete'nin adının geçtiği her notu ayırarak okumaya başladım.
" Çalışmalarım sonunda işe yaramaya başladı, sanırım artık kökenlerle, safkanları yok etmenin yolunu buldum, ancak Mete ısrarla bunu saklamamı istiyor. "
" Mete'yle tartışmalarımız her geçen gün daha da şiddetleniyor. "
" Mete'nin ne yapmak istediğini bir türlü anlayamıyorum, eğer kökenleri yok etmenin yolunu biraz daha saklarsak bu tüm ırkımızın ölümüne neden olacak. "
"  Mete'nin beni öldürmesinden son anda cadılar sayesinde kurtuldum ancak daha fazla kaçabileceğimi zannetmiyorum... Sanırım yolun sonuna geldim. " Korkuyla kağıtları okumayı bitirirken, ne yapacağımı bilmiyordum. Bir yanım annemi ve kardeşimi alıp bu kasabayı terketmemi söylerken öbür yanım intikam diye adeta yanıyordu. Demek bu babam bu yüzden kasabasına asla gelmememizi söylemiş. Katiliyle aynı yerde yaşamamızı istemiyordu çünkü. 
Evden ölü gibi çıkarken annem ne olduğunu anlayamamıştı, ben ise okula bile nasıl geldiğimi hatırlamıyordum, sanki ruh gibiydim. Sınıfa girdiğimde içeride sadece Olca, Ayaz ve Uzay vardı. Hepsi bir sorun olduğunu anlamış olmalıydı ki hızlıca yanıma geldiler.
" Ne oldu Almila ? "
" Almila iyi misin ? " Onlar merakla ne olduğunu sorarlarken ben bayılmadan önce zorlukla konuşabilmiştim.
" Babamı o öldürmüş... Babamı Mete öldürmüş. " 

" Gözlerim 1 saniye kapanıp açıldıktan sonra kendimi bir ormanda bulmuştum, buraya nasıl gelebilmiştim ki ? biraz etrafıma bakındıktan sonra ileride iki kişinin olduğunu gördüm, onlara yaklaştıkça daha iyi seçmeye başlamıştım, biri ağacın kütüğüne düşmüş gibiydi, yüzü görünmüyordu ama genç bir delikanlı olduğu belliydi, diğeri ise ayaktaydı ve yeşil bir pelerin giymişti, gözleri ise tıpkı pelerini gibi yemyeşil parlıyordu. "
Uyandığımda okulun revirinde olduğunu farkettim, başımda ise yine Olca, Ayaz ve Uzay vardı.
" İyi misin Almila ? . " Uzay ve Olca heyecanla yanıma gelirken Ayaz'ın uzaktan sadece bakması canımı sıksa da artık buna alışmıştım. 
" İyiyim Olca teşekkür ederim. Sadece her şey çok fazla geldi sanırım. Ayrıca çokta garip bir rüya gördüm.Sanki gerçek gibiydi. " Lafımla Ayaz'da bana yaklaşmıştı, Olca ve Uzay ise birbirlerine bakıyorlardı... 
" Ne gördün Almila ? " Ayaz'ın neden rüyamı bu kadar önemsediğini anlamasam da, gördüğüm her şeyi anlatmıştım.

" Kahretsin, Yeşil Gözler ! Böylelikle ölümlerin arkasında kimin olduğunu anladık. " Ayaz öfkeyle ayağa kalkarken ben merakla Olca ve Uzay'a bakıyordum.
" Biri ne olduğunu söyleyecek mi ? " Olca sessizce beklerken konuşan Uzay olmuştu.

" Geldiğinde ruh gibiydin Almila, ayrıca bayılman ve ne yaparsak yapalım ölü gibi yatmanın tek bir açıklaması vardır. "

" Neymiş o ? "
Bu sefer ise Olca cevap vermişti. 
" Az önce rüya görmedin Almila, geleceği gördün. " Ne ? bu nasıl mümkün olabilirdi, hiçbir insan geleceği göremez ki.
" Durun biraz eğer dediğiniz gibi geleceği gördüysem o zaman gerçekten bir çocuk öldürülecek demektir. Hemen ona yardım etmeliyiz. " Aceleyle ayağa kalkmaya çalıştım ki Ayaz hızlıca yanıma gelerek beni tuttu, ilk defa bana şefkatli gözlerle bakıyordu.
" Dinlenmen gerek, ayrıca geleceği nasıl gördün bilmiyorum ama yeteneğin dünyadaki en özel ve zor yetenektir. 1 saniye sonrasını da görmüş olabilirsin 1 ay sonrasını da. " Ayaz'ın lafıyla tekrar otururken, revire bu sefer hızlıca Elif girmişti. Her halinden kötü bir şey olduğu belliydi.
" Almila... Kardeşin saldırıya uğramış. "