ESİNTİ

ALFA ve SAFKANLAR

" Mete... Biri bizi izliyor. " Korkuyla parmağımı kaldırırken, Mete meraklı bakışlarla gösterdiğim yere baktı, yağmurun şiddeti artıyordu ama adamın yeşil gözleri sanki gittikçe dahada iyi seçiliyordu... Bir insanın gözleri nasıl böyle olabilirdi ki ?
" Yanımda kal ! " Mete bana emir verircesine konuştuktan sonra ağır adımlarla kapıya doğru ilerledi, ben ise hala korkuyla bizi izleyen adama bakıyordum. Adam biraz bile kıpırdamıyordu, sanki heykel gibiydi ve o gözlere bir insanın sahip olamayacağından emindim, peki ama eğer insan değilse neydi ?
Mete'nın ardından hızlıca yanına gelirken, o barın kapısını açıp merdivenlerden aşağı iniyordu, yağan yağmurun altında siyah saçları mükemmel gözüküyordu, üstünde koyu bir uzun palto vardı, saçlarından ve paltosundan akan yağmur damlaları onu kusursuz gösteriyordu. Ah ne düşünüyorum böyle ben ? 5 metre uzağımda garip biri vardı ve ben Mete'yi süzüyordum. Gerçekten adama yaklaştıkça yüzü daha iyi seçiliyordu, Mete adama bir kaç metre kala dururken yüzünü artık tam anlamıyla görmüştüm. Aslında bir canavar göreceğimden emindim ama adamın yüzü son derece normaldi sadece gözleri hala bir insanda olamayacak kadar yeşildi.
" Nasıl bir alfa Safkanlarla işbirliği yapar ki ? " Alfa ve Safkan da neyin nesiydi ?
" Sana hesap mı vereceğim virüs ? " Mete'nin adama aynı agresiflikle cevap vermesi ortamı dahada geriyordu ve ben hiç olmadığı kadar korkmaya başlıyordum.
" Söylesene bana Mete Alabörü, sevgilin birazdan parçalara ayrılacağını biliyor mu ? " Ne ? Şimdi korku tamamen vücudumu ele geçirmişti, adam açıkça birazdan beni öldüreceğini söylemişti ve yüzüne bakılırsa bunu deneyeceği kesindi.
" Kardeşini sadece öldürmüştüm ama eğer ona dokunmaya bile tenezzül edersen seni kardeşini öldürdüğüm yerde kazığa oturturum. " Evet biliyorum birini öldürdüğünü itiraf edip başka birini kazığa oturtmakla tehdit eden birinden kesinlikle uzak durmalıydınız ama benim o sıra ilgimi çeken tek şey Mete'nin beni ölümüne korumasıydı.
" Belki yapabilirdin... Eğer hepimiz burada olmasaydık. " Hepimiz mi ? adamın daha ne demek istediğini anlayamamıştım ki tıpkı onun gözlerine benzeyen 5 kişi adamın yanına gelmişti. Bu mümkün değildi, nasıl bu kadar hızlı hareket edebilmişlerdi ? Adam her ne kadar belli etmese de Mete'den korktuğu belliydi ama şimdi altıya karşı birlerdi. 

Yağan yağmur damlaları sarı saçlarımı delip büyük göğüslerimden aşağı düşerlerken ben korkuyla Mete'nin elini tutmuştum, Mete ise elimi sımsıkı kavrayıp adamlara ölümcül bakışlar atmaya devam ediyordu.
" Peki ya şimdi ne olacak Alfa ? Tek başına 6 Safkanı öldüremezsin. " Bu sefer konuşan diğerlerinden çok daha büyük biriydi. Sakalları ve saçları bir hayli uzundu ayrıca cübbesinin başlığını takmamıştı.
Adamın lafıyla Mete kafasını bana çevirip elimi kaldırarak bir öpücük kondurdu, eğer bu garip adamlar olmasaydı bu hayatımın en romantik anı olabilirdi.
" Deniz kenarına git. " Gitmemin mantıklı olduğunu biliyordum ama adamlardan bir kaçı rahatlıkla beni yakalayabilirlerdi ayrıca Mete'yi yalnız bırakmak istemiyordum. Biliyorum bir kavga çıksa hiçbir şey yapamazdım ama onu burada bırakamazdım.
ardı.
" Lütfen bana güven, denize doğru arkana bakmadan koş sana yetişmelerine izin vermem, ayrıca Olca Mert'in yanına geldi, o seni korur. " Bunu nereden biliyor olabilirdi ki ? yoksa beni mi rahatlamaya çalışıyordu... Ama Mete'ye güveniyordum ve ne diyorsa onu yapacaktım.

METE

" Hepinizin başka birini öldüreceğini sanıyordum... " Mete'nin bakışları hala korkusuzdu ve her ne kadar fazla olsalar da bu yeşil gözleri korkutuyordu.
" Planımız oydu aslında ama şu geleceği görebilen cadınız planımızı engelledi... Tabi sizin bilmediğiniz şey ise o cadıdan bizde de var. " Sakallı vampirin söylediği şey Mete'yi bir hayli şaşırtmıştı. Cadılar ne vampirlerle ne de kurt adamlarla ittifak olurlardı ama görünüşe göre artık bir taraf belirlemişlerdi.
" Peki ya şimdi ne olacak Yeşil Göz ? Bu adil bir kavga sayılmaz... " Vampirler Mete'nin korktuğunu düşünerek bir kahkaha attılar.
" Aferin alfa. Sonunda bizim üstünlüğümü kabul ettin. " Ancak Safkanın lafıyla Mete'nin gözleri simsiyah oldu, kulakları ve tırnakları neredeyse yarım metre uzadı, vampirler korkuyla bir kaç adım geri giderken Mete harekete geçmeden son kez konuştu.
" Sizin için adil olmaz demek istemiştim. "