ESİNTİ

FİNAL

" Mete nasıl ? " Almila, Ayaz'a doğru yaklaşırken Ayaz çimenlerde koşturan Alara'yı izliyordu. Ayaz'ın destekleri sayesinde zavallı kız sonunda gittikçe daha iyi olmaya başlamıştı. 
" Ölümden geri gelmek biraz garip hissettirse de iyi durumda. Peki sen nasılsın ?  " Ayaz konuşurken hala yüzüne bakmasa da Almila onun daha yumuşamış olduğunu hissedebiliyordu.
" İyiyim. Sadece biraz yorgun hissediyorum. " Almila'nın cevabıyla Ayaz ince bir gülümseme atmıştı.
" Hepimiz öyle hissediyoruz. " Şimdi Ayaz ilk defa dönerek Almila'nın gözlerinin içine bakıyordu, gözlerinde kızgınlık, üzüntü ve aşk birbirine karışmış gibiydi.
" Mete başına gelenleri anlattı. Bana ' seni affetmemi ' söyledi. " Almila'nın belkide karşısında çaresiz olduğu tek kişiydi Ayaz. Üzüntüyle başını eğerken daha fazla Ayaz'ın gözlerine bakmaya cesaret edemiyordu.
" Affedecek misin peki ? "
" Seni her gördüğümde babam aklıma geliyor. " Bu sefer Alara'yı izleme sırası Almila'daydı. Kızda kendinden bir parça görmüş olmalıydı ki onun böyle gerçek bir çocuk gibi eğleniyor olması kendisini ziyadesiyle mutlu ediyordu. 
" Beni affetmeyeceğini biliyorum Ayaz ama belki babanın başından beri benim yanımda olduğunu bilmek beni senin gözünde biraz olsun iyi yapar " Almila'nın gerçeği söylemesiyle Ayaz şaşkınlıkla ona bakıyordu.
" Ne demek bu ? "
" Ben tam 14 yaşından beri bugünü planladım Ayaz. Seni, Mete'yi, Alfaları, Kökenleri, herkesi araştırdım. Umar tıpkı benim gibi bu savaşların bitmesini istiyordu ve tıpkı benim gibi bunun tek çaresinin alfalarla kökenleri yok etmenin yolu olduğunu biliyordu. " Ayaz aslında biraz düşününce bunun ne kadar mantıklı olduğunu anlayabiliyordu. Umar her zaman barış istemişti ve bunun uğruna kendini feda etmekten asla çekinmezdi.
" Bana neden söylemediniz peki ? " Almila şimdi tekrar Ayaz'a dönerek ilk defa gülümsemişti.
" Olayda bu ya Ayaz. Ben her şeyi, herkesi hesaplamıştım. Mete'nin başından beri iyi ve çok zeki olduğunu biliyordum. Onun benden şüphelenmemesini sağlamak yaptığım en zor şeydi. Olca'nın dostlarına ne kadar bağlı olduğunu biliyordum. Teoman'ın ani öfkesini biliyordum, Klara'nın kimseye boyun eğmeyeceğini biliyordum. Ne düşündüysem, ne planladıysam hepsi gerçekleşti. Yanıldığım tek kişi sendin. " Şimdi Ayaz'da Almila'ya gülümsüyordu.
" Öyle mi neden yanıldın ? "
" Senin kendini beğenmiş, kimseyi umursamayan salak bir çocuk olduğunu düşünüyordum.. Hatta seni avuçlarımın arasına aldığıma emindim... Ama sen Yeşil Gözlerle olan savaşta beni değil kardeşini tercih etmiştin. En yakın arkadaşın için ölmeyi göze aldın, tanımadığın küçük bir kız için kökenlere savaş açtın.
İşte o zaman bir şeyi anlamıştım. Sen benim kaderimdin. Ne yaparsan yap, ne kadar mükemmel bir plan hazırlarsan hazırla kader her zaman bir oyun oynar. Benim oyunum en başında ' kimseye aşık olmayacağım ' diye kendime söz vermeme rağmen, gün geçtikçe sana bağlanmamdı. "
Ayaz neredeyse 1 dakika boyunca konuşmadan sadece Almila'ya baktı, Mete'nin anlattıkları, babasının Almila'yla çalışmış olması.
" Geriye yapılacak tek bir şey kaldı o zaman. "
Almila merakla Ayaz'a bakarak " Neymiş o ? " diye sordu. Ayaz, Almila konuşur konuşmaz onu kendisine doğru çekerek dudaklarına yapıştı. İkisi de birbirlerini o kadar çok özlemişlerdi ki daha önce olmadığı kadar ateşli öpüyorlardı birbirlerine. 
" Bu çok ayıp. " Ayaz ve Almila aceleyle birbirlerinden ayrılırken Alara utancından kırmızıya dönmüş bir şekilde onlara bakıyordu.
" Ah afedersin Alara bir an. " Almila dudağını silmeye çalışıyordu ki Ayaz gülmesini engelleyemiyordu.
" Bir an senin burada olduğunu unutmuşuz. "
" Onu anladım. Peki bundan sonra ne olacak. "
" Senin okuman bizim ise yönetmemiz gereken bir okul olacak. " Mete ve diğerleri ağaçların içinden çıkarken Alara sevinçle onlara bakıyordu. Zaten böyle bir okulda okuma fikri herkesi mutluluktan deliye döndürürdü. Elif ve Olca ise Almila'yı görür görmez ona sarılmışlardı, biraz bile içlerinde kızgınlık yoktu. O hala en yakın arkadaşlarıydı. 
Mete ve Almila ise birbirlerine gülümsedikten sonra hep beraber okula doğru yürümeye başladılar.
İçerisi dışarıdan göründüğünden çok daha büyük görünüyordu, her taraf ahşaptan yapılsa bile bir hayli sağlam gözüküyordu.
" Burada en az 200 oda falan olmalı. "
" Elif okul görünce mutluluktan kafayı yedi. " Herkes Olca'nın lafına gülerken büyük bir sınıfa girmiştik. En az 70 kişi alacak kadar büyüktü. 
" Burada sizi bilmem ama benim öğretmen olmak gibi bir hayalim yok. " Karaca bir hayli sıkılmış gibi gözükürken Mete gülerek ona bakıyordu.
" Zaten istesen de olamazsın. Ben burayı yönetirken sen ormanı yöneteceksin. " Karaca bir yandan mutluluktan ağlayacakmış gibiyken diğer yandan bir hayli üzgün gözüküyordu.
" Soyadımı Alabörü yapman beni gerçekten öyleymişim gibi yapmaz abi. Kurtların sen varken bana itaat etmezler. " Mete hızlıca kardeşinin yanına giderek başını tuttu.
" Sen benim kız kardeşimsin ve bu dünyadaki 2 Alabörü'den birisin ! Ayrıca itaat etmeyen biri olursa öldürür geçersin ne canını sıkıyorsun. " Karaca gülerek abisine sarılırken Elif gülerek " yanlış söyledin " dedi.
" Neyi yanlış söyledim ? "
" Dünya'da sadece 2 Alabörü yok. Bir tanesi yolda, geliyor... " Herkesten büyük bir sevinç sesleri gelirken Mete'yi ilk defa çocuk gibi mutlu görüyordum. Yarı şaşkınlıkla yarı mutlulukla bir süre hareket edemese bile kendine gelerek Elif'i dudaklarından öptü.
" Baba olacağıma inanamıyorum. "
" Asıl ben Hala olacağıma inanamıyorum. "
" Asıl ben. Ah doğru ben bir şey olmuyorum. " Ayaz'ın lafına herkes kahkaha atarken ben içimdeki o aptal kıskançlığı bir kere daha hissetmiştim. Aslında bu sefer kıskançlık gibi değildi sadece içimden " her şey daha farklı olabilir " diye düşünmeden edememiştim ama her şeye rağmen kendimi sonunda mutlu ve huzurlu hissediyordum. 
" Durun biraz. Acaba kim daha iyi öğretmenlik yapacak ? "
" Tabi ki ben Olca. "
" Saçmalama sevgilim. Dersleri en iyi olan benim tabi ki ben olacağım. "
" Evet ama burada çocuklara matematik dersi vermeyeceğiz Elif. O yüzden benim olacağım kesin. "
" Öyle mi ? Bu konuya nereden vardın Almila'm ? "  Herkes kendisinin en iyi öğretmen olacağını iddia ederken bir sonuca varamamışlardı. Ta ki Karaca bir fikir önerene kadar. 
" Neden herkes kendi bölümü kurmuyor ? Böylelikle hangi bölümün öğrencileri iyi olursa o kişinin en iyi öğretmen olacağı kesin olur. "
Almila gülerek " İyi fikir " dedi.
" Ben zeki olanları alırım. "
" Çok sıkıcı ben Hırslı olanları alırım " diye devam etti Ayaz.
Ardından ise Elif " Çok kötüsünüz ben içinde her şeyden önce sevgi hissedenleri alırım. " deyip Olca'ya döndü.
" Tabi ki iyi dost olanlar ." Geriye ise sadece Mete kalmıştı, Karaca baktıktan sonra ikisi de gülümsemişlerdi. Sanki birbirlerinin zihinlerini okumuşlardı.
" Cesur olanlar ! " dedi Mete ve herkes kendi bölümünü kurdu.
Cesurluk,Hırs, Sevgi, Dostluk ve Zeka bölümü. 
Bütün arkadaşlar artık huzura kavuşmanın mutluluğuyla okuldan çıkarken en arkada Mete ve Almila yürüyordu.
" Tekrar geri dönmene sevindim " dedi Almila.
" Senin sayende " diye cevap verdi Mete. Ardından bir süre durarak birbirlerine baktılar. İkisi de bir şey söyleyecek gibiydiler.
" Almila ben... "
" Biliyorum çok farklı olabilirdi. "
" Evet, belki başka bir hayatta. " İkisi de başka hiçbir şey yapmadan arkadaşlarının ardından yürümeye devam ettiler, Mete ise gülümsemişti.
" Biliyorsun bu arada Almila. Ben daha zekiyim. " Mete'nin lafıyla ise Almila kahkaha atmıştı.
" Kendini kandırmak istiyorsan devam et Mete Alabörü. 1 yıl yanında durdum yinede anlamadın "
" Aslında anlamıştım. " Mete'nin lafıyla Almila gülmesini keserek doğruca ona baktı.
" Öyle mi nasıl ? "
" Kasabaya ilk geldiğinde babanın ölümüne neden olduğumu bu yüzden karşına hemen çıkmadığımı söylerken aslında yalan söylüyordum. Başından beri birinin ortalığı karıştırdığını biliyordum ve seni izliyordum. Ayrıca hastanede Mustafa'ya saldırdığımı düşünüp bana yumruk atarken sol elinle de büyü yapıyordun ki sıradan bir insan gibi bana vurunca elin yaralansın.
Sadece bunları yapman için bir neden bulamıyordum, bu yüzden her şeyin arkasında senin olduğun gerçeğini bir türlü kabul etmek istememiştim. " Almila, bir kez daha Mete'nin zekasına hayran olmuştu ama kendisinin de söyleyecekleri bitmemişti.
" Güzel ama bu benden zeki olduğunu kanıtlamaz, sonuçta bende hala alfa olduğunu biliyorum. " Bu sefer şaşırma sırası ise Mete'ydi .
" Sen bunu nereden... "
" Ah yapma, herkesin geçmişini araştırdığımı söylemiştim. Bir alfa olmak için alfa öldürmen gerekiyor ama sen alfalığını başka bir alfayı öldürerek almadın ki. Sen yıllar önce o kökeni öldürüp tüm kurtların soyunu kurtardığın zaman tarihte kendiliğinden alfa olan tek kişi oldun. Büyümün seni etkilemeyeceğini biliyordum. " Mete şimdi tekrar gülümsemişti.
" Almila Demir. Hepimizin hayatını değiştiren kız. "

( Evet arkadaşlar üzülerek söylüyorum sonunda final bölümüne geldik. Bu zamana kadar kitabımı okuyan, destekleyen ve yanımda olan herkese çok teşekkür ediyorum. Umarım sizlere layık bir kitap yazabilmişimdir. Eğer dilerseniz,  Mete'nin, Almila'nın ve diğerlerinin çocuklarının olduğu, bu büyülü okulda geçen harika devam kitabını yazabilirim. Hepiniz iyilikle kalın. )